شَهر نوشت های محمد صالح زاده رشتی نژاد

روزنامه نگار - پژوهشگر مسایل شهری

شَهر نوشت های محمد صالح زاده رشتی نژاد

روزنامه نگار - پژوهشگر مسایل شهری

۶۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «شهرداری رشت» ثبت شده است

 

 

به بهانه‌ی انتشار تازه‌ترین اثر روبرت واهانیان؛ معمارِ رشت پژوه اَرمنی‌تبار؛

رونمایی از کتاب رشت به روایت ۵ نقشه‌ی تاریخی

رشت به روایت پنج نقشه تاریخی
کتاب (رشت به روایت ۵ نقشه‌ی تاریخی) تازه‌ترین اثر مهندس روبرت واهانیان با حضور پژوهشگران تاریخ فرهنگ و هنر گیلان، کارشناسان و مهندسان، اعضای شورای شهر، اعضای نظام مهندسی ساختمان و دانشجویان و علاقه‌مندان به تاریخ رشت در سالن نظام مهندسی ساختمان استان رونمایی شد. در مراسم رونمایی از این کتاب دکتر سیدهاشم موسوی دزکوهی، رییس پیشین پژوهشکده گیلان‌شناسی، محمدتقی پوراحمد جکتاجی محقق و پژوهشگر، سید حسین رضویان عضو شورای شهر رشت، جعفر شجاع کیهانی عضو هیات علمی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، محمدحسن عاقل‌منش عضو شورای شهر رشت، رضا نوزاد پژوهشگر تاریخ فرهنگ گیلان، هادی میرزانژاد موحد ناشر ایلیا، دکتر ناصر عظیمی نویسنده و محقق تاریخ گیلان، مومن صالحی فعال فرهنگی حضور داشتند. همچنین دراین مراسم آقایان سیدهاشم موسوی، سیدحسین رضویان و رضا نوزاد در خصوص پژوهش و تلاش‌های روبرت واهانیان در پاسداشت معنای تاریخی رشت سخنانی ایراد کردند.

 

رشت؛ شهر پرسه‌های بی هدف و بی دلیل
دکتر سیدهاشم موسوی در ابتدای این رونمایی با ذکر یادواره‌ای از جلوه‌های این شهر در وصف آن گفت: رشت را هیچ‌گاه بدون پَرسه‌زن مشاهده کرده‌اید؟! درب‌های رشت همیشه بر روی پَرسه‌زنان باز است. این شهر آدمی را وادار به پرسه‌های بی‌هدف و بی‌دلیل می‌کند. این شهر از روح نوآور خود در اهالی‌اش می‌دمد و پناهگاه غربت گزینان است. ما ساکنان رشت می‌دانیم که چگونه این شهر اسباب آرامش ما را فراهم می‌سازد.

 

وی در ادامه افزود: رشت در همه تاریخ خویش محلی برای زندگی، روشنایی و دروازه‌ای بر روی تازه‌ها بوده است. این شهر سخاوتمند کلید هزارتوی خویشتن‌مان را به ما واگذار می‌کند. به قول نویسنده‌ای که در توصیف و تشریح رشت نوشت: من از عهده رشت بر نمی‌آیم، رشت وصف‌ناپذیر و نامتعارف است. بیش از آنکه گفتنی و نوشتنی باشد، دیدنی است. نوشتن درباره رشت مثل سرازیر کردن یک لیوان آب درون دریاست. رشت از دیرباز پاتوق روشنفکران، هنرمندان، شاعران و نویسندگان و نقاشان بوده است. انگار هرکس به رشت می‌آید، در این شهر افسون گر ماندگار شده و این شهر رشت است که تنهای شان نمی‌گذارد. رشت مُهر خود را به رویشان می‌زند و گویا انگار از یکدیگر قول می‌گیرند که یکدیگر را فراموش نکنند.

 

رشت را هیچ‌گاه بدون پَرسه‌زن مشاهده کرده‌اید؟! درب‌های رشت همیشه بر روی پَرسه‌زنان باز است. این شهر آدمی را وادار به پرسه‌های بی‌هدف و بی‌دلیل می‌کند. این شهر از روح نوآور خود در اهالی‌اش می‌دمد و پناهگاه غربت گزینان است

 

روبرت واهانیان؛ معمارِ گیلان شناس اَرمنی تبار
ارمنی‌ها از گذشته‌های دور تاکنون در استان گیلان اقامت داشته‌اند. آنها هم‌زیستی مسالمت‌آمیزی با مردم گیلان داشته و هریک خدمات ارزشمندی را برای شهرهای استان از جمله رشت و بندر انزلی به ارمغان آورده و به این اقلیم و آب‌وخاک وفادار بوده‌اند. روبرت واهانیان (معمار، مرمتگر، پژوهشگر و گیلان شناس) یکی از آن مهاجرینی است که از سال‌های دور به رشت آمد و در این شهر سکونت گزید. وی در ۷ مرداد ۱۳۱۶ در یک خانواده ارمنی‌تبار به دنیا آمد. مادرش اهل تبریز و پدرش از ارمنیان مهاباد بود. واهانیان پس از پشت سر گذاشتن دوره تحصیلات متوسطه در مدارس تبریز، در سال ۱۳۳۷ در رشته شبانه زبان و ادبیات انگلیسی در دانشگاه تبریز درس خواند و هم‌زمان در گمرک نیز مشغول به کار شد تا مخارج تحصیل خود را تأمین کند. سپس واهانیان در کنکور سراسری سال تحصیلی ۱۳۳۸-۱۳۳۹ در رشته معماری دانشگاه تهران پذیرفته شد. به گفته او سالی که وی در دانشگاه تهران پذیرفته شد، این دانشگاه تنها دانشگاهی بود که رشته معماری در آن تدریس می‌شد.

 

واهانیان در سال ۱۳۴۶ از رشته معماری فارغ‌التحصیل و در بخش خصوصی مشغول به کار شد. در سال ۱۳۴۶ زمانی که دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران دوره عالی شهرسازی را بنیاد می‌نهاد، وی دوره ۵ساله شهرسازی را نیز طی کرد. پس از انصراف از همکاری با شرکت آوانگارد تجربه جدیدی را آغاز کرد و یک شرکت طراحی و ساخت مجتمع‌های بزرگ آموزشی راه‌انداخت، این شرکت در تهران، خوانسار و رشت کارهای بزرگی را اجرا کرد که از جمله آنها می‌توان به ساخت مرکز آموزش کشاورزی شهید اشرفی اصفهانی رشت و هنرستان صنعتی خوانسار اشاره داشت. مهندس واهانیان پس از زلزله ویرانگر رودبار در سال ۱۳۶۹، مرمت و بازسازی برج ساعت ساختمان شهرداری رشت را انجام داد و در دهه ۱۳۷۰ در دوره شوراهای اول و دوم رشت، مرمت و بازسازی منزل مسکونی اولین شهردار رشت، حاج «میرزا خلیل رفیع» را برعهده گرفت. وی در راستای فعالیت حرفه‌ای خود در حوزه معماری و مرمت بناهای تاریخی به سراغ مطبوعات و اسناد قدیمی گیلان رفت و آن‌قدر خواند و تحقیق کرد که به‌عنوان یک گیلان شناس و رشت پژوه در استان گیلان شناخته ‌شد.

 

پاریسی‌ها از خاطره بازی هاشان پول در می‌آورند چرا پس رشت نمی‌تواند؟!
در شرح پاریس گفته‌اند: پاریس آدمی را از درون دگرگون می‌سازد، رشت هم چنین است. اگر پاریسی‌ها از خاطره بازی‌هاشان پول در می‌آورند چرا پس رشت نمی‌تواند؟! در آیین رونمایی از کتاب (رشت به روایت ۵ نقشه‌ی تاریخی) نوشته‌ی مهندس روبرت واهانیان پرسشی از سوی یکی از سخنرانان مطرح گردید؛ اگر پاریسی‌ها از خاطره بازی هاشان پول در می‌آورند چرا پس رشت نمی‌تواند؟!

 

هاشم موسوی دزکوهی، رییس سابق پژوهشکده گیلان شناسی در آیین رونمایی از کتاب (رشت به روایت ۵ نقشه‌ی تاریخی) گفت: ما ساکنان رشت می‌دانیم که چگونه این شهر اسباب آرامش مان را فراهم می‌سازد. رشت در همه تاریخش محلی برای زندگی، روشنایی و دروازه‌ای بر روی تازه‌ها بوده است. وی بیان کرد: ساختمان‌ها و پل‌ها ثروت شهر نیستند، بلکه ثروت اصلی شهر مفاخر، بزرگان و مشاهیر آن هستند. اگر پاریسی‌ها از خاطره بازی‌هاشان پول در می‌آورند چرا پس رشت نمی‌تواند؟! این استاد دانشگاه ضمن قدردانی از زحمات مهندس واهانیان افزود: انتشار این کتاب با حمایت شهرداری نشان می‌دهد، ما متوجه رشت و دارایی‌های این شهر شده ایم. رشت در همه تاریخش هرگز ناچیز نبوده است، می‌شود رشت را رشت‌تر کنیم، بگذاریم رشت با ما قهر نکند.

 

در آیین رونمایی از کتاب (رشت به روایت ۵ نقشه‌ی تاریخی) نوشته‌ی مهندس روبرت واهانیان پرسشی از سوی یکی از سخنرانان مطرح گردید؛ اگر پاریسی‌ها از خاطره بازی هاشان پول در می‌آورند چرا پس رشت نمی‌تواند؟!

در دنیای رشت ساعت چند است؟
سید حسین رضویان، عضو شورای شهر ضمن قدردانی از زحمات اهالی فرهنگ و هنر استان و تلاش بی وقفه مهندس روبرت واهانیان برای تالیف این کتاب گفت: رسانه در توسعه گردشگری امر حیاتی است. محرک گردشگری هر مدل از مدیا بوده که باعث جذابیت در یک جغرافیا می‌شود. رییس کمیسیون توسعه پایدار شورای شهر بیان کرد: همانطور که سال‌ها پیشتر فیلم خیلی دور خیلی نزدیک از رضا میرکریمی باعث جذابیت گردشگری در کویر شد، فیلم “در دنیای تو ساعت چند است” اثر ماندگار صفی یزدانیان در کشور برای شهر رشت موجی راه‌انداخت که در رونق و توسعه گردشگری شهر رشت بسیار اثر گذار بوده است.

 

پنج نقشه تاریخی رشت به مثابه سند جغرافیایی و تاریخی
رضا نوزاد، پژوهشگر تاریخ فرهنگ گیلان به‌عنوان سخنران نشست آیین رونمایی کتاب (رشت به روایت ۵ نقشه‌ی تاریخی) نوشته مهندس روبرت واهانیان گفت: بنده سرتعظیم به ایشان فرود می‌آورم. وی بیان کرد: قشر فرهیخته و کتاب‌خوان استان گیلان و شهر رشت عادت کرده که هرچند یکبار با آثار ارزشمند مهندس واهانیان ذوق‌زده و شگفت‌زده شوند.

 

این کتاب یک سند جغرافیایی و تاریخی است. نویسنده کتاب اخبار گیلان در مطبوعات عصر قاجار عنوان کرد: کتاب رشت به روایت ۵ نقشه تاریخی نوشته مهندس روبرت واهانیان، حاصل سال‌ها کار تحقیقاتی بوده و با نگاهی کامل و جامع به ۵ نقشه اولیه تاریخی رشت از سال ۱۲۴۹ تا ۱۳۴۵ به نگارش رسیده است. نخستین نقشه این کتاب به عهد ناصری بر می‌گردد که حدود ۱۵۵ سال پیش از سوی ذوالفقار مهندس تهیه شد. در آن زمان بسیاری از شهرهای کشورمان از نقشه‌ای برای شهر خود محروم بوده‌اند؛ اما رشت دارای نقشه جغرافیایی بود. نقشه دوم مربوط به سال ۱۲۹۶ بوده که در زمان نهضت جنگل به دست علی‌اصغر کاشانی تهیه شد و در چاپخانه میناس که جز چاپخانه سنگی رشت بوده، به چاپ رسید. نقشه سوم کتاب رشت به روایت پنج نقشه تاریخی مربوط به سال ۱۳۲۷ است که از سوی سروان توپخانه ارتش (فرمانده تیپ مستقل رشت) ترسیم شده است. نقشه چهارم کتاب واهانیان مربوط به سال ۱۳۳۲ بوده که به پیشنهاد روانشاد جهانگیر سرتیپ‌پور تهیه شده است و در نهایت نقشه پنجم کتاب مربوط به سال ۱۳۴۵ توسط سازمان برنامه و سازمان نقشه‌برداری کشور تهیه و تدوین شده است.

 

۷ محله اصلی شهر رشت در این کتاب به کوشش مهندس واهانیان مشخص و در طی حدود یک قرن از سال ۱۲۴۹ تا ۱۳۴۵ از روی نقشه‌های جغرافیایی به بررسی تاریخی و موشکافانه‌ای پرداخته است

 

این پژوهشگر گیلانی می‌افزاید: ۷ محله اصلی شهر رشت در این کتاب به کوشش مهندس واهانیان مشخص و در طی حدود یک قرن از سال ۱۲۴۹ تا ۱۳۴۵ از روی نقشه‌های جغرافیایی به بررسی تاریخی و موشکافانه‌ای پرداخته است. از محلات تا بازارها و بازارچه‌ها، راسته‌ها و قیصریه ها، کاروان‌سراها، میدان‌ها، کوچه‌ها و خیابان‌ها، محورهای ارتباطی، پایانه‌ها و باربری‌ها، تأسیسات نظامی، اداری و شهری، رودخانه و پل‌ها، کارگاه‌ها و کارخانه‌ها، گورستان‌ها، اماکن مذهبی، فرهنگی و تاریخی، مراکز درمانی و…. مفصل تشریح شده‌اند.

 

هم خوشحالم، هم ناراحت!
روبرت واهانیان، معمار و پژوهشگر تاریخ رشت در این نشست ضمن تشکر و قدردانی از حمایت سازمان‌های مختلف، کتابخانه ملی رشت، معاونت شهرسازی و معماری شهرداری، همکاران و همسرش بیان کرد: امروز یک روز استثنایی در زندگی من است، امروز هم خوشحالم هم ناراحت. ناراحتم چون بعد از ۳۰ و‌اندی سال از معشوقم کتاب رشت باید خداحافظی کنم. اما خوشحالم چون بعد از ۳۰ و‌اندی سال فعالیت حرفه‌ای به آن رسالتی که برای خود قایل بودم، رسیده‌ام. نویسنده کتاب رشت به روایت ۵ نقشه تاریخی افزود: همه ساختمان‌ها و فعالیت‌های عمرانی ما یک روز از بین خواهند رفت، اما فعالیت فرهنگی تجربیات سال‌ها زندگی من بوده که به شکل کتاب، مقالات و…. به یادگار گذاشته‌ام. وی عنوان کرد: این کتاب شامل ۵ قسمت بوده که نقشه‌های ۵ گانه رشت از سال ۱۲۴۹ تا ۱۳۴۵ خورشیدی را پوشش می‌دهد. برای اولین‌بار در ایران تاریخ شهر رشت را از روی نقشه‌های جغرافیایی درآورده‌ام، پایه اصلی کتاب رشت به روایت ۵ نقشه تاریخی، تاریخ شهر بوده که پایه اصلی این تاریخ‌نگاری محصول نقشه جغرافیایی است که مدرکی فنی و ترسیمی محسوب می‌شود. همچنین در کنار هرکدام از نقشه‌های تاریخی این کتاب برای قشر جوان، کیوآر کدُ‌هایی در نظر گرفته ایم، که به راحتی می‌توان در دسترس داشته باشند.

 

وی در پایان از همسرش که در طی این سال‌ها او را حمایت کرده و همکارانش که در تهیه نگارش این کتاب همراهش بوده‌اند، تشکر و قدردانی کرد و این کتاب را به مردم رشت تقدیم نمود.

 

گفتنی است کتاب (رشت به روایت ۵ نقشه‌ی تاریخی) نوشته روبرت واهانیان به ویراستاری هادی میرزا نژاد موحد در ۵۰۰ جلد از سوی نشر فرهنگ ایلیا و با حمایت شهرداری رشت به چاپ رسیده است.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار حوزه شهری)

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ خرداد ۰۴ ، ۲۳:۲۹
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

 

رونمایی از تازه‌ترین اثر واهانیان در سالن نظام مهندسی رشت؛

رشت به روایت ۵ نقشه‌ی تاریخی

آیین رونمایی از کتاب (رشت به روایت پنج نقشه تاریخی) در محل ساختمان نظام مهندسی ساختمان گیلان برگزار شد.

 

آیین رونمایی از کتاب (رشت به روایت پنج نقشه تاریخی) نوشته‌ی مهندس روبرت واهانیان با حضور پژوهشگران تاریخ فرهنگ و هنر گیلان، کارشناسان و مهندسان، اعضای شورای شهر، اعضای نظام مهندسی ساختمان و دانشجویان و علاقه‌مندان به تاریخ رشت در محل ساختمان نظام مهندسی ساختمان گیلان برگزار شد.

 

در مراسم رونمای از این کتاب هاشم موسوی دزکوهی، رییس سابق پژوهشکده گیلان‌شناسی، سید حسین رضویان، عضو شورای شهر رشت، رضا نوزاد، پژوهشگر تاریخ فرهنگ گیلان در خصوص پژوهش و تلاش‌های روبرت واهانیان در پاسداشت معناری تاریخی رشت سخنانی ایراد کردند.

 

روبرت واهانیان، معمار و پژوهشگر تاریخ رشت نیز ضمن تشکر و قدردانی از حمایت سازمان‌های مختلف، کتابخانه ملی رشت، معاونت شهرسازی و معماری شهرداری و همکاران و همسرش بیان کرد:
همه ساختمان‌ها و فعالیت‌های عمرانی ما یک روز از بین خواهند رفت، اما فعالیت فرهنگی تجربیات سال‌ها زندگی من بوده که به شکل کتاب، مقالات و…. به یادگار گذاشته‌ام.

وی عنوان کرد: این کتاب شامل ۵ قسمت بوده که نقشه‌های ۵ گانه رشت از سال ۱۲۴۹ تا ۱۳۴۵ خورشیدی را پوشش می‌دهد.

 

پایه‌ی اصلی کتاب رشت به روایت ۵ نقشه تاریخی، تاریخ شهر بوده که پایه اساسی و اصلی این تاریخ‌نگاری محصول نقشه جغرافیایی است که مدرکی فنی و ترسیمی محسوب می‌شود.

 

لازم به ذکر است؛ کتاب رشت به روایت ۵ نقشه تاریخی نوشته مهندس روبرت واهانیان، حاصل سال‌ها کار تحقیقاتی بوده و با نگاهی کامل و جامع به ۵ نقشه اولیه تاریخی رشت از سال ۱۲۴۹ تا ۱۳۴۵ به نگارش رسیده است.

کتاب رشت به روایت ۵ نقشه تاریخی، نوشته مهندس روبرت واهانیان به ویراستاری هادی میرزانژاد موحد در ۵۰۰ جلد توسط نشر فرهنگ ایلیا به چاپ رسیده است.

 

نویسنده: محمد صالح زاده 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ خرداد ۰۴ ، ۲۳:۲۴
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

بررسی مولفه‌های توسعه شهری کلان شهرها؛

مدیریت پیاده‌راه پلیسی نیست

پیروز حناچی، شهردار سابق تهران و استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران در دومین نشست عمومی هشدار برای ایران ۴۶ با بیان اینکه نوع مدیریت در پیاده راه، پلیسی نیست و از جنس فناوری است گفت: پیاده راه رشت، با وجود نقدهایی که در برخی بخش‌ها از جمله حوزه دسترسی شهروندان به آن وارد است، با این حال توانسته این شهر را به مقصد سفر تبدیل کند.

 

چند درصد از مدیران شهری برای شهرها آرزو دارند؟!

به نظر شما چند درصد از مدیران شهری برای شهرها آرزو دارند؟! داشتن آرزو که در برنامه‌های توسعه شهری از آن به‌عنوان چشم‌انداز شهری یاد شده، باعث می‌شود؛ برنامه‌های توسعه شهری شهرها موازی با چشم‌انداز حرکت کنند؛ برای رسیدن به “هدفی مشترک”.

 

اگر برای توسعه شهری تفکر انسان‌محوری مطرح شده، طبیعتاً همه برنامه‌های عملیاتی بایستی در این جهت تهیه و اجرا شوند. مهم‌ترین تأثیر بر چشم‌اندازهای شهری در شهرهای ما با تهیه بودجه توسط شهرداری‌ها و تأیید و تصویب آن توسط شوراها صورت می‌گیرد.

 

شهرداری اگر هوشمند باشد می‌تواند لایحه‌ای را تنظیم و به صحن شوراها ارسال کند که شهر به اهداف چشم‌انداز نزدیک شود و از سوی دیگر شوراها اگر هوشمندانه لایحه را ارزیابی کنند شهر به اهداف مورد نظر چشم‌انداز نزدیک خواهد شد در غیر این صورت قطعاً شهر از مسیر اصلی توسعه دور خواهد شد.

 

نارسایی در کلان شهرها

توسعه چشمگیر شهرنشینی همراه با توسعه شهرها از نظر جمعیت و مساحت باعث ظهور پدیده‌های نوینی از جمله کلان‌شهرها و شهرهای جهانی شده است. امروزه کلان‌شهرها به‌عنوان مأمن زیست شهروندان دچار نارسایی‌هایی بوده که از نظر اقتصادی، اجتماعی و کالبدی معضلاتی را برای شهر و شهروندان به ارمغان آورده است.

 

داشتن آرزو که در برنامه‌های توسعه شهری از آن به‌عنوان چشم‌انداز شهری یاد شده، باعث می‌شود؛ برنامه‌های توسعه شهری شهرها موازی با چشم‌انداز حرکت کنند برای رسیدن به “هدفی مشترک”.

 

اغلب کلان‌شهرها با معضلاتی از قبیل؛ آلودگی هوا، تراکم جمعیتی، ترافیک سرسام‌آور، مهاجرت و…. به‌ نوعی درگیر بوده و راه‌حل‌های متفاوتی را برای حل این مشکلات داشته‌اند. از آنجایی‌که مهم‌ترین و اساسی‌ترین هدف از برنامه‌ریزی شهری پاسخگویی به نیازهای افراد ساکن در شهرها و بهبود کیفیت زندگی است، ازاین‌رو کیفیت زندگی، کیفیت مسکن، کیفیت محیط‌زیست، اشتغال، آموزش، بهداشت و… در سطوح کلان‌شهرها مورد توجه مدیران، هدف برنامه‌ریزان شهری و دغدغه سازمان‌های مردم‌نهاد البته با مشارکت شهروندان است.

 

رویکرد انسان محور در برنامه‌ریزی شهری

تفکر انسان‌محوری در شهر و برنامه‌ریزی، رویکردی است که در آن نیازها و تجربیات مردم، محور اصلی برنامه‌ریزی شهری قرار می‌گیرد. این رویکرد به‌ جای تمرکز بر ارقام و داده‌ها، بر کیفیت زندگی شهروندان، مشارکت آن‌ها در فرایندهای تصمیم‌گیری و ایجاد محیطی امن، دلپذیر و متناسب با نیازهای آنها تمرکز دارد.

 

گذر از رویکرد خودرو محوری به سمت انسان‌محوری در نظریه‌های برنامه‌ریزی شهری، تحولی بنیادین را در شهرها ایجاد کرد که علاوه بر بهبود کیفیت زندگی، با ایجاد فضاهای سبز، حمل‌ونقل پایدار و مشارکت شهروندان، توسعه پایدار و شهرهایی دوستدار انسان و محیط‌زیست را مجدد احیا کرد.

 

هشدار برای ایران ۴۶

در همین راستا، نشست عمومی “هشدار برای ایران ۴۶” با موضوع بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت در محل ساختمان نظام‌ مهندسی ساختمان گیلان برگزار شد. این همایش با محوریت بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت و باهدف “در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار” برگزار شده است. در این همایش «دکتر پیروز حناچی»، «دکتر مرتضی هادی جابری مقدم»، «دکتر نادر زالی» به‌عنوان سخنرانان اصلی مباحث تخصصی را برای حاضرین ارائه کردند.

 

باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم

در ابتدای این نشست «نسیم طواف‌زاده» مدیرعامل مؤسسه سبز کاران بالان ضمن قدردانی از همراهان مجموعه نشست‌های سرا و سخنرانان بیان کرد: رنج تلنگری است تا متوجه شویم زندگی ما نیاز به تغییر دارد. یک انسان وقتی زخم بر می‌دارد، هوشیار می‌شود. اما باید مراقب باشیم تا رنج ما را درمانده نکند.

 

این نشست فرصتی برای تبادل نظر و برنامه‌ریزی بهتر جهت توسعه شهر رشت در راستای ارتقای سطح کیفی و توسعه پایدار کلان‌شهری است.

 

وی در ادامه گفت: دومین نشست عمومی و تخصصی هشدار برای ایران ۴۶ در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار، در واقع بایدها و نبایدهای توسعه کلان‌شهری رشت را پیگیری و بررسی می‌کند. مدیرعامل مؤسسه سبزکاران در پایان عنوان کرد: باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم. این نشست فرصتی برای تبادل نظر و برنامه‌ریزی بهتر جهت توسعه شهر رشت در راستای ارتقای سطح کیفی و توسعه پایدار کلان‌شهری است.

 

رشت؛ کلان شهر رفرنس در استان گیلان

«سینا لطف‌پور» پژوهشگر دکتری شهرسازی و فعال حوزه شهرسازی و دبیر پنل دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ هم در این نشست بیان کرد: ما به‌جای اینکه در مورد تاریکی بد بگوییم، سعی کرده‌ایم شمعی روشن کنیم. دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ همچون نشست پیشین بر مبنای روش گفت‌وگو بوده و نگاه ما در این نشست همواره بر پایه علم و دانش تخصصی شکل‌گرفته است.

 

این پژوهشگر دکتری شهرسازی در ادامه افزود: این نشست در مورد شهر رشت است که با عنوان مرکز استان گیلان، در قالب یک کلانشهر رفرنس در استان گیلان شناخته می‌شود. کلان‌شهر رشت در بیشتر موارد به‌عنوان یک مرجع برای مدیریت شهری سایر شهرهای استان به شمار می‌رود. این شهر امروزه با مشکلات عدیده مواجه بوده که ضروری است در قالب گفت‌وگویی منصفانه و بی‌طرفانه بر پایه علم مشکلات این شهر مورد بررسی و پیگیری قرار گیرد.

 

از فراموشی انسان در برنامه‌ریزی شهری تا رویکردی سوداگرانه

«دکتر نادر زالی» عضو هیأت علمی شهرسازی دانشگاه گیلان به‌ عنوان اولین سخنران پنل در نشست هشدار برای ایران ۴۶ ضمن ضرورت بازاندیشی در رویکردهای مدیریت شهری رشت گفت: استمرار تفکر دهه ۶۰ میلادی و اولویت‌دادن به سازه و ماشین در برنامه‌ریزی شهری و فراموشی انسان به‌عنوان ذی‌نفع نهایی در برنامه‌های توسعه شهری منجر به رویکرد سوداگرانه در تصمیم‌سازی و تقدم منافع فردی بر منافع جمعی و افول ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی و هویت محلی شده است.

 

تفسیر و تشریح رشت امروز

عضو هیأت‌علمی شهرسازی دانشگاه گیلان در تفسیر رشت امروز بیان کرد: ۳۰ درصد جمعیت استان در شهر رشت ساکن بوده و این شهر بیش از ۸۰۰ هزار نفر جمعیت را در ۱۰ هزار هکتار مساحت جای‌داده است. این شهر کمتر از ۳۰ عدد اتوبوس برای حمل‌ونقل عمومی دارد و در مقایسه با کلان‌شهرهای کشور همچون مشهد و اصفهان، قزوین و… این رقم بسیار ناچیز محسوب می‌شود. تعریض مسیر سواره و کاهش پیاده‌راه‌ها در این شهر یک‌رویه عادی محسوب می‌شود.

 

مهم‌ترین تأثیر بر چشم‌اندازهای شهری در شهرهای ما، با تهیه بودجه توسط شهرداری‌ها و تأیید و تصویب آن توسط شوراها صورت می‌گیرد. شهرداری اگر هوشمند باشد می‌تواند لایحه‌ای را تنظیم و به صحن شوراها ارسال کند که شهر به اهداف چشم‌انداز نزدیک شود. در غیر این صورت قطعاً شهر از مسیر اصلی توسعه دور خواهد شد.

 

از ساخت و سازهای غیر مجاز تا نفوذ شیرابه به آب‌های زیرزمینی

وی به ساخت‌وساز گروه‌های پر درآمد و غیرمتخصص در محلات خاص و بافت‌های فرسوده این شهر اشاره داشت که با سو مدیریت رها شده‌اند. کمیسیون‌های ماده ۱۰۰ به‌ نوعی در تعامل با تخلفات ساختمانی برای تأمین هزینه اداره شهر بوده و سرانه فضای سبز این شهر باتوجه‌به اقلیم مناسب کمتر از ۱ متر و نیم متر است که به نسبت شهرهای دیگر کشور که اقلیم نامناسب دارند، بسیار اندک است.

 

زالی اضافه کرد: این شهر به‌نوعی بهشت نسق‌سازان است که بدون هیچ هزینه‌ای از تأسیسات و خدمات شهری استفاده می‌کنند. رودخانه‌های این شهر محل تخلیه فاضلاب بوده که بیش از ۱۰ هزار مترمکعب فاضلاب در آنها منجر به آلودگی رودخانه‌های این شهر شده است که باید بدانیم در نهایت پس از طی‌شدن مسیر ۱۷ کیلومتر در شهر به تالاب انزلی سرازیر می‌شوند و منابع آبی استان را تحت شعاع قرار داده‌اند.

 

وی تصریح کرد: در رشت به دلیل نفوذ شیرابه زباله به آب‌های زیرزمینی یکی از آلوده‌ترین آب‌ها را به لحاظ کیفیت دارا است. زباله در رشت با سو مدیریت به یک بحران جدی تبدیل شده است.

 

این استاد دانشگاه در تشریح چالش‌های اساسی این شهر به مهاجرت‌های اقلیمی فزاینده، وضعیت بحرانی رودخانه‌های زرجوب و گوهر رود، بحران حمل‌ونقل و ترافیک، اُفت کیفیت فضاهای عمومی و ناکارآمدی در مدیریت پسماند اشاره داشت.

 

برنامه‌ریزی به سوی چشم‌انداز محوری پیش برود

نادر زالی در پایان سخنرانی خود با عنوان ارزیابی انتقادی مدیریت شهری تصریح کرد: تفکر برنامه‌ریزی تفکر روزمرگی است، برنامه‌ریزی آینده گرانه نیست. مدیران شهری تمایل به برنامه‌های زودبازده داشته و اغلب برنامه‌ریزی‌ها توسط مدیریت شهری معلول محور است نه علت‌محور.

باید برنامه‌ریزی به‌سوی چشم‌انداز محوری و علم‌گرایی پیش برود. مدیران باید بدانند از دام توسعه کالبدگرا و ماشین محور رها شوند و توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی و پاک، دسترسی‌های ساده و ارزان، احیای رودخانه‌ها و بازآفرینی اکولوژیک شهری، ارتقای زیست‌پذیری و تاب‌آوری شهری و استقرار مدیریت یکپارچه توسعه شهری و حکمروایی مبتنی بر شفافیت در دستور کار قرار گیرد.

 

امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیستند

«دکتر پیروز حناچی» شهردار سابق تهران و استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران، به‌ عنوان دومین سخنران این نشست با ارائه پرسشی از حضار بیان کرد: اگر از شما سؤال بپرسند که تا دو دهه آتی در شهری که زندگی می‌کنید، کیفیت زندگی بهتر می‌شود یا بدتر؟ چه پاسخی می‌دهید!

 

ما برای اینکه شهرهایمان را توسعه دهیم، طرح‌های کالبدی تهیه می‌کنیم. اما امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیستند. قبل از هر چیز باید بدانیم؛ اگر رویکرد و تفکر انسان‌محوری را در مدیریت و برنامه‌ریزی شهرها مطرح می‌کنیم، بایستی نظام بودجه‌ریزی ما به صورتی تنظیم شود که میزان مصالح و بودجه به موضوعات انسان‌محوری در شهرها بسیار بیشتر از حوزه‌های خودرو محوری باشد.

 

اغلب در کلان‌شهرهای کشور به دنبال راه‌حل‌هایی خواهند رفت که آن راه‌ها درمان درد شهرهای ما نیستند. ایجاد خیابان، رمپ و لوپ، اتوبان و بزرگراه و…. کیفیت را در زندگی شهری ما ارتقا نمی‌دهند. فردی که مبتلا به بیماری قندی است، باید از خوراک بیش از حد پرهیز کرده و رژیم غذایی بگیرد. همین موضوع در شهر به تئوری‌ای تبدیل شده و می‌گویند: هر چه‌قدر در شهر مسیر سواره ایجاد کنیم، تقاضای سواره را افزایش خواهیم داد. این موضوع منجر به آلودگی هوا در کلان‌شهرها شده و از کیفیت زندگی در کلان‌شهرها کاسته است.

 

منابع محدود در جای درست مصرف شوند

شهردار اسبق تهران افزود: ما در شهرداری تهران در آن زمان ۷/۳ برابر بودجه را صرف پروژه‌های انسان‌محوری از قبیل؛ پیاده محوری، حمل‌ونقل عمومی، قلمرو عمومی کردیم. با منابع محدودی که داریم، باید بدانیم در جای درست از آن مصرف کنیم. در تمام نقاط جهان وضعیت کلان‌شهرها تا دو دهه پیش اسفناک بوده، به‌عنوان‌مثال پکن پایتخت چین از نظر آلودگی در دسته آلوده‌ترین کلان‌شهرهای دنیا بود.

 

پیروز حناچی ادامه داد: در شهر پکن، زمانی از روی زمین آسمان دیده نمی‌شد و از بالای آسمان زمین قابل دید نبود. مردم پکن به شوخی به یکدیگر کپسول اکسیژن هدیه می‌دادند. اما امروزه به گواهی سازمان ملل، پکن از موفق‌ترین کلان‌شهرهایی بوده که توانسته آلاینده‌ها را کنترل کنند. البته باید بدانیم برای کنترل آلاینده‌ها تصمیم‌های سختی گرفته‌اند از جمله؛ تبدیل تمام اتومبیل‌ها، اتوبوس‌ها به سوخت برقی و از همه مهم‌تر حتی محل کارخانه ذوب‌آهن چین که در محدوده شهر پکن بوده را هم جابه‌جا کرده‌اند. کارخانه‌ای که بیشترین سهم آلودگی هوای پکن را از آن خودکرده بود.

 

وی ضمن ارائه تصاویری مربوط به تجربه پروژه‌های موفق در جهان از جمله؛ انگلستان، ایتالیا، کره جنوبی گفت: پروژه “اینچی اون” شهر سئول و تخریب بزرگراه ۲ طبقه این کلان‌شهر در کره جنوبی و ایجاد یک قلمرو عمومی برای شهروندان بود. چگونه این پروژه شهری که توسط شهردار وقت اجرایی شد و توانست به یکی از جاذبه‌ها و پروژه‌های اجرایی موفق شهر تبدیل شود و مورد بازدید گردشگران شهر قرار بگیرد و به‌ عنوان یک پدیده منحصر از آن یاد شود.

 

استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران اضافه کرد: پروژه “اینچی اون” باعث شده ۳ الی ۵ درجه دمای شهر در آن موقعیت مکانی کاهش پیدا کند و بسیاری از املاک آن منطقه نیز با افزایش ارزش مواجه شدند و همچنین در کیفیت زندگی مردم بسیار اثرگذار بوده است.

 

پیروز حناچی، در ادامه بیان کرد: متاسفانه همان ناترازی که در بخش انرژی ایران اتفاق افتاده در شهرهای ایران هم به شکل‌های مختلف دیده می‌شود. 

 

شهردار سابق تهران، تعریف ماموریت‌های جدید در برخی نقاط شهری را یکی دیگر از ویژگی‌های شهرهای پیش‌رو خواند و عنوان کرد: ایجاد پیاده راه در شهر رشت با وجود همه نقدهایی که به خصوص در بخش تامین دسترسی ممکن است به آن وارد باشد موجب شده است شهر به مقصد سفر تبدیل شود. این نشان می‌دهد حوزه قلمرو عمومی یعنی آن قسمتی از شهر که همه می‌توانند به راحتی به آن دسترسی پیدا کنند اگر کیفی شود به بزگترین جاذبه و سرمایه شهر تبدیل خواهد شد. سرمایه‌ای که ثروت را به شهر هدیه می‌کند و کیفیت زندگی در آن را بالا می‌برد.

 

پیروز حناچی، با بیان اینکه نوع مدیریت در پیاده راه پلیسی نیست و از جنس فناوری است تصریح کرد: اگر به هر شهری در دنیا سر بزنیم آن بخشی از شهر در ذهن ما ماندگار خواهد شد که مربوط به قلمرو عمومی است. قلمرو عمومی به مثابه شبکه پیوند دهنده کلیه عناصر عمومی شهر محسوب می‌شود. در واقع فعالیت‌های اصلی زندگی شهری مانند عبور و مرور و گردهمایی‌های اجتماعی در قلمرو عمومی رخ می‌دهد. 

 

 

شهروندان حق دارند بدانند فلان پروژه در شهر پولش از کجا آمده؟

«دکتر مرتضی هادی جابری مقدم» پژوهشگر و فعال حوزه شهری و عضو هیأت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران نیز به‌عنوان سومین سخنران پنل نشست هشدار برای ایران ۴۶ با ارائه تصویری برای حاضرین در این نشست وضعیت پروژه‌های اجرایی با هزینه‌های کلان توسط مدیریت شهری را تحلیل کرد.

 

وی گفت: بهترین توصیه بنده برای بررسی حمل‌ونقل و ترافیک در شهرها تماشای برخی از قسمت‌های کارتون پَت و مَت است، علی‌الخصوص قسمت گاراژ و فَکس. ببینید و تحلیل کنید. از ۲۰ مقاله علمی و پژوهشی آموزنده‌تر است.

 

جابری مقدم بیان کرد: هیچ‌کدام از پروژه‌های توسعه عمرانی در شهرهای ما نه با آن رقم اعلامی و نه با زمان از پیش مشخص شده، به پایان نمی‌رسند. مگر هزینه پروژه‌های شهری را چه کسی می‌پردازد؟! سرمایه‌گذار خصوصی! مگر سرمایه‌گذار خصوصی دفتر خیریه بازکرده است. شهروندان حق دارند بدانند فلان پروژه در شهر پولش از کجا آمده؟ حق دارند از مدیران شهر بخواهند و بپرسند.

 

مداخله در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد

این استاد دانشگاه با ارایه مفهوم بیگانگی مارکوزه در رابطه با ساکنین شهر و روستا افزود: انسان‌هایی که در یک محیط مسکونی اعم از شهروندان و روستاوندان و …. ساکن‌اند؛ اگر احساس کنند در تصمیم‌گیری راجب به اتفاق در شهر و روستا و محله‌شان تاثیری ندارند، حرف‌هایشان را کسی گوش نمی‌دهد، دیگر نسبت به آن مکان احساس بیگانگی خواهند داشت.

 

جابری مقدم گفت: از روزی که برنامه‌ریزی به معنای امروزی شکل گرفت تا به امروز برنامه‌ریزان، مشاوران و مدیران خود را مشروع دانسته تا در شهر دخالت کنند. باید بدانیم شهر ارث پدری کسی نیست، بلکه شهر از بزرگ‌ترین جز تا کوچک‌ترین آن برای مردم است. برنامه‌ریزی شهری در صورتی موفق است، تا مداخله آن در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد. این را باید بدانیم؛ منفعت عمومی را عموم تشخیص می‌دهند.

 

لازم به ذکر است؛ بعد از پایان سخنرانی‌های اصلی، پرسش و پاسخی با میهمانان برگزار شد. شایان‌ذکر است به‌ غیراز یک عضو شورای شهر دیگر هیچ یک از مدیران شهری رشت و سایر شهرهای استان در این نشست تخصصی و عمومی حضور نداشتند.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار و پژوهشگر مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۹:۰۱
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

وقتی مدیریت شهری پرهزینه‌ترین راه را انتخاب می‌کند؛

یک نیمروی ساده!

آن‌طور که در تصویر مشاهده می‌شد؛ یک گاز ۴ شعله قدیمی بوده که از قرار معلوم فردی که گشنه‌اش بود، قصد داشته یک نیمروی ساده درست کند! اما تصویر روایتی غیرمعمول را به مخاطب القا می‌کرد.

 

یکی از شعله‌های این اجاق خوراک‌پزی روشن، ماهی تابه بر روی شعله دیگر اجاق قرار گرفته بود و پوست‌های ضخیم تخم‌مرغ نیز در ماهی تابه نمایان بود. تخم‌مرغ در جوار آن شعله روشن و نه روی ماهی تابه بلکه روی بدنه آهنی اجاق شکسته شده بود.

 

در دومین نشست عمومی و تخصصی “هشدار برای ایران ۴۶” با موضوع بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت «دکتر مرتضی هادی جابری مقدم» پژوهشگر و فعال حوزه شهری و عضو هیأت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران یکی از سخنرانان این نشست بود که با ارائه تصویر فوق بر روی پروجکشن و طرح پرسشی از حاضرین سخنرانی خود را آغاز کرد.

 

هر کدام از مخاطبین در مورد تصویر تفسیر خاص و جالبی داشتند. بازخوردشان با تصویر در نگاه اول را با واژه‌ها و عباراتی بیان کردند. (هیچ‌چیز سرجای خودش نیست، آشفتگی، کاربلد نبودن، جهان سوم، عجله، همه چی موجوده ولی چیزی موجود نیست و…). سخنران پس از اظهارات مخاطبین بیان کرد: اسمش و بزاریم ناترازی، خوبه!

 

قطعاً در رابطه‌ با آن تصویر همه افراد حاضر در نشست تا ساعت‌ها می‌توانستند با واژه‌ها و عبارات مختلف که عیناً دیده‌اند، مترادف‌سازی کنند. اما باتوجه‌ به موضوع مورد مناقشه که در رابطه‌ با بایدها و نبایدهای توسعه شهری در رشت بوده می‌توان با صراحت گفت: تصویر روی پروجکشن مدیریت شهری رشت را بازنمایی می‌کرد.

 

مدیریت شهری که پرهزینه‌ترین راه را در درمان کهنه این شهر با عدم انطباق طرح جامع حمل و نقل و بی اعتنا به طرح بالادست انتخاب کرده، فارغ از اینکه این راه در حل چنین مسائلی از چندین دهه پیش در عالم مهندسی ترافیک و شهرسازی منسوخ شده است. و کلان شهرهای توسعه یافته در حال برچیدن و جمع آوری این گونه طرح ها و جایگزینی آنها با توسعه و گسترش قلمرو عمومی اند تا شهرها بر اساس رویکرد انسان محوری توسعه یابند.

عنصر اقتصاد، بودجه و تأمین منابع مالی همواره به‌عنوان یکی از پشتوانه‌های اساسی در اجرای طرح‌ها و برنامه‌ها محسوب می‌شوند؛ اما مدیریت صحیح بر منابع و بودجه اگر بیشتر از تأمین بودجه اولویت‌دار نباشند قطعاً هم تراز با آن قرار دارند.

 

در جای‌جای مناطق کلان‌شهری کشورمان مبنی بر عدم توانمندی مدیریتی به‌عنوان عامل اختلال در اصول شهرسازی و اتلاف سرمایه‌های ملی از قبیل فروش تراکم – موضوع اشراف، تغییر کاربری‌ها و… وجود دارد که به دلیل درآمدزایی کوتاه‌مدت و سود آنی مورد توجه شهرداری‌ها قرار گرفته و حقوق شهروندان و منفعت عمومی به‌عنوان اصلی‌ترین رکن مورد توجه مدیران شهری و تصمیم گیران و برنامه ریزان مورد تضییع و بی‌توجهی قرار گرفته است.

 

حال از بد روزگار و اقبال اندک مدیریت اجرایی در رشت بلااستثنا پس از بهره‌برداری روگذرها، یکی پس از دیگری نشان می‌دهند؛ در جریان ترافیک و گره‌های آن نقطه از شهر احداث روگذر بی‌اثر بوده و ترافیک نه‌تنها روان نشده؛ بلکه در خوش‌بینانه‌ترین حالت به نقطه‌ای دیگر منتقل شده و همان ترافیک با شدت اثر بیشتر در حال رخ‌دادن است.

 

نکته جالب اینجاست؛ مردم منطقه و سایر شهروندان نیز که در طول روز همیشه از آن نقطه‌ها می‌گذرند بر این ادعا توافق دارند. تصویر یک نیمروی ساده این را مشخص می‌کرد؛ آن فرد که گشنه‌اش بود، اسم نیمرو را شنیده و می‌دانسته که می‌توان گشنگی آدمیزاد را با نیمرو رفع کرد و از قضا می‌دانسته برای تهیه نیمرو یک شعله گاز، ماهی تابه، تخم‌مرغ لازم است و از قرار معلوم منابع محدودی هم داشته؛ چون در تصویر یک عدد تخم‌مرغ و ماهی تابه و یک اجاق به چشم می‌خورد، تنها چیزی که در این میان از آن تصویر به ذهن متبادر می‌شد این بود که انگار آن فرد چیزی از درست‌کردن یک نیمروی ساده نمی‌دانست.

 

در کشور ما و بسیاری از کشورهای نظیر ما در حوزه توسعه پایدار شهری همواره مسائلی نظیر مباحث راهبردی و مدیریتی – ناکارآمدی سامانه‌های اجرایی، غیرمنطبق بودن طرح‌های توسعه شهری با واقعیت‌های جاری در شهرها رعایت‌نشدن اصول طراحی در طرح‌های عمرانی و مواردی از این‌ قبیل جملگی در عدم پیشرفت صحیح و سریع شهرها اثر داشته‌اند.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (دانش آموخته کارشناسی ارشد شهرسازی)

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۸:۵۸
محمد صالح زاده رشتی نژاد

بررسی مولفه‌های توسعه شهری رشت در سلسله نشست‌های سرآ؛

دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ برگزار شد.

نشست عمومی “هشدار برای ایران ۴۶” با موضوع بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت در محل ساختمان نظام‌مهندسی ساختمان گیلان برگزار شد. این همایش با محوریت بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت و باهدف “در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار” برگزار شده است.

 

باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم

در ابتدای این نشست «نسیم طواف‌زاده» مدیرعامل مؤسسه سبز کاران بالان ضمن قدردانی از همراهان مجموعه نشست‌های سرا و سخنرانان بیان کرد: رنج تلنگری است تا متوجه شویم زندگی ما نیاز به تغییر دارد. یک انسان وقتی زخم بر می‌دارد، هوشیار می‌شود. اما باید مراقب باشیم تا رنج ما را درمانده نکند.

 

وی در ادامه گفت: دومین نشست عمومی و تخصصی هشدار برای ایران ۴۶ در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار، در واقع بایدها و نبایدهای توسعه کلان‌شهری رشت را پیگیری و بررسی می‌کند. مدیرعامل مؤسسه سبزکاران در پایان عنوان کرد: باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم. این نشست فرصتی برای تبادل نظر و برنامه‌ریزی بهتر جهت توسعه شهر رشت در راستای ارتقای سطح کیفی و توسعه پایدار کلان‌شهری است.

 

به‌جای اینکه در مورد تاریکی بد بگوییم، سعی کرده‌ایم شمعی روشن کنیم

«سینا لطف پور» پژوهشگر دکتری شهرسازی و فعال حوزه شهرسازی و دبیر پنل دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ هم در این نشست بیان کرد: ما به‌جای اینکه در مورد تاریکی بد بگوییم، سعی کرده‌ایم شمعی روشن کنیم. دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ همچون نشست پیشین بر مبنای روش گفت‌وگو بوده و نگاه ما در این نشست همواره بر پایه علم و دانش تخصصی شکل‌گرفته است.

 

این پژوهشگر دکتری شهرسازی در ادامه افزود: این نشست در مورد شهر رشت است که با عنوان مرکز استان گیلان، در قالب یک کلان‌شهر رفرنس در استان گیلان شناخته می‌شود. کلان‌شهر رشت در بیشتر موارد به‌عنوان یک مرجع برای مدیریت شهری سایر شهرهای استان به شمار می‌رود. این شهر امروزه با مشکلات عدیده مواجه بوده که ضروری است در قالب گفت‌وگویی منصفانه و بی‌طرفانه بر پایه علم مشکلات این شهر مورد بررسی و پیگیری قرار گیرد.

 

 

رویکرد سوداگرانه و فراموشی انسان به‌عنوان ذی‌نفع نهایی در برنامه‌های توسعه شهری

«دکتر نادر زالی» عضو هیأت‌ علمی شهرسازی دانشگاه گیلان هم در این نشست ضمن ضرورت بازاندیشی در رویکردهای مدیریت شهری رشت گفت: استمرار تفکر دهه ۶۰ و اولویت‌دادن به سازه و ماشین در برنامه‌ریزی شهری و فراموشی انسان به‌عنوان ذی‌نفع نهایی در برنامه‌های توسعه شهری منجر به رویکرد سوداگرانه در تصمیم‌سازی و تقدم منافع فردی بر منافع جمعی و افول ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی و هویت محلی شده است.

 

عضو هیأت‌علمی شهرسازی دانشگاه گیلان در تفسیر رشت امروز بیان کرد: ۳۰ درصد جمعیت استان در شهر رشت ساکن بوده و این شهر بیش از ۸۰۰ هزار نفر جمعیت را در ۱۰ هزار هکتار مساحت جای‌داده است. این شهر کمتر از ۳۰ عدد اتوبوس برای حمل‌ونقل عمومی دارد و تعریض مسیر سواره و کاهش پیاده‌راه‌ها در این شهر یک‌رویه عادی محسوب می‌شود.

وی چالش‌های اساسی این شهر را مهاجرت‌های اقلیمی فزاینده، وضعیت بحرانی رودخانه‌های زرجوب و گوهر رود، بحران حمل‌ونقل و ترافیک، اُفت کیفیت فضاهای عمومی و ناکارآمدی در مدیریت پسماند عنوان کرد.

 

چند درصد از مدیران ما برای شهر آرزو دارند؟!

«دکتر پیروز حناچی» شهردار سابق تهران و استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران هم به‌عنوان دومین سخنران در این نشست با پرسشی از حضار بیان کرد: اگر از شما سؤال بپرسند که تا دو دهه آتی در شهری که زندگی می‌کنید، کیفیت زندگی بهتر می‌شود یا بدتر؟ چه پاسخی می‌دهید! ما برای اینکه شهرهایمان را توسعه دهیم، طرح‌های کالبدی تهیه می‌کنیم. اما امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیستند. به نظر شما چند درصد از مدیران ما برای شهر آرزو دارند؟!

 

شهردار سابق تهران افزود: اگر تفکر انسان‌محوری را برای شهر مطرح می‌کنیم، طبیعتاً همه برنامه‌های عملیاتی در شهر باید انسان‌محورانه باشد. در واقع نظام بودجه‌ریزی بایستی به سمت‌وسوی ساخت شهری انسان‌محور پیش برود و بودجه آن در مقایسه با خودرو محوری از سهم قابل‌توجهی برخوردار باشد.

 

ما برای اینکه شهرهایمان را توسعه دهیم، طرح‌های کالبدی تهیه می‌کنیم. اما امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیست.

وی در پایان ضمن بیان نظریه پروفسور رابرت سرورو، “مسیر سواره بیشتر، یعنی تقاضای سفر بیشتر” با ارائه تصاویری به تفسیر پروژه “اینچی اون” شهر سئول و سایر پروژه‌های اجرایی انسان‌محورانه در سایر نقاط جهان پرداخت.

 

مداخله در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد

«دکتر مرتضی هادی جابری مقدم» پژوهشگر و فعال حوزه شهری و عضو هیأت‌ علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران هم به‌عنوان سومین سخنران پنل با ارائه تصویری برای حاضرین در این نشست وضعیت پروژه‌های اجرایی با هزینه‌های کلان توسط مدیریت شهری را تحلیل کرد.

 

جابری مقدم بیان کرد: از روزی که برنامه‌ریزی به معنای امروزی شکل گرفت تا به امروز برنامه‌ریزان، مشاوران و مدیران خود را مشروع دانسته تا در شهر دخالت کنند. باید بدانیم شهر ارث پدری کسی نیست، بلکه شهر از بزرگ‌ترین جز تا کوچک‌ترین آن برای مردم است. برنامه‌ریزی شهری در صورتی موفق است، تا مداخله آن در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد.

 

لازم به ذکر است؛در بخش پایانی، بعد از سخنرانی‌های اصلی، این نشست عمومی – تخصصی به‌صورت پرسش‌ و پاسخ با میهمانان برگزار شد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۸:۵۵
محمد صالح زاده رشتی نژاد

گفت‌وگو با شهردار اسبق رشت درباره پروژه‌های حمل و نقل شهری؛

سرمایه‌های شهر را به ریل نوسازی بسپاریم

 

به روزهایی نزدیک می‌شویم که شهر رشت در یک اتفاق نادر در ادوار اخیر نفر اول بازوان اجرایی مدیریت شهری‌اش را در ۲ سال پیاپی در این مسند حفظ شده دیده است. با آرامشی که در دو بدنه مدیریت شهری این شهر حُکم فرماست، آنطور که بنظر می‌رسد؛ کماکان این مسند برای شهردار رشت تا پایان فعالیت شورای ششم محفوظ بماند.

 

عملکرد رحیم شوقی تا به امروز با اجرای پروژه‌های طرح میثاق شهرداری رشت که می‌توان از آنها به عنوان پروژه برجسته و پرطمطراق مدیریت شهری در طی ۲۰ ماه گذشته یاد کرد، گره خورده است. پروژه‌هایی که در روند اجرای عملیاتی آنها گمانه‌ها و شائبه‌های متعددی را دامن زده است؛ از برگزاری مناقصه‌های غیراستاندارد تا حواشی انتخاب مناقصه‌گر و مجریان طرح و همچنین جانمایی غیرکارشناسی و یک طرفه بودن روگذرها تا بی اعتنایی به اسناد بالادستی و همه این‌ها باعث شده تا عملکرد شهردار جوان رشت علی‌رغم تسریع در روند اجرایی پروژه‌های طرح میثاق با ابهام و شبهاتی مواجه شود.

 

ناهماهنگی‌ و بی‌اعتنایی به اسناد بالادستی در اجرای برخی از روگذرهای بتنی در شرایطی رقم خورده که احداث برخی از این روگذرها در شهر اساساً منطبق بر مصوبه شورای‌عالی شهرسازی و ترافیک کشور نبوده و در اجرای عملیاتی آن‌ها تنها به مصوبه شورای‌ عالی ترافیک استان بسنده شده است.

 

هادی حق شناس، استاندار گیلان نیز به تازگی در دیدار با اعضای هیأت مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان استان گیلان، اظهار کرد: احداث پل‌های زیر و رو گذر پاسخگوی حجم ترافیک و خودروهای شهر نیست، می‌توانیم با اجرای تراموا ترافیک را از میدان گیل به خیابان سعدی تا فرودگاه کنترل کنیم.

 

نماینده عالی دولت در استان در شرایطی از اجرای تراموا سخن به میان آورد که نزدیک به ۵۰۰ متر از طرح تراموا در بلوار امام در حد فاصل میدان گیل تا توشیبا با احداث پل بتنی باهنر مسدود شده و تا به امروز مدیریت شهری در رشت پاسخی قانع کننده‌ای در این باره نداده است.

 

تا جایی که مطلع هستیم بخش زیادی از اعضای نظام مهندسی و همچنین کارگروه‌های تخصصی این سازمان از جمله کارگروه ترافیک موضع‌گیری تخصصی و فنی در مورد اجرای روگذرها منتشر نکرده و سکوت را مصلحت شمرده‌اند.

 

در بخش قبلی این گزارش با توجه‌ به اجرای پروژه‌های عمرانی در شهر رشت که با هزینه قابل‌توجهی در حال انجام است، مطرح شد: در شهرداری رشت همه چیز هست به جز تخصص و اجرای عملیاتی بر پایه مطالعات عمیق و چندوَجهی! صحت این استدلال را می‌توان با کمی تأمل در سطوح مختلف شهر به‌وضوح مشاهده کرد. اخیراً موضوع انطباق طرح روگذر باهنر بر روی طرح تراموا گواهی بر این استدلال بوده است.

 

حداکثر اعضای شورای ششم که در جبهه موافقان رحیم شوقی قرار دارند، بر این باورند: تسلط شهردار رشت به امور عمرانی و پیشرفت‌های فیزیکی حاصل شده در اجرای روگذرها به‌ نوعی بیانگر برتری این شهردار جوان بوده و برخی از شورا نشینان، شهردار منتخب را با القابی همچون؛ شهردار تکنوکرات، عمرانی، جهادی و انقلابی به سطح عموم شهروندان معرفی می‌نمایند. اما به‌راستی، آیا رحیم شوقی تکنوکرات است؟

 

ازاین‌رو با سلسله گزارش‌های تحقیقاتی و گفت‌وگو محور با شهرداران شناخته شده دهه‌های پیشین که در دوره مدیریتی‌شان به امور عمرانی و فرهنگی روی آورده بودند، به گفتگو پرداخته‌ایم که در ادامه به آن می‌پردازیم:

 

 

در کشاکش ماه‌های پایانی سال گذشته که مدیریت شهری رشت خود را آماده بهره‌برداری برخی از روگذرها می‌کرد، با چهل و هفتمین شهردار رشت در دولت اول سازندگی به گفت‌وگو پرداختیم. هادی الماسی، با حُکم استاندار وقت گیلان به این مقام منصوب شد. دوران مدیریتی وی در مقام شهردار رشت (۱۳۶۸-۱۳۷۴) جز طولانی‌ترین دوره مدیریت شهری رشت محسوب می‌شود. در این دوره شهرداری رشت به گفته برخی از کارشناسان حوزه شهری تحولات عظیم زیر ساختی را تجربه کرد.

 

در مورد برخی از اقدامات مدیریتی الماسی زمانی که در مسند شهرداری رشت حضور داشت، می‌توان به؛ بازگشایی ۱۳ خیابان جدید (آیت‌الله ضیابری، رودباری، بلوار معلم، خیابان پرستار و..)، تأسیس پایانه‌های مسافری، ایجادتقسیم‌بندی شهرداری‌های مناطق، تأسیس سازمان‌های متشکل شهری از جمله؛ سازمان پارک‌ها و فضای سبز، سازمان آتش‌نشانی و تأسیس ایستگاه‌ها، سازمان آرامستان و…، مکانیزه‌کردن زباله‌ها و انتقال دپوی آن به بیرون شهر، ساماندهی بازارچه‌های محلی در خیابان‌های فلسطین و رازی، تأسیس میدان تره‌بار امام حسین و غیره اشاره کرد.

***

 

در یک سال ابتدایی آغاز به کار در این شهر بایستی به فکر نوسازی وضع موجود رشت بود. این شهر نیاز مبرم به نوسازی دارد و تا زمانی که این نوسازی انجام نشود، نباید به فکر پروژه‌های بزرگ‌تر بود.

اگر زمان برمی‌گشت و این بار در برهه حساس کنونی به‌عنوان شهردار رشت انتخاب می‌شدید، امروزه برای شهر رشت که به فراخور آن زمان بسیار بسط و گسترش‌یافته چه اقدامی را دستور کار عمرانی بدنه اجرایی مدیریت شهری قرار می‌دادید؟

 

– البته الان با سن و سالی که دارم، دیگر توان آن‌چنانی ندارم که بتوانم از پس این مسئولیت برآیم. اما باتوجه ‌به سؤال جنابعالی، به نظرم اگر در شرایط کنونی شهردار بودم، تا یک سال اول کار خاصی انجام نمی‌دادم و تا می‌توانستم شهر را جارو می‌کردم تا شهر تمیز و مرتب شود.

 

شما هم فکر می‌کنید شهر رشت به نسبت پیشینه‌اش دیگر آن رشت تمیز و پاکیزه گذشته نیست؟

– منظورم این است؛ در یک سال ابتدایی آغاز به کار در این شهر بایستی به فکر نوسازی وضع موجود رشت بود. این شهر نیاز مبرم به نوسازی دارد و تا زمانی که این نوسازی انجام نشود، نباید به فکر پروژه‌های بزرگ‌تر بود. بایستی تا یک سال به قول شهرداران؛ به جان این شهر اُفتاد و سرمایه‌های از نفس افتاده این شهر را نفس و جانی تازه بخشید. هر سرمایه‌ای از این شهر که در حال از بین‌رفتن است را باید نوسازی و اصلاح کرد.

 

در مورد نوسازی وضع موجود رشت و چگونگی این امر بیشتر توضیح بفرمایید؟

– ببینید؛ هر شهر دارای مجموعه‌ای سرمایه است، اگر قرار است؛ شهر سرمایه‌پذیر شود، بنابراین بایستی در وضعیت موجود سرمایه‌های این شهر دست‌برده و به نحوی انقلاب نوسازی در وضعیت موجود این شهر راه بیفتد. خیابان‌ها، بلوارها، کمربندی‌ها، پارک‌ها، پیاده‌راه‌ها، کوچه‌ها و….. سرمایه شهرها هستند، آیا امروزه وضعیت سرمایه‌های شهر رشت مطلوب هستند؟ خیر! سرمایه‌های شهر رشت از بزرگ تا کوچک‌ترین جز آن نیاز به بازسازی و نوسازی دارند.

باید قبول کنیم که سرمایه‌های فعلی شهر رشت فرسوده بوده و در حال از بین‌رفتن هستند. اگر این را قبول کنیم؛ برای اینکه رشت به شهری سرمایه‌پذیر بدل گردد و طبق معمول همیشه سرمایه‌گذار از این شهر فرار نکند، بایستی برای سرمایه‌های فعلی این شهر چاره‌ای بیندیشیم و سرمایه‌های موجود این شهر را به ریل نوسازی بسپاریم.

 

این‌طور که به نظر می‌رسد؛ شما از وضعیت موجود سیمای شهری رشت ناراضی بوده و عدم سرمایه‌پذیری در شهر رشت و فرار سرمایه‌گذاران را به این موضوع پیوند می‌دهید؟

– باید قبول کنیم، ورودی شهر و وضعیت سیمای شهری در رشت اصلاً در شأن رشت نیست. به‌عنوان‌مثال: از میدان ولیعصر تا فرودگاه که جز منطقه آزاد تجاری هم شده را نگاه بیندازید؛ با انبوهی از ناسازگاری و ناهماهنگی مواجهیم. یک‌سری مغازه‌دار را مشاهده می‌کنیم که ماشین‌های اوراقی را در بالا پشت‌بام مغازه‌هایشان قرار داده‌اند که چهره آن مسیر مخدوش شده. آنجا نزدیک فرودگاه بوده و مسیر برون‌شهری به‌سوی منطقه آزاد کاسپین و سایر شهرهای مهم استان، یعنی درست در نقطه‌ای که ترددها بسیار زیاد و در واقع جز نقاط کانونی شهر است.

 

البته این یک نمونه بود که مثال زده‌ام، از این موارد در سیمای شهری رشت به‌وفور وجود دارد. به این خاطر چنین نیاز مبرمی حس می‌شود؛ بایستی در وضعیت سیمای شهری، ورودی‌های شهر، سرمایه‌های شهر و وضعیت موجود این شهر چاره‌ای اساسی اندیشید تا از فرسودگی رها شده و نوسازی شوند تا رشت متناسب با ظرفیت و سرمایه‌های موجود فعلی، سرمایه‌های جدیدی خلق کند و به شهری سرمایه‌پذیر تبدیل شود.

برخی از کارشناسان علت فرار سرمایه‌گذاران از شهر رشت را به فعالیت جزیره‌ای سازمان شهرداری رشت و مدیران و معاونان سایر نیروهای این سازمان مرتبط دانسته‌اند، باتوجه‌به سابقه طولانی شما به‌عنوان مقام اول اجرایی مدیریت شهری در رشت این موضوع تا چه حد صحت داشته؟ و نقش شهردار در این مورد را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

-این را اضافه کنم، در شهر رشت علاوه بر اینکه نیازمند نوسازی در وضعیت موجود هستیم، به نوسازی اداری در بخش‌های مختلف سازمان شهرداری رشت هم نیازمندیم. در طی سال‌های اخیر چندین و چند بار در اخبار حضور سرمایه‌گذاران در رشت را شاهد بوده‌ایم که همیشه در جلسات نخست با استقبال خوبی همراه بوده و قول و وعده‌های زیادی را شنیده‌ایم، اما به فراخور زمان وقتی به شهر رشت بادقت نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که در این شهر سرمایه‌گذاری بزرگی انجام نشده است! چرا؟ چون هرکدام از بخش‌های اداری و مدیریتی و معاونت‌ها در شهرداری رشت به‌صورت جزیره‌ای و منفک از هم عمل می‌کنند.

 

بدین‌ طریق این‌قدر سرمایه‌گذار را سر می‌دوانند که سرمایه‌گذار فرار می‌کند. در این باره حتی شده یک سرمایه‌گذار پس از جلسات مختلف با مدیران رده‌بالایی که روال آن طبیعی طی شده بود، اسیر کارمند اداری یکی از مناطق شده است. این پاسخ پرسش شما بود. دقیقاً در بخش‌های مختلف شهرداری رشت شاهد عملکردی منفک از هم بوده که هر کدام از معاونت‌ها و سازمان‌ها به‌صورت جزیره‌ای عمل می‌کنند.

 

بروکراسی اداری در شهرداری با مشکلاتی مواجه بوده که باید هر چه زودتر برطرف شود. در پاسخ بخش دوم سؤالتان باید خدمتتان عرض کنم؛ شهردار باید به‌صورت قاطع و با جدیت از طریق معاونین، مدیران، کارمندان و سایرین پیگیر سرمایه‌گذار باشد و نیروهای شهرداری متوجه پیگیری مدیر مافوق خود از ماجرا باشند. حتی اگر در این مسیر تهمت‌هایی زده شود.

 

 

می‌دانید که در یک سال و اندی گذشته، شهرداری و شورای شهر با اجرای طرحی موسوم به میثاق و در پی آن احداث چندین پل روگذر و زیر گذر سعی دارد با روان‌سازی گره‌های ترافیکی رشت به حل این درد کهنه در شهر بپردازد. به نظر شما آیا احداث روگذر و زیرگذرها که جز برجسته‌ترین پروژه‌های عملیاتی و عمرانی شهرداری است، در روان‌سازی جریان ترافیک رشت مؤثر هستند؟

 

– من همچون شما معتقدم که این پل‌ها مشکل ترافیک رشت را حل نخواهند کرد. بلوار امام را در نظر بگیرید که در تقاطع شهید باهنر روگذری احداث شده است، در شرایطی اجرای این پل ماشین‌رو صحیح خواهد بود که تمام گره‌های ترافیکی بلوار امام در تقاطع شهید باهنر بوده باشند، اینجاست که می‌توانیم در این گره چنین روگذری را اجرا کنیم.

 

جریان ترافیک در رشت، دقیقاً همچون شلنگ آب است که یک زایده‌ای مسیر این شلنگ را مسدود کرده، وقتی ما این زایده را برمی‌داریم، بلافاصله مسیر شلنگ باز می‌شود و آب جریان پیدا خواهد کرد. اما مسأله ترافیک رشت این‌گونه نیست! در واقع بخش‌های زیادی از کل جریان مسیر این شلنگ، مسدود است.

 

اما مگر ما به‌ غیر از این محدوده در بلوار امام گره ترافیکی دیگری نداریم؟! خودروهایی که به جنوب شهر در مسیر (جاده تهران) در حرکت هستند، روی این پل بتنی می‌روند و ماشین‌هایی که می‌خواهند ۹۰ درجه به سمت باهنر بروند، باید از زیر پل استفاده کنند. این در صورتی است که در رشت در ساعات پیک ترافیکی از میدان توشیبا به سمت بلوار امام قفل بوده و از سمت سه‌راه حشمت روبروی سازمان برنامه‌ و بودجه هم گره‌های شدیدی در این ساعات وجود دارند؛ بنابراین با احداث این روگذرها همه این خودروها پس از عبور از توشیبا در این تقاطع گیر خواهند کرد. همین مسأله را در صابرین پس از احداث آن پل طولانی نیز مشاهده کرده‌ایم.

 

به نظر شما در حل معضل ترافیک رشت که درد کهنه این شهر بوده، چه اقداماتی بایستی در دستور کار قرار گیرد؟

– جریان ترافیک در رشت را اگر با یک مثال ساده توضیح بدهم؛ دقیقاً همچون شلنگ آب است که یک زایده‌ای مسیر این شلنگ را مسدود کرده، وقتی ما این زایده را برمی‌داریم، بلافاصله مسیر شلنگ باز می‌شود و آب جریان پیدا خواهد کرد. اما مسأله ترافیک رشت این‌گونه نیست! در واقع بخش‌های زیادی از کل جریان مسیر این شلنگ مسدود است.

 

ما یک زایده را از شلنگ برمی‌داریم تا آب جریان پیدا کند، اما به دلیل بسته‌بودن مسیر در جریانی جلوتر یا پیشین، سایر گره‌ها نیز در این مسیر خود را نشان خواهند داد؛ بنابراین احداث این روگذرها و زیرگذرها در جریان اصلی ترافیک رشت و روان‌سازی گره‌های ترافیکی این شهر آن‌چنان مؤثر نخواهند بود و تنها به‌صورت مقطعی و کوتاه‌مدت جریان ترافیک را از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر منتقل می‌سازند.

 

بنظر شما اقدامات عملیاتی مناسب در رفع گره‌های ترافیکی برای این شهر چیست؟

– ببینید؛ برای حل معضلات هر شهری به یکسری مطالعات چندوجهیِ عمیق نیاز داریم و همچنین کارهای اجرایی در سطوح شهر به صورت کارشناسی انجام شود. متأسفانه ما درشهر رشت مطالعه تئوری کرده و عملیاتی وارد نمی‌شویم. اگر روزانه و در طی هفته‌ها در سطح شهر پیاده‌روی کنیم، مشکلات این شهر را به‌وضوح خواهیم دید.

 

خاطرم هست زمانی که در شهرداری بودم، نانوایی در خیابان امام یک مانعی را در مقابل مغازه‌اش نهاده بود تا ماشین حمل آرد به راحتی بتواند مقابل نانوایی پارک کرده و آردها را خالی کند. در شهر که دور می‌زدم با این صحنه مواجه شدم، بلافاصله برداشتن این مانع از جلوی درب این نانوایی را از طریق مأمورین شهرداری پیگیری کردم.

 

منظورم این است؛ بایستی در مسأله ترافیکی شهر رشت سایر موضوعات را در دستور کار قرار داد، موضوعاتی از قبیل؛ ایجاد پارکینگ، اصلاح هندسی، رویکرد فرهنگی در ترافیک و همچنین اجرای طرح‌های زوج و فرد و از همه مهم‌تر گسترش حمل‌ونقل عمومی توسط مدیریت شهری بایستی در دستور کار قرار بگیرد.

 

 

در آخرین سؤال، به نظر شما رحیم شوقی شهردار وقت رشت با حجم وسیعی از پروژه‌های عمرانی که در دست اجرا دارد، شهرداری موفق بوده؟ به فراخور حجم پروژه‌های عمرانی دوره مدیریتی وی، آیا می‌توان رحیم شوقی را تکنوکرات خواند؟

 

– تا دیر نشده عرض کنم؛ در سوالات پیشین فرمودید: اگر شهردار بودم؟ باید بگویم، پاسخ بنده در رابطه با سوال شما بوده که فرمودید اگر شهردار بودم چه کار می کردم. مواردی را که عنوان کردم، به معنی نفی کارها و امور فعلی مدیریت شهری نیست. هرکسی روش خاصی برای اجرا دارد و صحبت‌های من در رد عملکرد فعلی نبوده و نخواهد بود.

 

به کارهای مدیریتی مهندس شوقی شناخت داشته و احترام خاصی برای او قائلم و می‌دانم که برای این شهر زحمت می‌کشند. امروزه آقای مهندس شوقی با شرایط سخت در حال فعالیت و زحمت است.

 

گفتگوی محمد صالح زاده با هادی الماسی(شهردار اسبق رشت) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۸:۴۹
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

مسیرهای توسعه به چالش می‌افتد؛

احداث روگذرها ارتباطی به توسعه ندارند

در نظر بگیریم؛ در خلال ساخت پروژه‌ای سینمایی به ناگهان کارگردان مجموعه تغییر و کارگردان دیگری جایگزین شود. کارگردان جایگزین باتوجه‌ به سناریویی که از قبل در نظر گرفته شده، بایستی پروژه را پیش ببرد. قاعدتاً نباید با تغییر کارگردان در محتوای اصلی سناریو تغییری رقم بخورد.

 

اگر با مثالی ساده شهرداران شهرهایمان را همانند کارگردانان پروژه‌های سینمایی در نظر بگیریم، برنامه‌ریزی شهری نیز حُکم سناریوی فیلم‌های سینمایی را داشته که از پیش داستان شهر را باتوجه‌به شاخص‌ها و ابعاد هر شهر نوشته است.

 

وقتی برای شهری در سال‌ها پیش‌تر سناریویی نوشته می‌شود و آن سناریو طبق پروژه‌های عملیاتی در طی سال‌ها تعریف و اجرا شده‌اند و از همه مهم‌تر بازخورد و مشارکت شهروندان شهر را در پی داشته است. نمی‌توان آن را به کل نادیده گرفت و با سناریویی جدید برای شهر روایت‌های جدید ساخت.

 

بازخورد و مشارکت شهروندان از سناریویی اجرا شده در شهر به استقبال مخاطبین از یک فیلم سینمایی شباهت دارد که کارگردان و شهردار خوب بایستی به بهترین شکل ممکن آن سناریو را در فیلم و یا شهر اجرا کنند تا مخاطبین و شهروندان با استقبال و مشارکت خودپذیرای آن سناریو باشند.

 

پروژه بازآفرینی شهر رشت همانند سناریوی آن فیلم سینمایی بوده که در شهر رشت تهیه و در سال‌هایی اجرا شد، اما به یک‌مرتبه با تغییر کارگردان (شهردار) سناریوی جدیدی برای این شهر نوشته شده که با داستان و روایت‌های سابق رشت بسیار فاصله دارد.

 

اینجاست که نیاز برنامه جامع و یکپارچه راهبردی-عملیاتی در شهرها بسیار ضروری میشود. در واقع تأمین نیازهای شهروندان، تدبیر و تمهید برای توسعه شهر و اتخاذ تصمیماتی که مشکلات را در این شهر به حداقل برساند، نیازمند برنامه‌ای جامع و یکپارچه بوده که مدیریت محلی در رأس اجرای عملیاتی آن عهده‌دار طیف وسیع و گسترده‌ای از فعالیت‌ها است و این موضوع به تنهایی ضرورت تهیه و تدوین برنامه‌های بلندمدت، میان‌مدت و کوتاه‌مدت عملیاتی را در این سازمان بزرگ و تخصصی الزامی کرده است.

 

کلان‌شهر رشت در مرکز استان گیلان در دهه گذشته طبق سناریویی نوشته شده به‌عنوان شهر پایلوت کشور در امر بازآفرینی شهری همت گمارد که امروزه رویکرد انسان‌محوری از این سناریو خط‌خورده و سریعاً به سمت خودرو محوری انتقال رویه داده است.

اینها در شرایطی رقم خورده که طرح‌های توسعه شهری و همچنین اسناد بالادست در شهر رشت از مجرایی دیگر تهیه و تدوین شده و علناً بخش ویژه‌ای از این طرح‌های در دست اجرا توسط مدیریت شهری با اسناد بالادست از جمله طرح جامع حمل‌ونقل و ترافیک همخوانی و انطباق ندارد.

 

این روزها در مرکز استان گیلان با رشتی مواجه هستیم که در گیرودار بازیابی مفهوم توسعه اسیر دست سیاست‌گذاری‌هایی شده که نه‌تنها در مسیر توسعه گام بر نمی‌دارد، بلکه کاملاً از نگاه توسعه محور فاصله داشته و به تعابیر روشن‌تر می‌توان گفت: این رشت که مشاهده می‌کنیم، کاملاً ضد توسعه عمل می‌کند.

 

علی‌رغم اینکه نگاه و رویکرد شهرسازی در جهان و حتی برخی از کلان‌شهرهای کشور در دهه‌های متوالی دستخوش تغییراتی شده و دیگر همچون گذشته به احداث پل، بزرگراه، تونل و روگذر و زیرگذر و ازاین‌دست موارد به چشم توسعه نگاه نمی‌کنند، اما مدیران شهری رشت احداث این گونه ادوات را با عینک توسعه‌ای خویش می‌بینند و مادام سعی بر این دارند به شهروندان رشت بقبولانند که این شهر در مسیر توسعه است و ما پای کاریم.

 

اما کدام مسیر و کدام توسعه؟! اکنون مفهوم توسعه آن‌طور که مدیران این شهر تمایل به بازسازی معنایی آن دارند، از مفهوم اولیه بسیار فاصله داشته و مبتنی بر رویکردی منفصل از جریان توسعه در حال رقم‌خوردن است.

این بازسازی معنایی از توسعه تنها در خروجی عملکرد این دست مدیران شهری بازشناسی می‌شود و این رشت است که در این میان نه‌تنها درجا می‌زند؛ بلکه در مقایسه با رویکرد سابقش مسیر دیگری را آغاز کرده که جز به بن‌بست، راهی دیگر در انتظارش نخواهد بود.

 

امروز شاهد افتتاح روگذری بوده‌ایم که تیرخلاصی بر پیکر حمل‌ونقل انبوه بَر این شهر وارد کرده است. مدیران شهری با قیچی‌کردن روبان افتتاح این پل بتنی که با توسعه معابر خودرویی، به رواج خودروها در این شهر دامن می‌زند، زندگی مردم مناطق حاشیه و پیرامونی این شهر را که در نبود سیستم حمل‌ونقل عمومی با مشکلات متعددی مواجه‌اند را از متن به حاشیه کشانده است.

 

به‌هرحال باید قبول کنیم مدیران شهری در رشت پیروزی‌های چشمگیری نداشته‌اند و این شهر همچون کودکی یتیم مستأصل از سرپرست می‌ماند که در هر دوره با کارگردانیِ شهری از سناریوی توسعه دور می‌شود.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (کارشناس ارشد شهرسازی) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۱۸ بهمن ۱۴۰۳

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ ارديبهشت ۰۴ ، ۱۳:۴۸
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

 

 

احداث روگذرها؛ هزینه تراشی و باری مضاعف بر دوش شهر و شهروندان!  

 

با گذشت بیش از یک دهه از احداث روگذر باستانی شعار بر روی میدان های شهید قلی پور و صابرین در رشت، همچنان تقاضای استفاده خودروها از معبر همسطح قدیمی بیش از معبر طبقاتی ساخته شده این روگذر است. بررسی و مشاهدات میدانی در ساعات مختلف شبانه روز نشان میدهد: میزان تقاضای خودروها از روگذر باستانی شعار در مقایسه با معبر همسطح در ساعات پیک ترافیکی بسیار اندک است. این در صورتی است که احداث روگذرها توسط مدیریت شهری در این شهر برای حل معضل ترافیک و روان سازی گره های ترافیکی در شرایطی انجام میشود که به فاصله کمتر از یک دهه پس از بهره برداری این پل های بتنی نه تنها در درمان ترافیک رشت آنچنان موفق و تاثیرگذار نبوده، بلکه با آثار و پیامدهای سوء همراه بوده اند.

بااین‌حال مدیریت شهری علی‌رغم احداث چندین روگذر و زیرگذر در سطح شهر رشت و باوجود نمونه‌های ناموفق احداث این تقاطع‌های غیرهمسطح همچون؛ روگذر باستانی شعار، همچنان به احداث و ساخت این طرح‌های عمرانی در حل معضل ترافیک رشت تأکید داشته است. در طی بیش از یک سال اخیر؛ احداث ۸ تقاطع غیرهمسطح در دستور کار مدیریت شهری قرار گرفته و از این تعداد حدود ۵ تقاطع غیرهمسطح در ماه‌های واپسین سال جاری به زیر بار ترافیک رشت خواهند رفت؛ بنابراین می‌توان گفت: تفکر و نوع بینش اجرایی و عمرانی مدیریت شهری به نحوی است که برای حل درد کهنه این شهر احداث چنین طرح‌هایی را با هزینه بسیار بالا در شرایطی در دستور کار قرار می‌دهد که نمونه‌های مشابه این طرح‌ها در رشت به‌نوعی با شکست مواجه شده‌اند.

در بسیاری از موارد تجربه اجرای روگذرها و زیرگذرها نه‌تنها در رشت بلکه سایر نقاط کشور، به علت فقدان مطالعات عمیق و چندوجهی نشان می‌دهد: احداث چنین پل‌های بتنی در خوش‌بینانه‌ترین حالت، تنها گره ترافیکی را از محل فعلی به چندین صد متر بالاتر انتقال می‌دهد. با این تفاسیر باید از مدیریت شهری پرسیده شود؛ چرا همچنان نگاه و شیوه اجرایی مدیریت شهری در رشت برای حل معضل ترافیک، احداث این گونه روگذرهای بتنی و ۲ طبقه‌سازی معابر خودرویی بوده است و برای این پروژه‌های ناموفق هزینه کلانی را صرف می‌کند که این هزینه‌تراشی‌ها خود باری مضاعف بر دوش شهر و شهروندان خواهد بود.

عبور و مرور خودروها از روگذر بتنی باستانی شعار در ساعات پیک ترافیکی این محدوده از رشت گواهی بر این ادعاست؛ تقاطع غیرهمسطح باستانی شعار که توسط مدیریت شهری رشت برای روان‌سازی جریان ترافیک احداث شد، ناسازگار با اهداف در نظر گرفته شده این پروژه عمرانی در زمینه ۲ طبقه‌سازی معابر خودرویی رشت است. همان‌طور مشاهده می‌کنیم؛ در ساعات پیک ترافیکی آن محدوده از شهر رشت، میزان تقاضای خودروها از معبر قدیمی هم‌سطح در مقایسه با تقاضا از روگذر باستانی شعار اصلاً قابل‌قیاس نیست!

مراحل ساخت روگذر باستانی شعار در رشت بر روی تقاطع‌های قلی‌پور و صابرین به طول یک هزار و یک‌صد متر و عرض ۱۷ ونیم متر از آذرماه ۱۳۸۹ آغاز شد و در آذر ۱۳۹۲ افتتاح و به بهره‌برداری رسید. برای ساخت این تقاطع ۲۷۰ میلیارد ریال اعتبار هزینه شده که ۲۱۰ میلیارد ریال آن مربوط به اجرای پل و تأسیسات برقی و آسفالت معابر و حدود ۱۰ میلیارد ریال مربوط به تملک اراضی و همچنین ۵۰ میلیارد ریال برای جابه‌جایی تأسیسات نظیر گاز و برق بوده است که از محل تملک دارایی‌های سرمایه‌ای و اعتبارات داخلی شهرداری هزینه شده است.

این اعداد و ارقام در شرایطی صرف پروژه‌ای ترافیکی در این شهر شده که باگذشت بیش از یک دهه همچنان آن محدوده از شهر رشت در ساعات پیک ترافیکی با ازدحام و شلوغی و ترافیک خودرویی روبرو بوده است. نحوه چیدمان کاربری‌ها و توزیع فعالیت‌ها در سطح شهر، از عوامل تأثیرگذار بر الگوهای حمل‌ونقل شهری است. تولید سفرهای درون و برون‌شهری با متغیرهای اقتصادی، اجتماعی و تنوع کاربری‌ها رابطه مستقیم دارد. باتوجه‌به نقاط پر تردد در آن محدوده همچون؛ وجود کاربری‌های جذاب تجاری، شهرک گلسار و تراکم بیش از اندازه کاربری درمانی در خیابان نواب و همچنین معبر برون‌شهری از پیربازار به غرب گیلان، باعث شده که معبر قدیمی هم‌سطح به نسبت روگذر باستانی شعار که در آن دوره هزینه گزافی را به شهر وارد کرد، در تولید سفر بسیار بیشتر دخیل باشد و این در تقاضای خودروهایی که از معبر هم‌سطح استفاده می‌کنند، کاملاً مشهود است.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار - کارشناس ارشد شهرسازی) 

انتشار در وبلاگ شخصی در تاریخ 18 بهمن 1403 

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۸ بهمن ۰۳ ، ۰۴:۱۸
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

اگزمای شهری،گریبانگیر ساختمانهای رشت

وقتی نمادهای رومی جایگزین نماهای بومی می‌شود؛

بهره‌گیری از نماهای غیرهمسو با فرهنگ و هویت بومی در ساختمانهای بلند مرتبه شهری، چهره رشت را مخدوش کرده است. بطوریکه بناهایی با معماری‌های رومی و غیر بومی منجر به آشفتگی های بصری و بهم ریختگی در مناطق مختلف رشت شده که هیچ گونه سنخیتی با فرهنگ و سنت این استان ندارد.

به دفعات حین قدم‌زدن در کوچه و خیابان‌های محلات و مناطق مختلف رشت به انواع و اقسام نمای ساختمان‌ها برخورده‌ایم. این شهر از بافت مرکزی تا محلات مرفه و پیرامونی  گرفته با نابسامانی در منظر شهری مواجه است.

 

رشت از لحاظ منطقه‌بندی شهری دارای ۵ منطقه است که با نوسانات شدیدی در سیما و منظر و جداره‌های شهری روبروست. بروز این نوسانات در معماری شهری به ‌نوعی بیانگر عملکرد رها شده مدیریت شهری بوده که آن‌طور باید و شاید به این موضوع اهمیت نداده است و حتی ایجاد کمیسیون تخصصی معماری و شهرسازی در شورای ششم نیز در این خصوص چندان اثرگذار نبوده است.

 

به‌عنوان‌ مثال نما و جداره شهری در محلاتی همچون؛ گلسار، بلوار گیلان، بلوار معلم، بیستون، لاکانی، چله‌خانه، ساغری سازان، سرچشمه، پل عراق، پاسکیاب، عینک، حمیدیان، بیانی، لاکان، قاسمیه، باهنر و…. نمود و نشانه‌ای از این نوسان عمیق و بی‌توجهی محض مدیریت شهری در سیما و منظر شهری را نشان می‌دهد.

 

رشت در موضوع سیما و منظر و جداره‌های شهری با نوسانات شدیدی روبروست.تا جاییکه ایجاد کمیسیون تخصصی معماری و شهرسازی در شورای ششم نیز تا به امروز در این امر آن‌چنان اثرگذار نبوده است

 

قدرت یا عدم آگاهی از اصول طراحی بومی

رواج سازه‌های عجیب‌وغریب و ظهور نماهای تجملی که در معنای امروزی به لاکچری مشهور بوده، فقط مختص رشت نبوده و در سایر کلان‌شهرهای کشور نیز بخشی از آسیب‌های معماری شهری محسوب می‌شود. نابسامانی در منظر شهری که با پیامدهای گسترده اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی همراه است در ادبیات شهرسازی با عنوان “اگزمای شهری” از آن نام می‌برند.

 

در دهه اخیر، روستاهای دور و نزدیک استان گیلان نیز با این جریان مواجه هستند. اغلب با فرم‌هایی روبرو هستیم که به‌گونه‌ای ارجاع به قرون‌وسطی یا سایر جریانات تجملاتی در تاریخ دارند. گویا استفاده از این نوع معماری نامربوط و بیگانه به‌صورت خودآگاه، باقدرت و شکوه برخی از دوره‌های تاریخی در ارتباط بوده که ناشی از کمبود یا عدم آگاهی از اصول طراحی بومی متناسب با اقلیم منطقه است.

 

طبقاتی شدن بی حد و حصر جامعه

وضعیت نابسامان نماهای شهری در شهر رشت و سایر نقاط استان و حتی کشور، ناشی از عوامل متعددی همچون توسعه نامناسب، شرایط اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، عدم هماهنگی و نظارت مستمر نهادهای متولی و نظارتی، سبک‌های متنوع معماری، تبلیغ و مصرف نادرست، تغییر رویکرد زیبایی‌شناختی، طبقاتی شدن بی‌حدوحصر جامعه کنونی و همچنین سایر عوامل دخیل در آن است.

 

 

مصرف متظاهرانه در طبقات مرفه جامعه

«سمانه کوهستانی» دانش‌آموخته مقطع دکترای جامعه‌شناسی فرهنگی در این باره به‌مرور می‌گوید: جامعه‌شناسان متعددی در برهه‌های زمانی به این مقوله اشاره داشته‌اند. به‌عنوان‌مثال؛ وبلین، جامعه‌شناس و اقتصاددان آمریکایی؛ مفهوم “مصرف متظاهرانه” را مطرح کرده و تحت این مفهوم توضیح می‌دهد: چگونه طبقات بالای جامعه از الگوهای مصرفی خاصی استفاده می‌کنند تا بتوانند موقعیت و برتری خودشان را به نمایش بگذارند.

 

وی می‌افزاید: اگر به ریشه‌های دیگر این موضوع در ابعاد فرهنگی آن بپردازیم بوردیو معتقد بوده: گروه‌های اجتماعی با استفاده از سرمایه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی سعی دارند، تمایز و فاصله‌ای را از سایر طبقات جامعه به وجود بیاورند.

 

وی اظهار می‌کند: این موضوع را می‌توان به موضوع معماری و طراحی نماهای شهری بسط دهیم. استفاده از نماهای ساختمانی با سنگ‌های خاص و گران‌قیمت، طرح‌های عجیب‌وغریب و بیگانه و. همه اینها بخشی از سرمایه‌های نمادینی است که طبقات مرفه جامعه برای بازتولید منزلت و قدرت خود سعی دارند از آنها در ساختمان‌های خود استفاده کنند.

سبک زندگی با نوع معماری خاص و ایجاد نماهای لوکس و ناسازگار با اقلیم، محلات شهری و افراد را از هم جدا و گسسته می‌کند، به‌نحوی‌که باعث هر چه بیشتر جدایی طبقات اجتماعی خواهد شد

 

شکاف طبقاتی و تفکیک طبقات جامعه

پژوهشگر جامعه‌شناسی فرهنگی در رابطه ‌با ظهور و رواج معماری و نماهای شهری در رشت به‌مرور اضافه می‌کند: در حال حاضر معماری یا طراحی نمای شهری، به نمادی از قدرت، منزلت یا تمایز اجتماعی تبدیل شده است. در واقع افراد با استفاده از نماهای نامأنوس و ایجاد تفاوت‌های ظاهری در ساختمان‌های خود می‌خواهند به نحوی حس متمایز بودن و قدرت را نشان دهند و خودشان را از سایر طبقات پایین جامعه تفکیک کنند.

 

وی ادامه داد: این موضوع بخصوص در طبقات متوسط روبه‌بالا و طبقات مرفه جامعه بیشتر دیده می‌شود. این جامعه‌شناس فرهنگی گیلان اظهار می‌کند: در چارچوب مصرف متظاهرانه، نمای ساختمان به یک شی نمادین تبدیل شده که در واقع کارکردی فراتر از معماری و زیبایی‌شناختی دارد. استفاده از این نماها به‌وضوح نشان می‌دهد: مالک ساختمان در تلاش است تا قدرت، منزلت و جایگاه خود را از طریق بازنمایی ظاهری در سلسله‌مراتب اجتماعی به نحوی تثبیت کند.

 

در واقع چنین طراحی‌هایی در نمای ساختمان به ابزاری مهم در برجسته‌سازی تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی طبقه ثروتمند و متوسط روبه‌بالا تبدیل شده است. انتخاب و استفاده از این نوع نماها نه‌تنها برای نشان‌دادن ثروت است. بلکه به‌گونه‌ای رایج شدن این نماها در تفکیک طبقات مختلف جامعه به مرفه، متوسط و ضعیف نقش داشته و طبقات جامعه را کاملاً از هم مجزا می‌کند.

 

عدم نگاه تکتونیک به فرهنگ بومی

«سیندخت رضایی»، استاد دانشگاه و دانش‌پژوه دکتری معماری در مورد رواج الگوهای نامأنوس در طراحی نماهای شهری  نیز به ‌مرور می‌گوید: ظهور نمادهای غیربومی در معماری نمای شهری رشت، بازتابی از تمایل جامعه یا صاحبان املاک برای نمایش قدرت، اعتبار و موقعیت اجتماعی بالا است.

 

وی این تمایل را ناشی از ارزش‌های فرهنگی جامعه دانسته که در آن قدرت و شکوه به‌عنوان ویژگی‌های مثبت تلقی می‌شود و مطرح می‌کند: طبقات بالای جامعه از این طریق می‌خواهند جایگاه و موفقیت خود را به نمایش بگذارند. این موضوع گاهی ناشی از کمبود آگاهی در مورد اصول طراحی بومی و نبود نگاه تکتونیک به فرهنگ بومی است.

 

عضو هیئت‌علمی و مدیرگروه معماری و هنر جهاد دانشگاهی گیلان ادامه می‌دهد: وقتی در نماهای شهری چه در مرکز استان چه سایر شهرها با همچین پدیده‌های غیرمتجانس و الگوهای زرد روبرو می‌شویم که خارج از فرهنگ و زیست‌بوم ما است، چیزی که مخاطب تحلیل‌گر را به فکر وامی‌دارد نیاز روان‌شناختی جامعه بوده و طبقه‌ای که در جامعه ما در حال تغییر و تبدیل است و این موضوع آسیب‌شناسی جامعه را می‌طلبد.

 

نقش معماران و طراحان در فراهم سازی الگوهای متناسب بومی

سیندخت رضایی تاکید دارد: باید با فراهم‌سازی الگوهای طراحی شهری متنوع و متناسب بافرهنگ بومی، خوراک معماری غنی در سلیقه و سبد بصری مطالبه‌گران و با فراهم‌سازی حضور معماران مطرح و دعوت از سرمایه‌گذاران و همکاری با معماران استان مدل‌های معماری موفق را در الگوهای شهری فراهم سازند.

وی برگزاری جشنواره‌های رقابتی و مسابقه‌ای شدن در طراحی و معماری ساختمان‌های اداری و حتی بازسازی نماهای اداری و ورود تکنولوژی‌های مدرن در ساخت و بهره‌گیری از سازه‌های نوین در تولید را دلیل این موضوع عنوان و بیان می‌کند: پیگیری مستمر این روندها در اشتهای روان‌شناسی و زیبایی‌شناختی جامعه اثرگذار است.

مالک ساختمان در تلاش است تا قدرت، منزلت و جایگاه خود را از طریق بازنمایی ظاهری در سلسله‌مراتب اجتماعی به نحوی تثبیت کند

نقش و جایگاه شهرداری و نظام مهندسی در رها شدگی سیما و منظر شهری رشت

سیندخت رضایی در مورد نقش شهرداری و سازمان نظام‌مهندسی در این جریان خاطرنشان می‌کند: شهرداری می‌تواند با چندمرحله‌ای کردن صدور پروانه ساختمان، ناظران نظام‌مهندسی را به پروژه‌های ساخت‌وساز ورود دهد.

 

ناظران با گزارش تخلفات خواستار نقشه اجرایی شده که در این مرحله بایستی پروانه جدید اخذ شود و یا اینکه در مرحله پایان کار و سفت‌کاری تقاضای نقشه‌های فاز دوم نما را بدهند. بدین‌طریق به‌صورت قانونی سازمان نظام‌مهندسی می‌تواند در فرایند کنترل با ایجاد ضوابطی که شهرداری و سازمان سیما و منظر در نظر گرفته‌اند، ورود کند.

 

در واقع نقش ورود سازمان نظام‌مهندسی به موضوع با راهکاری که شهرداری ارائه کرده، تبیین می‌شود. ترکیب نهادهای متولی و ایجاد جلسات منظم و ملزم به رسیدگی این مسئله باید در رأس امور سازمان‌های شهرداری و نظام‌مهندسی قرار بگیرد، در غیر این صورت همچنان رهاشدگی در سیما و منظر شهری رشت را خواهیم داشت.

ظهور نمادهای غیربومی در معماری نمای شهری رشت، بازتابی از تمایل جامعه یا صاحبان املاک برای نمایش قدرت، اعتبار و موقعیت اجتماعی بالا است

چه بر سر شهر رشت و نحوه ساخت‌وساز آن آمده است؟!

ظهور و رواج نمادهای غیربومی در معماری و طراحی نمای شهری رشت یک پدیده پیچیده محسوب می‌شود. لازم نیست حتماً معمار یا دانش‌آموخته شهرسازی باشیم تا حجم وسیعِ این مقیاس بزرگ را که به عدم همخوانی میان بناها و بافت شهری منجر شده را تشخیص دهیم. چه بر سر شهر رشت و نحوه ساخت‌وساز آن آمده است؟!

 

کمتر ساختمان نوسازی را می‌توان در این شهر یافت که در یک محله قدیمی احداث شده باشد و کوچک‌ترین ارتباطی با بافت آن منطقه داشته باشد! به‌راستی چرا سازندگان و معماران بدون ذره‌ای تمرکز بر اقلیم و فرهنگ این منطقه، بر خلق زیبایی‌هایی عجیب و بی سرته و مُدرن نانوشته که فقط خود از آن سر در می‌آورند، تأکید دارند؟

امروزه رومانس، گوتیک و باروک، برج رکیب خانه و گنبد بالای سقف، استفاده از نمای کلاسیک، رومی و قرون‌وسطی و همچنین داشتن پنت‌هاوس، روف‌گاردن و باربیکیو و سایر الحاقات در ساخت وسازهای شهری و روستایی در بورس قرار دارد.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار و پژوهشگر مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ در ۳۰ دی ۱۴۰۳

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ بهمن ۰۳ ، ۰۰:۵۵
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

 

هشدار برای ایران 46

شیو‌ه‌های اقتدارگرایانه، بحران می‌آفریند!

در هفته‌های اخیر؛ انتشار آماری از میزان غلظت آلودگی هوا و افزایش میانگین غلظت NO2 در گیلان به میزان ۴۵ میکروگرم بر مترمکعب که بالاتر از استان صنعتی اصفهان بوده، نگرانی‌های زیادی را در استان گیلان به همراه داشته است.

 

ازاین‌رو عواملی مانند افزایش ترافیک، رشد جمعیت و تغییرات غیرمجاز کاربری زمین، مهاجرت‌های برون‌استانی، توسعه بی‌ضابطه شهرها و مراکز صنعتی در افزایش میزان غلظت آلودگی هوا اثرگذار بوده است. از طرف دیگر سال‌هاست انواع سرطان‌ها، بیماری‌های قلبی عروقی و تروما از عمده دلایل تهدیدکننده سلامتی در استان گیلان شمرده می‌شود.

 

در سال‌های اخیر؛ معاون بهداشت دانشگاه علوم پزشکی گیلان حدود ۴۸ تا ۵۰ درصد مرگ‌ومیر استان گیلان را ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی عنوان کرد. گیلان بدترین وضعیت چاقی در همه گروه‌های سنی در کشور را داراست.

 

طبق گفته رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های گوارش و کبد، متأسفانه گیلان جزو استان‌های اول در چاقی بوده و ۷۰ درصد مردم گیلان چاق هستند و بالای ۴۰ درصد کبد چرب دارند. با این تفاسیر سازمان‌های اجرایی و دولتی و عمومی با همکاری سازمان‌های مردم‌نهاد در حوزه برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای و آمایش سرزمین، بایستی با تغییر رویکرد برای اصلاح نوسانات موجود تمهیداتی بیندیشند.

 

رشت به‌عنوان مرکز استان گیلان، پرجمعیت‌ترین شهر شمال کشور و پرجمعیت‌ترین سکونتگاه سواحل جنوبی کاسپین، روزانه شاهد تردد زیادی از سراسر استان بوده، جمعیت ثابت این شهر بیش از ۷۰۰ هزار نفر و جمعیت شناور ثابت روزانه‌اش به بیش از یک میلیون و ۲۰۰ هزار نفر می‌رسد.

 

با توجه‌ به کارکرد گردشگرپذیری استان گیلان در ماه‌های گردشگری و تعطیلات مناسبتی، این جمعیت در رشت به بیش از ۲ میلیون نفر نیز خواهد رسید. وضعیت حمل‌ونقل عمومی شهر رشت روایتگر مسیر توسعه‌ای چشمگیری نبوده و این شهر همچنان در نبود سیستم بی آر. تی، مترو، مونوریل، تراموا با اتوبوس‌هایی فرسوده به کار خود ادامه می‌دهد.

 

هرچند گهگاه سیستم اتوبوسرانی در شهرداری رشت دست به بازسازی و نوسازی ناوگان عمومی حمل‌ونقل زده است، اما همچنان وضعیت مُبهم توسعه حمل‌ونقل عمومی در این شهر با عدم برنامه‌ریزی و مدیریتی صحیح به استفاده بیش از حد وسایل نقلیه شخصی و توسعه مسیرهای سواره منجر شده است.

 

طبق تئوری مطرح از دانشگاه برکلی که توسط پروفسور رابرت سرورو، سیاست‌گذار و برنامه‌ریز حمل‌ونقل پایدار عنوان شد؛ مسیر سواره بیشتر، یعنی تقاضای سفر بیشتر. یعنی هرچقدر ما در شهرها مسیر سواره را افزایش می‌دهیم، در حقیقت داریم به تقاضای سفر بیشتر دامن می‌زنیم.

 

بنابراین وقتی مدام مسیر سواره ایجاد می‌کنیم، به تقاضای سفر با خودرو دامن می‌زنیم، نتیجه این امر می‌شود: ترافیک و آلودگی در کلان‌شهرها و شهرهای ما. امروزه در بسیاری از کلان‌شهرهای متراکم کشور شاخص‌های آلودگی خارج از استانداری را مشاهده می‌کنیم که در شرایط طبیعی شهرها باید خالی از جمعیت و در واقع تعطیل شوند.

 

در دهه گذشته شهر رشت طبق سناریوی بازآفرینی شهری دستخوش تغییراتی شد، همگام با این پروژه سیستم حمل‌ونقل عمومی شهر با ایجاد بی‌آرتی (خط ویژه) رونق یافت؛ اما به فاصله کوتاهی پس از تغییر در مدیریت شهری این خط برچیده شد. در کمتر از ۲ سال اخیر مدیریت شهری در رشت یک‌مرتبه با طرح‌های سخت‌افزاری – عمرانی و با تغییر در سناریوی ایجاد شده در برنامه‌ریزی این شهر فرایند عملیات اجرایی روگذرهای بتنی را آغاز کرده و به‌صورت هم‌زمان پل‌های بتنی ماشین‌رو را به سیستم حمل‌ونقل درون‌شهری این شهر اضافه می‌کند.

 

شهردار جوان رشت با اجرای تقاطع‌های غیرهمسطح و هم‌سطح در ۵ نقطه مکانی رشت تصمیم گرفته تا توسعه مسیرهای سواره را در حل معضل ترافیکی شهر به دست آزمون‌وخطا بسپارد. وی احداث این پل‌های بتنی در رشت را همچون مُسکنی در روان‌سازی معضل ترافیکی این شهر عنوان می‌کند.

 

اما سؤال اینجاست؛ در شرایط کنونی با هزینه بسیار بالای احداث این تقاطع‌های هم‌سطح و غیرهمسطح، آیا فقط نگاه مُسکن بودن روگذرها در ترافیک شهر رشت که درد کهنه این شهر در مرکز استان بوده، کافی است؟! در کجای دنیا چنین نگاه سطحی که عاری از برنامه‌ریزی‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت برای رسیدن به اهداف بلندمدت بوده را اعمال می‌کنند که مدیریت شهری رشت همچنان به این رویکرد اهتمام می‌ورزد.

 

هشدار برای ایران ۴۶؛ عنوان نشستی تخصصی و عمومی با رویکرد حمل‌ونقل شهری به سمت پایداری بود که در هفته گذشته توسط انجمن‌های مردم‌نهاد با سخنرانی اساتید مطرح حوزه حمل‌ونقل و ترافیک در کلان‌شهر رشت برگزار شد.

 

در این نشست تخصصی به مسئله ترافیک شهری رشت و ارزیابی رویکردها و راه‌حل‌های مدیریت شهری پرداخته شد. این نشست تخصصی با موضوع ترافیک رشت و احداث هم‌زمان روگذرهای بتنی در شرایطی برگزار گردید که حضور شهردار رشت و سایر کلان‌شهرهای استان در این برهه زمانی بسیار حایز اهمیت بود.

البته به دلیل مغایرت هفته رشت و برگزاری نشست شهرداران و رؤسای کلان‌شهرهای کشور در مرکز استان گیلان با این نشست تخصصی دلیلی بر عدم حضور برخی از شهرداران شهرهای استان گیلان بوده است. موضوع ازاین‌جهت قابل‌بررسی بوده که به فاصله‌ای اندک پس از برگزاری این نشست تخصصی و عمومی، رحیم شوقی؛ شهردار رشت که در طی نزدیک به ۲ سال به‌صورت هم‌زمان احداث روگذرهای بتنی را در دستور کار مدیریت شهری قرار داده، ویدئوهایی از برخی روگذرهای آماده بهره‌برداری منتشر می‌کند، و در آن نوید می‌دهد که در روزهای آتی شاهد افتتاح این روگذرها خواهیم بود.

 

مدیریت شهری در رشت نه‌تنها به هشدارها برای رشت گوش فرا نداده، بلکه به شیوهای اقتدارگرایانه و از “بالا”، با نادیده‌گرفتن نگاه برنامه‌ریزی مشارکتی – مردم‌سالارانه از “پایین” با نگاهی آنی و زودگذر در مسائل توسعه شهری پیش می‌رود.

 

برنامه‌ریزی، گرایش انسان به آینده، حل مشکلات در آینده، آینده‌بینی و امید به آینده است (فالودی،۱۹۷۰). موضوع آینده و شناخت بلندمدت آن در برنامه‌ریزی از اهمیت فراوانی برخوردار است که مدت زیادی مورد غفلت برنامه‌ریزان به‌ویژه دانشگاهیان بوده است (مایر، ۲۰۰۰).

 

بحران‌ها و مشکلات کنونی، موجه‌ترین دلیل برای ناکارآمدی برنامه‌ریزی سنتی و بازاندیشی در خصوص روش‌های ترسیم آینده است. بایستی قبول کرد که نتیجه قهری و اقدامات ضربتی و مخرب در شهرهای ما به دلیل نپرداختن روش‌های هوشمند به مشکلات شهری بوده است. امروزه همه اینها در کشاکش نبود استراتژی و طرح مسئله و موشکافی جز به جز در ابعاد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، زیست‌محیطی و فنی باعث شده مشکلات شهری به‌مثابه بحران بروز کنند.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (کارشناس ارشد شهرسازی) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ در ۲۴ دی ۱۴۰۳

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ بهمن ۰۳ ، ۰۰:۵۱
محمد صالح زاده رشتی نژاد