شَهر نوشت های محمد صالح زاده رشتی نژاد

روزنامه نگار - پژوهشگر مسایل شهری

شَهر نوشت های محمد صالح زاده رشتی نژاد

روزنامه نگار - پژوهشگر مسایل شهری

۴۴ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «مدیریت شهری» ثبت شده است

 

 

میراث‌داری ابنیه‌ها در گفت و گو با بزرگ خاندان زری‌دوست؛

دولت علاقه‌ای به حفظ بنا‌های تاریخی ندارد

غلو نیست اگر بگوییم بنا‌های تاریخی و با قدمت در شهر‌های استان گیلان سرگذشت تلخ و حزن‌انگیزی دارند. این بنا‌ها در گوشه و کنار بافت قدیمی شهر‌ها مشاهده می‌شوند، اگر چه بخشی از آن‌ها از گزند روزگار در‌امان مانده‌اند اما مهجور و بلاتکلیف و تنها با استواری و مقاومت دیرپای‌شان با بی‌توجهی نهاد‌های متولی ر‌ها شده و جز کهنسالی تدریجی چیزی عایدشان نمی‌شود.

 

سهم بناهای تاریخی؛ کوبه‌های پتک و گسستن ستون‌ها
در طی این سال‌ها سیاست نوسازی شهرداری‌ها و در پی آن ساخت و ساز بی‌رویه بساز و بفروش‌ها بخش‌های مختلفی از بافت تاریخی شهر‌های گیلان را درو کرده و سهم بخش عمده‌ای از این خانه‌های قدیمی کوبه‌های پتک و گسستن ستون‌ها و شخم زدن زمین با بولدزر به حُکم تخریب بوده است.

 

با این اوصاف امروزه چیزی که مشاهده می‌کنیم؛ تنها سهم ناچیزی از میراث تاریخی معماری برای گیلان باقی مانده است. از همین محدود بنا‌های تاریخی که برجای مانده نیز هرکدام با شرایط نامطلوبی به سرنوشت ناگزیری که برایشان رقم خورده با درب‌های بسته و شرایط متروکه در محاصره آپارتمان‌ها و مجتمع‌های مسکونی در معرض تخریب و ویرانی‌اند.

 

چراغی در کورسوی نا اُمیدی
در این سال‌ها با ورود بخش خصوصی و اجرای طرح بازآفرینی بافت تاریخی در رشت و همچنین پاردایم‌های اقتصادی جدید از جمله؛ شهر خلاق خوراک و صنایع دستی روایت‌های تازه‌ای در مرکز استان پا گرفته و از این رو برخی از خانه‌های قدیمی و تاریخی شهر رشت و به فراخور آن در سایر شهر‌های استان نیز مرمت و بازسازی شده و با کاربری جدیدی رونق گرفته‌اند.

 

یکی از این خانه‌های تاریخی با قدمت حدود ۱۵۰ سال در محله پیرسرای رشت واقع شده که از سوی برادران زری‌دوست (مدیریت نمایندگی دوربین کانن پرشیا) در سال ۱۳۹۹ از آخرین مالک آن و با هزینه شخصی خریداری و مرمت و بازسازی شد تا نوری باشد در این کور سوی نا اُمیدی برای حفظ میراث تاریخی شهر رشت. این عمارت از سال ۱۴۰۲ به بهره‌برداری رسیده و به عنوان فروشگاه صنایع دستی تغییر کاربری یافته است.

 

از همین رو، در یکی از روز‌های بهاری رشت در گذر پیرسرای رشت با «مجید زری‌دوست» مالک بنای تاریخی “میرزا علی معاون” به گفتگو پرداختیم که در ادامه به آن می‌پردازیم:

 

***

 

جناب آقای زری‌دوست در ابتدا در رابطه با قدمت این بنا و همچنین مالک اصلی عمارت لطفا توضیح بفرمایید.
بنای تاریخی «میرزا علی معاون» در بین سال‌های ۱۲۶۵ تا ۱۲۷۰ هجری شمسی از سوی مرحوم میرزا علی معاون ساخته شد. این بنا در ابتدای محله پیرسرا که جز محدوده کیاب رشت از سمت سبزه میدان بود، قرار گرفته و از سوی فرزند ‌ایشان مرحوم رضا معاون که به معاون جواهری مشهور بوده استفاده می‌شد.

«معاون جواهری» از تجار معروف شهر در اواخر دوره قاجار بود که در حوزه تجارت و صادرات و واردات جواهرات و سنگ‌های زینتی و قیمتی از روسیه و سایر کشور‌های اروپایی فعالیت داشت.

 

یکی از این خانه‌های تاریخی با قدمت حدود ۱۵۰ سال در محله پیرسرای رشت واقع شده که از سوی برادران زری دوست (مدیریت نمایندگی دوربین کانن پرشیا) در سال ۱۳۹۹ از آخرین مالک آن و با هزینه شخصی خریداری و مرمت و بازسازی شد تا نوری باشد در این کور سوی نا اُمیدی برای حفظ میراث تاریخی شهر رشت

 

مساحت اولیه این عمارت چند مترمربع بود؟
مساحت اولیه عمارت معاون جواهری حدود ۲ هزار مترمربع بود که هم اکنون فقط بخش کوچکی از این بنا به متراژ ۳۰۰ متر به شکل کنونی باقی مانده است. در طی سالیان دراز بخش‌های متعددی از زمین این عمارت قطعه‌بندی شده و به دست نوسازی شهری سپرده می‌شود. در بخش اصلی این عمارت، یک اتاق در گوشواره و یک سالن اصلی وجود دارد. پنجره و درب‌های چوبی کشیده‌اش رو به حیاط پشت عمارت باز می‌شود.

 

در حیاط پشتی این عمارت، چاه آب و حوض مستطیل شکل کوچکی با کاشی‌های آبی قاجاری تزیین شده است. دیوار‌های حیاط این عمارت نیز طاق ضربی است که انتهای آن با آجرچینی‌های دندان موشی تزئین شده و انتهای آن نیز سفال چین است.

 

عمارت میراث علی معاون را چه سالی خریداری کردید؟ و از چه سالی مرمت آن آغاز گردید و روند مرمت آن چه مدت طول کشید و در چه سالی به بهره برداری رسید؟
من و برادرم خانه میرزا علی معاون را در سال ۱۳۹۹ از پیش خانواده شارمی خریداری کردیم. و در سال ۱۴۰۱ روند مرمت آنرا آغاز کردیم. ساختمان حدود ۵۰ درصد تخریب شده بود. بسیاری از دوستان پیشنهاد تخریب کامل این بنا را به ما دادند. به ما گفتند این بنا را شبانه تخریب کنید، در این صورت میراث هم نمی‌تواند پیگیر شود.

 

در ابتدا قصد داشتیم این بنا را تخریب و به شکل یک پاساژ تجاری برای فروش محصولات دیجیتال و برقی بسازیم. اما پس از مدتی تصمیم گرفتیم این خانه قدیمی را بازسازی کنیم تا محفوظ بماند. احساس کردم یک روحی در این خانه وجود دارد و این روح را باید زنده نگهداریم. بنابراین از استفاده بازاری خودمان صرف‌نظر کردیم و این بنا را مرمت و بازسازی کردیم. تقریبا حدود ۲ سال مرمت این عمارت به طول انجامید و بیش از ۲ میلیارد هزینه در برداشت.

 

طی بازسازی این عمارت قدمت این خانه و صاحبان اولیه آن برای ما مشخص شد. در روند مرمت این عمارت با پیگیری‌هایی که انجام دادیم خانواده معاونی‌ها را پیدا کردیم. نوه آن‌ها ۹۰ سال سن داشت، وقتی موضوع بازسازی و مرمت را فهمیدند بسیار از این موضوع خرسند شدند.

 

این بنای تاریخی تا قبل از سال ۱۳۹۹ خالی از سکنه بوده؟
این بنا حدود ۳۰ سال خالی از سکنه بود و در سال ۱۳۵۶ فروخته شده است. مشخص نیست و نمی‌دانیم به دست چه کسی فروخته شد اما آخرین مالک آن خانواده شارمی بود‌ه‌اند اما سازنده آن خانواده معاون، یعنی همان خانواده‌ی جواهرفروش بوده‌اند.

 

معاون جواهری از تجار معروف شهر در اواخر دوره قاجار بود که در حوزه تجارت و صادرات و واردات جواهرات و سنگ‌های زینتی و قیمتی از روسیه و سایر کشور‌های اروپایی فعالیت داشت

 

آیا در روند مرمت این عمارت نهادها و سازمان متولی دولتی حمایتی داشتند؟
خیر، هیچ گونه حمایتی نشد. مسوولان میراث گیلان در ابتدای بازسازی این بنا می‌گفتند؛ چون این بنا به اوایل دوره پهلوی اول بر می‌گردد، و تا حدی سرپا است بایستی حفظ شود. در ابتدای کار می‌گفتند برای بازسازی چند فقره وام بگیرید. ما پیگیری کردیم اما متاسفانه هیچ کمکی از سوی دستگاه‌های دولتی صورت نگرفت.

 

ببینید حقیقت این است که هیچ گونه تصمیم و اراده‌ای برای حفظ بنا‌های تاریخی ارزشمند در این شهر و استان نیست و همه چیز تنها به حرف و شعار خلاصه می‌شود. به همین خاطر است که یکی پس از دیگری بنا‌های تاریخی و ارزشمند این شهر را از دست داده‌ایم.

 

خانه تاریخی “میرزا علی معاون” ثبت ملی شده است؟
خیر، ثبت ملی نشده است. این عمارت به این دلیل که بسیار مخروبه و از دست رفته بود، میراث تنها پیشنهاد داد بنا را به جای تخریب بازسازی کنیم. البته بنظرم ثبت ملی کردن یک اثر تاریخی حواشی مربوط به خودش را دارد و دخالت‌های بی‌مورد دولتی پیش می‌آمد که اساسا کمکی به حفظ بنا نمی‌کند.

 

این عمارت تاریخی در حال حاضر چه نوع کاربری دارد و قرار است چگونه ماندگار شود؟
در حال حاضر این عمارت تاریخی پس از بهره برداری از سال ۱۴۰۲ تبدیل به یک فروشگاه و نمایشگاه دائمی صنایع دستی شده و جلوی این بنا مغازه‌هایی ساخته شده است. بنای اصلی عمارت معاونی‌ها پشت مغازه‌ها قرار دارد.

 

قاطعانه می‌گویم اگر در روند مرمت و بازسازی این عمارت حمایت می‌شدیم، مجبور نبودیم مغازه‌ها را احداث کنیم و ساختمان بنای خودش را حفظ می‌کرد. بطور کلی در آینده این بنا بیشتر استفاده فرهنگی خواهد داشت و مجوزی که از شهرداری اخذ کرده ایم تحت عنوان بنای فرهنگی بوده و این کاربری ثبت شده است.

 

در روند مرمت این عمارت با پیگیری‌هایی که انجام دادیم خانواده معاونی‌ها را پیدا کردیم. نوه آن‌ها ۹۰ سال سن داشت، وقتی موضوع بازسازی و مرمت را فهمیدند بسیار از این موضوع خرسند شدند

 

در روند بازسازی و مرمت عمارت آیا ساختار قدیمی این بنا را حفظ کرده اید یا تغییر کلی ایجاد شده است؟
بخش‌هایی که تخریب نشده بود را حفظ کردیم و بخش‌های دیگر که تخریب شده بود را مثل همان شکل اولیه ساختیم. برای بازسازی این بنا با طراحان متخصص بازسازی و مرمت مشورت داشتیم و تا درحد توان ماهیت این بنا حفظ شد. در طی مراحل مختلف بازسازی این عمارت هزینه زیادی صرف شده است.

 

استادکار‌های معروف و به‌نامی برای مرمت این خانه کار کرده‌اند. برخی از استادکاران از داخل استان و برخی دیگر از استان و شهر‌های اطراف همچون قزوین و زنجان برای مرمت این عمارت زحمت کشیده‌اند.

با توجه سابقه شما در مورد مرمت و بازسازی عمارت تاریخی بنظر شما چه کمک و حمایتی از سوی دستگاه‌های دولتی متولی مؤثر است؟
ببینید شک نکنید اگر دولت و دستگاه‌های دولتی حمایت کنند، بسیاری از افراد مثل ما وجود دارند که خواهان این بوده در موضوع مرمت آثار تاریخی ارزشمند فعالیت داشته باشند و این آثار را از خطر تخریب نجات دهند. ما می‌توانیم با کمک به هم آثار تاریخی ارزشمند شهر رشت و استان را نجات دهیم. بایستی از سوی دستگاه‌های دولتی حمایت‌های مالی صورت بگیرد. وام بلاعوض احتیاج نیست، وام با عوض بدهند اما روند آن مشخص باشد. فرایند اعطای وام بدون حاشیه و بدون رانت صورت بگیرد. بایستی با ساز و کار مشخص حفظ میراث فرهنگی از سیستم دولتی به بخش خصوصی واگذار شود.

 

شک نکنید اگر دولت و دستگاه‌های دولتی حمایت کنند، بسیاری از افراد مثل ما وجود دارند که خواهان این بوده در موضوع مرمت آثار تاریخی ارزشمند فعالیت داشته باشند و این آثار را از خطر تخریب نجات دهند

 

تا بخش خصوصی‌ اندک سرمایه باقی مانده در استان و کشور را حفظ کند. اگر این اتفاق میسر شود قطعا مقداری از این میراث گذشتگان برای آیندگان باقی خواهد ماند و میراث ارزشمند تاریخی کشور حفظ خواهند شد.

 

جناب آقای زری دوست در سخن آخر هر چه لازم است را توضیح بفرمایید.
ما شاهد سرمایه‌های این شهر هستیم که به تدریج در حال نابودی و اتلاف منابع هستند. این خانه که در رشت از سوی من و برادرم با هزینه کاملا شخصی خریداری و بازسازی شد جز عمارت‌های تاریخی و ارزشمند شهر رشت بوده که می‌توان به جرات گفت؛ ما همچون خانه معاونی‌ها در رشت بسیار‌اندک داریم.

 

در برهه‌ای که بسیاری از خانه‌های تاریخی شهر رشت تخریب شده‌اند و به جای آن‌ها ساختمان‌های چندین طبقه ساخته شده است، حفظ چنین عمارت‌هایی بسیار ارزشمند است. همانطور که پیش‌تر عرض کردم ما در روند بازسازی این عمارت هیچ گونه حمایت دولتی نداشتیم، اینرا باید اضافه کنم که یکی از مشکلات بزرگ ما در حوزه میراثی این است که دستگاه‌های متولی دولتی هیچ گونه علاقه‌ای برای حفظ این بنا‌ها ندارند و بیشتر به سایر موضوعات میراثی منعطف هستند.

 

‌امیدوارم علاقمندان و همشهریان عزیز ما از این عمارت استقبال کنند و این بنای تاریخی دیده شود. بایستی بتوانیم بنا‌های این چنینی در شهر رشت را مرمت کنیم تا آن‌ها نیز نگهداری و محافظت شوند. انشالله بتوانیم از این ظرفیت‌ها استفاده کنیم و آن‌ها هم بازسازی شوند. حفظ میراث فرهنگی در استان سرسبز و عزیزمان گیلان یکی از بزرگترین آرزو‌های ما است.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

 

گفتگوی محمد صالح زاده(روزنامه نگار و پژوهشگر مسایل شهری) با مجید زری دوست(مالک عمارت معاونی ها در رشت) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۳ خرداد ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۹:۰۵
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

بررسی مولفه‌های توسعه شهری کلان شهرها؛

مدیریت پیاده‌راه پلیسی نیست

پیروز حناچی، شهردار سابق تهران و استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران در دومین نشست عمومی هشدار برای ایران ۴۶ با بیان اینکه نوع مدیریت در پیاده راه، پلیسی نیست و از جنس فناوری است گفت: پیاده راه رشت، با وجود نقدهایی که در برخی بخش‌ها از جمله حوزه دسترسی شهروندان به آن وارد است، با این حال توانسته این شهر را به مقصد سفر تبدیل کند.

 

چند درصد از مدیران شهری برای شهرها آرزو دارند؟!

به نظر شما چند درصد از مدیران شهری برای شهرها آرزو دارند؟! داشتن آرزو که در برنامه‌های توسعه شهری از آن به‌عنوان چشم‌انداز شهری یاد شده، باعث می‌شود؛ برنامه‌های توسعه شهری شهرها موازی با چشم‌انداز حرکت کنند؛ برای رسیدن به “هدفی مشترک”.

 

اگر برای توسعه شهری تفکر انسان‌محوری مطرح شده، طبیعتاً همه برنامه‌های عملیاتی بایستی در این جهت تهیه و اجرا شوند. مهم‌ترین تأثیر بر چشم‌اندازهای شهری در شهرهای ما با تهیه بودجه توسط شهرداری‌ها و تأیید و تصویب آن توسط شوراها صورت می‌گیرد.

 

شهرداری اگر هوشمند باشد می‌تواند لایحه‌ای را تنظیم و به صحن شوراها ارسال کند که شهر به اهداف چشم‌انداز نزدیک شود و از سوی دیگر شوراها اگر هوشمندانه لایحه را ارزیابی کنند شهر به اهداف مورد نظر چشم‌انداز نزدیک خواهد شد در غیر این صورت قطعاً شهر از مسیر اصلی توسعه دور خواهد شد.

 

نارسایی در کلان شهرها

توسعه چشمگیر شهرنشینی همراه با توسعه شهرها از نظر جمعیت و مساحت باعث ظهور پدیده‌های نوینی از جمله کلان‌شهرها و شهرهای جهانی شده است. امروزه کلان‌شهرها به‌عنوان مأمن زیست شهروندان دچار نارسایی‌هایی بوده که از نظر اقتصادی، اجتماعی و کالبدی معضلاتی را برای شهر و شهروندان به ارمغان آورده است.

 

داشتن آرزو که در برنامه‌های توسعه شهری از آن به‌عنوان چشم‌انداز شهری یاد شده، باعث می‌شود؛ برنامه‌های توسعه شهری شهرها موازی با چشم‌انداز حرکت کنند برای رسیدن به “هدفی مشترک”.

 

اغلب کلان‌شهرها با معضلاتی از قبیل؛ آلودگی هوا، تراکم جمعیتی، ترافیک سرسام‌آور، مهاجرت و…. به‌ نوعی درگیر بوده و راه‌حل‌های متفاوتی را برای حل این مشکلات داشته‌اند. از آنجایی‌که مهم‌ترین و اساسی‌ترین هدف از برنامه‌ریزی شهری پاسخگویی به نیازهای افراد ساکن در شهرها و بهبود کیفیت زندگی است، ازاین‌رو کیفیت زندگی، کیفیت مسکن، کیفیت محیط‌زیست، اشتغال، آموزش، بهداشت و… در سطوح کلان‌شهرها مورد توجه مدیران، هدف برنامه‌ریزان شهری و دغدغه سازمان‌های مردم‌نهاد البته با مشارکت شهروندان است.

 

رویکرد انسان محور در برنامه‌ریزی شهری

تفکر انسان‌محوری در شهر و برنامه‌ریزی، رویکردی است که در آن نیازها و تجربیات مردم، محور اصلی برنامه‌ریزی شهری قرار می‌گیرد. این رویکرد به‌ جای تمرکز بر ارقام و داده‌ها، بر کیفیت زندگی شهروندان، مشارکت آن‌ها در فرایندهای تصمیم‌گیری و ایجاد محیطی امن، دلپذیر و متناسب با نیازهای آنها تمرکز دارد.

 

گذر از رویکرد خودرو محوری به سمت انسان‌محوری در نظریه‌های برنامه‌ریزی شهری، تحولی بنیادین را در شهرها ایجاد کرد که علاوه بر بهبود کیفیت زندگی، با ایجاد فضاهای سبز، حمل‌ونقل پایدار و مشارکت شهروندان، توسعه پایدار و شهرهایی دوستدار انسان و محیط‌زیست را مجدد احیا کرد.

 

هشدار برای ایران ۴۶

در همین راستا، نشست عمومی “هشدار برای ایران ۴۶” با موضوع بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت در محل ساختمان نظام‌ مهندسی ساختمان گیلان برگزار شد. این همایش با محوریت بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت و باهدف “در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار” برگزار شده است. در این همایش «دکتر پیروز حناچی»، «دکتر مرتضی هادی جابری مقدم»، «دکتر نادر زالی» به‌عنوان سخنرانان اصلی مباحث تخصصی را برای حاضرین ارائه کردند.

 

باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم

در ابتدای این نشست «نسیم طواف‌زاده» مدیرعامل مؤسسه سبز کاران بالان ضمن قدردانی از همراهان مجموعه نشست‌های سرا و سخنرانان بیان کرد: رنج تلنگری است تا متوجه شویم زندگی ما نیاز به تغییر دارد. یک انسان وقتی زخم بر می‌دارد، هوشیار می‌شود. اما باید مراقب باشیم تا رنج ما را درمانده نکند.

 

این نشست فرصتی برای تبادل نظر و برنامه‌ریزی بهتر جهت توسعه شهر رشت در راستای ارتقای سطح کیفی و توسعه پایدار کلان‌شهری است.

 

وی در ادامه گفت: دومین نشست عمومی و تخصصی هشدار برای ایران ۴۶ در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار، در واقع بایدها و نبایدهای توسعه کلان‌شهری رشت را پیگیری و بررسی می‌کند. مدیرعامل مؤسسه سبزکاران در پایان عنوان کرد: باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم. این نشست فرصتی برای تبادل نظر و برنامه‌ریزی بهتر جهت توسعه شهر رشت در راستای ارتقای سطح کیفی و توسعه پایدار کلان‌شهری است.

 

رشت؛ کلان شهر رفرنس در استان گیلان

«سینا لطف‌پور» پژوهشگر دکتری شهرسازی و فعال حوزه شهرسازی و دبیر پنل دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ هم در این نشست بیان کرد: ما به‌جای اینکه در مورد تاریکی بد بگوییم، سعی کرده‌ایم شمعی روشن کنیم. دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ همچون نشست پیشین بر مبنای روش گفت‌وگو بوده و نگاه ما در این نشست همواره بر پایه علم و دانش تخصصی شکل‌گرفته است.

 

این پژوهشگر دکتری شهرسازی در ادامه افزود: این نشست در مورد شهر رشت است که با عنوان مرکز استان گیلان، در قالب یک کلانشهر رفرنس در استان گیلان شناخته می‌شود. کلان‌شهر رشت در بیشتر موارد به‌عنوان یک مرجع برای مدیریت شهری سایر شهرهای استان به شمار می‌رود. این شهر امروزه با مشکلات عدیده مواجه بوده که ضروری است در قالب گفت‌وگویی منصفانه و بی‌طرفانه بر پایه علم مشکلات این شهر مورد بررسی و پیگیری قرار گیرد.

 

از فراموشی انسان در برنامه‌ریزی شهری تا رویکردی سوداگرانه

«دکتر نادر زالی» عضو هیأت علمی شهرسازی دانشگاه گیلان به‌ عنوان اولین سخنران پنل در نشست هشدار برای ایران ۴۶ ضمن ضرورت بازاندیشی در رویکردهای مدیریت شهری رشت گفت: استمرار تفکر دهه ۶۰ میلادی و اولویت‌دادن به سازه و ماشین در برنامه‌ریزی شهری و فراموشی انسان به‌عنوان ذی‌نفع نهایی در برنامه‌های توسعه شهری منجر به رویکرد سوداگرانه در تصمیم‌سازی و تقدم منافع فردی بر منافع جمعی و افول ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی و هویت محلی شده است.

 

تفسیر و تشریح رشت امروز

عضو هیأت‌علمی شهرسازی دانشگاه گیلان در تفسیر رشت امروز بیان کرد: ۳۰ درصد جمعیت استان در شهر رشت ساکن بوده و این شهر بیش از ۸۰۰ هزار نفر جمعیت را در ۱۰ هزار هکتار مساحت جای‌داده است. این شهر کمتر از ۳۰ عدد اتوبوس برای حمل‌ونقل عمومی دارد و در مقایسه با کلان‌شهرهای کشور همچون مشهد و اصفهان، قزوین و… این رقم بسیار ناچیز محسوب می‌شود. تعریض مسیر سواره و کاهش پیاده‌راه‌ها در این شهر یک‌رویه عادی محسوب می‌شود.

 

مهم‌ترین تأثیر بر چشم‌اندازهای شهری در شهرهای ما، با تهیه بودجه توسط شهرداری‌ها و تأیید و تصویب آن توسط شوراها صورت می‌گیرد. شهرداری اگر هوشمند باشد می‌تواند لایحه‌ای را تنظیم و به صحن شوراها ارسال کند که شهر به اهداف چشم‌انداز نزدیک شود. در غیر این صورت قطعاً شهر از مسیر اصلی توسعه دور خواهد شد.

 

از ساخت و سازهای غیر مجاز تا نفوذ شیرابه به آب‌های زیرزمینی

وی به ساخت‌وساز گروه‌های پر درآمد و غیرمتخصص در محلات خاص و بافت‌های فرسوده این شهر اشاره داشت که با سو مدیریت رها شده‌اند. کمیسیون‌های ماده ۱۰۰ به‌ نوعی در تعامل با تخلفات ساختمانی برای تأمین هزینه اداره شهر بوده و سرانه فضای سبز این شهر باتوجه‌به اقلیم مناسب کمتر از ۱ متر و نیم متر است که به نسبت شهرهای دیگر کشور که اقلیم نامناسب دارند، بسیار اندک است.

 

زالی اضافه کرد: این شهر به‌نوعی بهشت نسق‌سازان است که بدون هیچ هزینه‌ای از تأسیسات و خدمات شهری استفاده می‌کنند. رودخانه‌های این شهر محل تخلیه فاضلاب بوده که بیش از ۱۰ هزار مترمکعب فاضلاب در آنها منجر به آلودگی رودخانه‌های این شهر شده است که باید بدانیم در نهایت پس از طی‌شدن مسیر ۱۷ کیلومتر در شهر به تالاب انزلی سرازیر می‌شوند و منابع آبی استان را تحت شعاع قرار داده‌اند.

 

وی تصریح کرد: در رشت به دلیل نفوذ شیرابه زباله به آب‌های زیرزمینی یکی از آلوده‌ترین آب‌ها را به لحاظ کیفیت دارا است. زباله در رشت با سو مدیریت به یک بحران جدی تبدیل شده است.

 

این استاد دانشگاه در تشریح چالش‌های اساسی این شهر به مهاجرت‌های اقلیمی فزاینده، وضعیت بحرانی رودخانه‌های زرجوب و گوهر رود، بحران حمل‌ونقل و ترافیک، اُفت کیفیت فضاهای عمومی و ناکارآمدی در مدیریت پسماند اشاره داشت.

 

برنامه‌ریزی به سوی چشم‌انداز محوری پیش برود

نادر زالی در پایان سخنرانی خود با عنوان ارزیابی انتقادی مدیریت شهری تصریح کرد: تفکر برنامه‌ریزی تفکر روزمرگی است، برنامه‌ریزی آینده گرانه نیست. مدیران شهری تمایل به برنامه‌های زودبازده داشته و اغلب برنامه‌ریزی‌ها توسط مدیریت شهری معلول محور است نه علت‌محور.

باید برنامه‌ریزی به‌سوی چشم‌انداز محوری و علم‌گرایی پیش برود. مدیران باید بدانند از دام توسعه کالبدگرا و ماشین محور رها شوند و توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی و پاک، دسترسی‌های ساده و ارزان، احیای رودخانه‌ها و بازآفرینی اکولوژیک شهری، ارتقای زیست‌پذیری و تاب‌آوری شهری و استقرار مدیریت یکپارچه توسعه شهری و حکمروایی مبتنی بر شفافیت در دستور کار قرار گیرد.

 

امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیستند

«دکتر پیروز حناچی» شهردار سابق تهران و استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران، به‌ عنوان دومین سخنران این نشست با ارائه پرسشی از حضار بیان کرد: اگر از شما سؤال بپرسند که تا دو دهه آتی در شهری که زندگی می‌کنید، کیفیت زندگی بهتر می‌شود یا بدتر؟ چه پاسخی می‌دهید!

 

ما برای اینکه شهرهایمان را توسعه دهیم، طرح‌های کالبدی تهیه می‌کنیم. اما امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیستند. قبل از هر چیز باید بدانیم؛ اگر رویکرد و تفکر انسان‌محوری را در مدیریت و برنامه‌ریزی شهرها مطرح می‌کنیم، بایستی نظام بودجه‌ریزی ما به صورتی تنظیم شود که میزان مصالح و بودجه به موضوعات انسان‌محوری در شهرها بسیار بیشتر از حوزه‌های خودرو محوری باشد.

 

اغلب در کلان‌شهرهای کشور به دنبال راه‌حل‌هایی خواهند رفت که آن راه‌ها درمان درد شهرهای ما نیستند. ایجاد خیابان، رمپ و لوپ، اتوبان و بزرگراه و…. کیفیت را در زندگی شهری ما ارتقا نمی‌دهند. فردی که مبتلا به بیماری قندی است، باید از خوراک بیش از حد پرهیز کرده و رژیم غذایی بگیرد. همین موضوع در شهر به تئوری‌ای تبدیل شده و می‌گویند: هر چه‌قدر در شهر مسیر سواره ایجاد کنیم، تقاضای سواره را افزایش خواهیم داد. این موضوع منجر به آلودگی هوا در کلان‌شهرها شده و از کیفیت زندگی در کلان‌شهرها کاسته است.

 

منابع محدود در جای درست مصرف شوند

شهردار اسبق تهران افزود: ما در شهرداری تهران در آن زمان ۷/۳ برابر بودجه را صرف پروژه‌های انسان‌محوری از قبیل؛ پیاده محوری، حمل‌ونقل عمومی، قلمرو عمومی کردیم. با منابع محدودی که داریم، باید بدانیم در جای درست از آن مصرف کنیم. در تمام نقاط جهان وضعیت کلان‌شهرها تا دو دهه پیش اسفناک بوده، به‌عنوان‌مثال پکن پایتخت چین از نظر آلودگی در دسته آلوده‌ترین کلان‌شهرهای دنیا بود.

 

پیروز حناچی ادامه داد: در شهر پکن، زمانی از روی زمین آسمان دیده نمی‌شد و از بالای آسمان زمین قابل دید نبود. مردم پکن به شوخی به یکدیگر کپسول اکسیژن هدیه می‌دادند. اما امروزه به گواهی سازمان ملل، پکن از موفق‌ترین کلان‌شهرهایی بوده که توانسته آلاینده‌ها را کنترل کنند. البته باید بدانیم برای کنترل آلاینده‌ها تصمیم‌های سختی گرفته‌اند از جمله؛ تبدیل تمام اتومبیل‌ها، اتوبوس‌ها به سوخت برقی و از همه مهم‌تر حتی محل کارخانه ذوب‌آهن چین که در محدوده شهر پکن بوده را هم جابه‌جا کرده‌اند. کارخانه‌ای که بیشترین سهم آلودگی هوای پکن را از آن خودکرده بود.

 

وی ضمن ارائه تصاویری مربوط به تجربه پروژه‌های موفق در جهان از جمله؛ انگلستان، ایتالیا، کره جنوبی گفت: پروژه “اینچی اون” شهر سئول و تخریب بزرگراه ۲ طبقه این کلان‌شهر در کره جنوبی و ایجاد یک قلمرو عمومی برای شهروندان بود. چگونه این پروژه شهری که توسط شهردار وقت اجرایی شد و توانست به یکی از جاذبه‌ها و پروژه‌های اجرایی موفق شهر تبدیل شود و مورد بازدید گردشگران شهر قرار بگیرد و به‌ عنوان یک پدیده منحصر از آن یاد شود.

 

استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران اضافه کرد: پروژه “اینچی اون” باعث شده ۳ الی ۵ درجه دمای شهر در آن موقعیت مکانی کاهش پیدا کند و بسیاری از املاک آن منطقه نیز با افزایش ارزش مواجه شدند و همچنین در کیفیت زندگی مردم بسیار اثرگذار بوده است.

 

پیروز حناچی، در ادامه بیان کرد: متاسفانه همان ناترازی که در بخش انرژی ایران اتفاق افتاده در شهرهای ایران هم به شکل‌های مختلف دیده می‌شود. 

 

شهردار سابق تهران، تعریف ماموریت‌های جدید در برخی نقاط شهری را یکی دیگر از ویژگی‌های شهرهای پیش‌رو خواند و عنوان کرد: ایجاد پیاده راه در شهر رشت با وجود همه نقدهایی که به خصوص در بخش تامین دسترسی ممکن است به آن وارد باشد موجب شده است شهر به مقصد سفر تبدیل شود. این نشان می‌دهد حوزه قلمرو عمومی یعنی آن قسمتی از شهر که همه می‌توانند به راحتی به آن دسترسی پیدا کنند اگر کیفی شود به بزگترین جاذبه و سرمایه شهر تبدیل خواهد شد. سرمایه‌ای که ثروت را به شهر هدیه می‌کند و کیفیت زندگی در آن را بالا می‌برد.

 

پیروز حناچی، با بیان اینکه نوع مدیریت در پیاده راه پلیسی نیست و از جنس فناوری است تصریح کرد: اگر به هر شهری در دنیا سر بزنیم آن بخشی از شهر در ذهن ما ماندگار خواهد شد که مربوط به قلمرو عمومی است. قلمرو عمومی به مثابه شبکه پیوند دهنده کلیه عناصر عمومی شهر محسوب می‌شود. در واقع فعالیت‌های اصلی زندگی شهری مانند عبور و مرور و گردهمایی‌های اجتماعی در قلمرو عمومی رخ می‌دهد. 

 

 

شهروندان حق دارند بدانند فلان پروژه در شهر پولش از کجا آمده؟

«دکتر مرتضی هادی جابری مقدم» پژوهشگر و فعال حوزه شهری و عضو هیأت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران نیز به‌عنوان سومین سخنران پنل نشست هشدار برای ایران ۴۶ با ارائه تصویری برای حاضرین در این نشست وضعیت پروژه‌های اجرایی با هزینه‌های کلان توسط مدیریت شهری را تحلیل کرد.

 

وی گفت: بهترین توصیه بنده برای بررسی حمل‌ونقل و ترافیک در شهرها تماشای برخی از قسمت‌های کارتون پَت و مَت است، علی‌الخصوص قسمت گاراژ و فَکس. ببینید و تحلیل کنید. از ۲۰ مقاله علمی و پژوهشی آموزنده‌تر است.

 

جابری مقدم بیان کرد: هیچ‌کدام از پروژه‌های توسعه عمرانی در شهرهای ما نه با آن رقم اعلامی و نه با زمان از پیش مشخص شده، به پایان نمی‌رسند. مگر هزینه پروژه‌های شهری را چه کسی می‌پردازد؟! سرمایه‌گذار خصوصی! مگر سرمایه‌گذار خصوصی دفتر خیریه بازکرده است. شهروندان حق دارند بدانند فلان پروژه در شهر پولش از کجا آمده؟ حق دارند از مدیران شهر بخواهند و بپرسند.

 

مداخله در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد

این استاد دانشگاه با ارایه مفهوم بیگانگی مارکوزه در رابطه با ساکنین شهر و روستا افزود: انسان‌هایی که در یک محیط مسکونی اعم از شهروندان و روستاوندان و …. ساکن‌اند؛ اگر احساس کنند در تصمیم‌گیری راجب به اتفاق در شهر و روستا و محله‌شان تاثیری ندارند، حرف‌هایشان را کسی گوش نمی‌دهد، دیگر نسبت به آن مکان احساس بیگانگی خواهند داشت.

 

جابری مقدم گفت: از روزی که برنامه‌ریزی به معنای امروزی شکل گرفت تا به امروز برنامه‌ریزان، مشاوران و مدیران خود را مشروع دانسته تا در شهر دخالت کنند. باید بدانیم شهر ارث پدری کسی نیست، بلکه شهر از بزرگ‌ترین جز تا کوچک‌ترین آن برای مردم است. برنامه‌ریزی شهری در صورتی موفق است، تا مداخله آن در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد. این را باید بدانیم؛ منفعت عمومی را عموم تشخیص می‌دهند.

 

لازم به ذکر است؛ بعد از پایان سخنرانی‌های اصلی، پرسش و پاسخی با میهمانان برگزار شد. شایان‌ذکر است به‌ غیراز یک عضو شورای شهر دیگر هیچ یک از مدیران شهری رشت و سایر شهرهای استان در این نشست تخصصی و عمومی حضور نداشتند.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار و پژوهشگر مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۹:۰۱
محمد صالح زاده رشتی نژاد

گفت‌وگو با شهردار اسبق رشت درباره پروژه‌های حمل و نقل شهری؛

سرمایه‌های شهر را به ریل نوسازی بسپاریم

 

به روزهایی نزدیک می‌شویم که شهر رشت در یک اتفاق نادر در ادوار اخیر نفر اول بازوان اجرایی مدیریت شهری‌اش را در ۲ سال پیاپی در این مسند حفظ شده دیده است. با آرامشی که در دو بدنه مدیریت شهری این شهر حُکم فرماست، آنطور که بنظر می‌رسد؛ کماکان این مسند برای شهردار رشت تا پایان فعالیت شورای ششم محفوظ بماند.

 

عملکرد رحیم شوقی تا به امروز با اجرای پروژه‌های طرح میثاق شهرداری رشت که می‌توان از آنها به عنوان پروژه برجسته و پرطمطراق مدیریت شهری در طی ۲۰ ماه گذشته یاد کرد، گره خورده است. پروژه‌هایی که در روند اجرای عملیاتی آنها گمانه‌ها و شائبه‌های متعددی را دامن زده است؛ از برگزاری مناقصه‌های غیراستاندارد تا حواشی انتخاب مناقصه‌گر و مجریان طرح و همچنین جانمایی غیرکارشناسی و یک طرفه بودن روگذرها تا بی اعتنایی به اسناد بالادستی و همه این‌ها باعث شده تا عملکرد شهردار جوان رشت علی‌رغم تسریع در روند اجرایی پروژه‌های طرح میثاق با ابهام و شبهاتی مواجه شود.

 

ناهماهنگی‌ و بی‌اعتنایی به اسناد بالادستی در اجرای برخی از روگذرهای بتنی در شرایطی رقم خورده که احداث برخی از این روگذرها در شهر اساساً منطبق بر مصوبه شورای‌عالی شهرسازی و ترافیک کشور نبوده و در اجرای عملیاتی آن‌ها تنها به مصوبه شورای‌ عالی ترافیک استان بسنده شده است.

 

هادی حق شناس، استاندار گیلان نیز به تازگی در دیدار با اعضای هیأت مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان استان گیلان، اظهار کرد: احداث پل‌های زیر و رو گذر پاسخگوی حجم ترافیک و خودروهای شهر نیست، می‌توانیم با اجرای تراموا ترافیک را از میدان گیل به خیابان سعدی تا فرودگاه کنترل کنیم.

 

نماینده عالی دولت در استان در شرایطی از اجرای تراموا سخن به میان آورد که نزدیک به ۵۰۰ متر از طرح تراموا در بلوار امام در حد فاصل میدان گیل تا توشیبا با احداث پل بتنی باهنر مسدود شده و تا به امروز مدیریت شهری در رشت پاسخی قانع کننده‌ای در این باره نداده است.

 

تا جایی که مطلع هستیم بخش زیادی از اعضای نظام مهندسی و همچنین کارگروه‌های تخصصی این سازمان از جمله کارگروه ترافیک موضع‌گیری تخصصی و فنی در مورد اجرای روگذرها منتشر نکرده و سکوت را مصلحت شمرده‌اند.

 

در بخش قبلی این گزارش با توجه‌ به اجرای پروژه‌های عمرانی در شهر رشت که با هزینه قابل‌توجهی در حال انجام است، مطرح شد: در شهرداری رشت همه چیز هست به جز تخصص و اجرای عملیاتی بر پایه مطالعات عمیق و چندوَجهی! صحت این استدلال را می‌توان با کمی تأمل در سطوح مختلف شهر به‌وضوح مشاهده کرد. اخیراً موضوع انطباق طرح روگذر باهنر بر روی طرح تراموا گواهی بر این استدلال بوده است.

 

حداکثر اعضای شورای ششم که در جبهه موافقان رحیم شوقی قرار دارند، بر این باورند: تسلط شهردار رشت به امور عمرانی و پیشرفت‌های فیزیکی حاصل شده در اجرای روگذرها به‌ نوعی بیانگر برتری این شهردار جوان بوده و برخی از شورا نشینان، شهردار منتخب را با القابی همچون؛ شهردار تکنوکرات، عمرانی، جهادی و انقلابی به سطح عموم شهروندان معرفی می‌نمایند. اما به‌راستی، آیا رحیم شوقی تکنوکرات است؟

 

ازاین‌رو با سلسله گزارش‌های تحقیقاتی و گفت‌وگو محور با شهرداران شناخته شده دهه‌های پیشین که در دوره مدیریتی‌شان به امور عمرانی و فرهنگی روی آورده بودند، به گفتگو پرداخته‌ایم که در ادامه به آن می‌پردازیم:

 

 

در کشاکش ماه‌های پایانی سال گذشته که مدیریت شهری رشت خود را آماده بهره‌برداری برخی از روگذرها می‌کرد، با چهل و هفتمین شهردار رشت در دولت اول سازندگی به گفت‌وگو پرداختیم. هادی الماسی، با حُکم استاندار وقت گیلان به این مقام منصوب شد. دوران مدیریتی وی در مقام شهردار رشت (۱۳۶۸-۱۳۷۴) جز طولانی‌ترین دوره مدیریت شهری رشت محسوب می‌شود. در این دوره شهرداری رشت به گفته برخی از کارشناسان حوزه شهری تحولات عظیم زیر ساختی را تجربه کرد.

 

در مورد برخی از اقدامات مدیریتی الماسی زمانی که در مسند شهرداری رشت حضور داشت، می‌توان به؛ بازگشایی ۱۳ خیابان جدید (آیت‌الله ضیابری، رودباری، بلوار معلم، خیابان پرستار و..)، تأسیس پایانه‌های مسافری، ایجادتقسیم‌بندی شهرداری‌های مناطق، تأسیس سازمان‌های متشکل شهری از جمله؛ سازمان پارک‌ها و فضای سبز، سازمان آتش‌نشانی و تأسیس ایستگاه‌ها، سازمان آرامستان و…، مکانیزه‌کردن زباله‌ها و انتقال دپوی آن به بیرون شهر، ساماندهی بازارچه‌های محلی در خیابان‌های فلسطین و رازی، تأسیس میدان تره‌بار امام حسین و غیره اشاره کرد.

***

 

در یک سال ابتدایی آغاز به کار در این شهر بایستی به فکر نوسازی وضع موجود رشت بود. این شهر نیاز مبرم به نوسازی دارد و تا زمانی که این نوسازی انجام نشود، نباید به فکر پروژه‌های بزرگ‌تر بود.

اگر زمان برمی‌گشت و این بار در برهه حساس کنونی به‌عنوان شهردار رشت انتخاب می‌شدید، امروزه برای شهر رشت که به فراخور آن زمان بسیار بسط و گسترش‌یافته چه اقدامی را دستور کار عمرانی بدنه اجرایی مدیریت شهری قرار می‌دادید؟

 

– البته الان با سن و سالی که دارم، دیگر توان آن‌چنانی ندارم که بتوانم از پس این مسئولیت برآیم. اما باتوجه ‌به سؤال جنابعالی، به نظرم اگر در شرایط کنونی شهردار بودم، تا یک سال اول کار خاصی انجام نمی‌دادم و تا می‌توانستم شهر را جارو می‌کردم تا شهر تمیز و مرتب شود.

 

شما هم فکر می‌کنید شهر رشت به نسبت پیشینه‌اش دیگر آن رشت تمیز و پاکیزه گذشته نیست؟

– منظورم این است؛ در یک سال ابتدایی آغاز به کار در این شهر بایستی به فکر نوسازی وضع موجود رشت بود. این شهر نیاز مبرم به نوسازی دارد و تا زمانی که این نوسازی انجام نشود، نباید به فکر پروژه‌های بزرگ‌تر بود. بایستی تا یک سال به قول شهرداران؛ به جان این شهر اُفتاد و سرمایه‌های از نفس افتاده این شهر را نفس و جانی تازه بخشید. هر سرمایه‌ای از این شهر که در حال از بین‌رفتن است را باید نوسازی و اصلاح کرد.

 

در مورد نوسازی وضع موجود رشت و چگونگی این امر بیشتر توضیح بفرمایید؟

– ببینید؛ هر شهر دارای مجموعه‌ای سرمایه است، اگر قرار است؛ شهر سرمایه‌پذیر شود، بنابراین بایستی در وضعیت موجود سرمایه‌های این شهر دست‌برده و به نحوی انقلاب نوسازی در وضعیت موجود این شهر راه بیفتد. خیابان‌ها، بلوارها، کمربندی‌ها، پارک‌ها، پیاده‌راه‌ها، کوچه‌ها و….. سرمایه شهرها هستند، آیا امروزه وضعیت سرمایه‌های شهر رشت مطلوب هستند؟ خیر! سرمایه‌های شهر رشت از بزرگ تا کوچک‌ترین جز آن نیاز به بازسازی و نوسازی دارند.

باید قبول کنیم که سرمایه‌های فعلی شهر رشت فرسوده بوده و در حال از بین‌رفتن هستند. اگر این را قبول کنیم؛ برای اینکه رشت به شهری سرمایه‌پذیر بدل گردد و طبق معمول همیشه سرمایه‌گذار از این شهر فرار نکند، بایستی برای سرمایه‌های فعلی این شهر چاره‌ای بیندیشیم و سرمایه‌های موجود این شهر را به ریل نوسازی بسپاریم.

 

این‌طور که به نظر می‌رسد؛ شما از وضعیت موجود سیمای شهری رشت ناراضی بوده و عدم سرمایه‌پذیری در شهر رشت و فرار سرمایه‌گذاران را به این موضوع پیوند می‌دهید؟

– باید قبول کنیم، ورودی شهر و وضعیت سیمای شهری در رشت اصلاً در شأن رشت نیست. به‌عنوان‌مثال: از میدان ولیعصر تا فرودگاه که جز منطقه آزاد تجاری هم شده را نگاه بیندازید؛ با انبوهی از ناسازگاری و ناهماهنگی مواجهیم. یک‌سری مغازه‌دار را مشاهده می‌کنیم که ماشین‌های اوراقی را در بالا پشت‌بام مغازه‌هایشان قرار داده‌اند که چهره آن مسیر مخدوش شده. آنجا نزدیک فرودگاه بوده و مسیر برون‌شهری به‌سوی منطقه آزاد کاسپین و سایر شهرهای مهم استان، یعنی درست در نقطه‌ای که ترددها بسیار زیاد و در واقع جز نقاط کانونی شهر است.

 

البته این یک نمونه بود که مثال زده‌ام، از این موارد در سیمای شهری رشت به‌وفور وجود دارد. به این خاطر چنین نیاز مبرمی حس می‌شود؛ بایستی در وضعیت سیمای شهری، ورودی‌های شهر، سرمایه‌های شهر و وضعیت موجود این شهر چاره‌ای اساسی اندیشید تا از فرسودگی رها شده و نوسازی شوند تا رشت متناسب با ظرفیت و سرمایه‌های موجود فعلی، سرمایه‌های جدیدی خلق کند و به شهری سرمایه‌پذیر تبدیل شود.

برخی از کارشناسان علت فرار سرمایه‌گذاران از شهر رشت را به فعالیت جزیره‌ای سازمان شهرداری رشت و مدیران و معاونان سایر نیروهای این سازمان مرتبط دانسته‌اند، باتوجه‌به سابقه طولانی شما به‌عنوان مقام اول اجرایی مدیریت شهری در رشت این موضوع تا چه حد صحت داشته؟ و نقش شهردار در این مورد را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

-این را اضافه کنم، در شهر رشت علاوه بر اینکه نیازمند نوسازی در وضعیت موجود هستیم، به نوسازی اداری در بخش‌های مختلف سازمان شهرداری رشت هم نیازمندیم. در طی سال‌های اخیر چندین و چند بار در اخبار حضور سرمایه‌گذاران در رشت را شاهد بوده‌ایم که همیشه در جلسات نخست با استقبال خوبی همراه بوده و قول و وعده‌های زیادی را شنیده‌ایم، اما به فراخور زمان وقتی به شهر رشت بادقت نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که در این شهر سرمایه‌گذاری بزرگی انجام نشده است! چرا؟ چون هرکدام از بخش‌های اداری و مدیریتی و معاونت‌ها در شهرداری رشت به‌صورت جزیره‌ای و منفک از هم عمل می‌کنند.

 

بدین‌ طریق این‌قدر سرمایه‌گذار را سر می‌دوانند که سرمایه‌گذار فرار می‌کند. در این باره حتی شده یک سرمایه‌گذار پس از جلسات مختلف با مدیران رده‌بالایی که روال آن طبیعی طی شده بود، اسیر کارمند اداری یکی از مناطق شده است. این پاسخ پرسش شما بود. دقیقاً در بخش‌های مختلف شهرداری رشت شاهد عملکردی منفک از هم بوده که هر کدام از معاونت‌ها و سازمان‌ها به‌صورت جزیره‌ای عمل می‌کنند.

 

بروکراسی اداری در شهرداری با مشکلاتی مواجه بوده که باید هر چه زودتر برطرف شود. در پاسخ بخش دوم سؤالتان باید خدمتتان عرض کنم؛ شهردار باید به‌صورت قاطع و با جدیت از طریق معاونین، مدیران، کارمندان و سایرین پیگیر سرمایه‌گذار باشد و نیروهای شهرداری متوجه پیگیری مدیر مافوق خود از ماجرا باشند. حتی اگر در این مسیر تهمت‌هایی زده شود.

 

 

می‌دانید که در یک سال و اندی گذشته، شهرداری و شورای شهر با اجرای طرحی موسوم به میثاق و در پی آن احداث چندین پل روگذر و زیر گذر سعی دارد با روان‌سازی گره‌های ترافیکی رشت به حل این درد کهنه در شهر بپردازد. به نظر شما آیا احداث روگذر و زیرگذرها که جز برجسته‌ترین پروژه‌های عملیاتی و عمرانی شهرداری است، در روان‌سازی جریان ترافیک رشت مؤثر هستند؟

 

– من همچون شما معتقدم که این پل‌ها مشکل ترافیک رشت را حل نخواهند کرد. بلوار امام را در نظر بگیرید که در تقاطع شهید باهنر روگذری احداث شده است، در شرایطی اجرای این پل ماشین‌رو صحیح خواهد بود که تمام گره‌های ترافیکی بلوار امام در تقاطع شهید باهنر بوده باشند، اینجاست که می‌توانیم در این گره چنین روگذری را اجرا کنیم.

 

جریان ترافیک در رشت، دقیقاً همچون شلنگ آب است که یک زایده‌ای مسیر این شلنگ را مسدود کرده، وقتی ما این زایده را برمی‌داریم، بلافاصله مسیر شلنگ باز می‌شود و آب جریان پیدا خواهد کرد. اما مسأله ترافیک رشت این‌گونه نیست! در واقع بخش‌های زیادی از کل جریان مسیر این شلنگ، مسدود است.

 

اما مگر ما به‌ غیر از این محدوده در بلوار امام گره ترافیکی دیگری نداریم؟! خودروهایی که به جنوب شهر در مسیر (جاده تهران) در حرکت هستند، روی این پل بتنی می‌روند و ماشین‌هایی که می‌خواهند ۹۰ درجه به سمت باهنر بروند، باید از زیر پل استفاده کنند. این در صورتی است که در رشت در ساعات پیک ترافیکی از میدان توشیبا به سمت بلوار امام قفل بوده و از سمت سه‌راه حشمت روبروی سازمان برنامه‌ و بودجه هم گره‌های شدیدی در این ساعات وجود دارند؛ بنابراین با احداث این روگذرها همه این خودروها پس از عبور از توشیبا در این تقاطع گیر خواهند کرد. همین مسأله را در صابرین پس از احداث آن پل طولانی نیز مشاهده کرده‌ایم.

 

به نظر شما در حل معضل ترافیک رشت که درد کهنه این شهر بوده، چه اقداماتی بایستی در دستور کار قرار گیرد؟

– جریان ترافیک در رشت را اگر با یک مثال ساده توضیح بدهم؛ دقیقاً همچون شلنگ آب است که یک زایده‌ای مسیر این شلنگ را مسدود کرده، وقتی ما این زایده را برمی‌داریم، بلافاصله مسیر شلنگ باز می‌شود و آب جریان پیدا خواهد کرد. اما مسأله ترافیک رشت این‌گونه نیست! در واقع بخش‌های زیادی از کل جریان مسیر این شلنگ مسدود است.

 

ما یک زایده را از شلنگ برمی‌داریم تا آب جریان پیدا کند، اما به دلیل بسته‌بودن مسیر در جریانی جلوتر یا پیشین، سایر گره‌ها نیز در این مسیر خود را نشان خواهند داد؛ بنابراین احداث این روگذرها و زیرگذرها در جریان اصلی ترافیک رشت و روان‌سازی گره‌های ترافیکی این شهر آن‌چنان مؤثر نخواهند بود و تنها به‌صورت مقطعی و کوتاه‌مدت جریان ترافیک را از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر منتقل می‌سازند.

 

بنظر شما اقدامات عملیاتی مناسب در رفع گره‌های ترافیکی برای این شهر چیست؟

– ببینید؛ برای حل معضلات هر شهری به یکسری مطالعات چندوجهیِ عمیق نیاز داریم و همچنین کارهای اجرایی در سطوح شهر به صورت کارشناسی انجام شود. متأسفانه ما درشهر رشت مطالعه تئوری کرده و عملیاتی وارد نمی‌شویم. اگر روزانه و در طی هفته‌ها در سطح شهر پیاده‌روی کنیم، مشکلات این شهر را به‌وضوح خواهیم دید.

 

خاطرم هست زمانی که در شهرداری بودم، نانوایی در خیابان امام یک مانعی را در مقابل مغازه‌اش نهاده بود تا ماشین حمل آرد به راحتی بتواند مقابل نانوایی پارک کرده و آردها را خالی کند. در شهر که دور می‌زدم با این صحنه مواجه شدم، بلافاصله برداشتن این مانع از جلوی درب این نانوایی را از طریق مأمورین شهرداری پیگیری کردم.

 

منظورم این است؛ بایستی در مسأله ترافیکی شهر رشت سایر موضوعات را در دستور کار قرار داد، موضوعاتی از قبیل؛ ایجاد پارکینگ، اصلاح هندسی، رویکرد فرهنگی در ترافیک و همچنین اجرای طرح‌های زوج و فرد و از همه مهم‌تر گسترش حمل‌ونقل عمومی توسط مدیریت شهری بایستی در دستور کار قرار بگیرد.

 

 

در آخرین سؤال، به نظر شما رحیم شوقی شهردار وقت رشت با حجم وسیعی از پروژه‌های عمرانی که در دست اجرا دارد، شهرداری موفق بوده؟ به فراخور حجم پروژه‌های عمرانی دوره مدیریتی وی، آیا می‌توان رحیم شوقی را تکنوکرات خواند؟

 

– تا دیر نشده عرض کنم؛ در سوالات پیشین فرمودید: اگر شهردار بودم؟ باید بگویم، پاسخ بنده در رابطه با سوال شما بوده که فرمودید اگر شهردار بودم چه کار می کردم. مواردی را که عنوان کردم، به معنی نفی کارها و امور فعلی مدیریت شهری نیست. هرکسی روش خاصی برای اجرا دارد و صحبت‌های من در رد عملکرد فعلی نبوده و نخواهد بود.

 

به کارهای مدیریتی مهندس شوقی شناخت داشته و احترام خاصی برای او قائلم و می‌دانم که برای این شهر زحمت می‌کشند. امروزه آقای مهندس شوقی با شرایط سخت در حال فعالیت و زحمت است.

 

گفتگوی محمد صالح زاده با هادی الماسی(شهردار اسبق رشت) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۸:۴۹
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

 

نقش انبوه‌سازان و عدم مدیریت در آبگرفتگی و سیلاب؛

خاک را بلعیدند و رشت را آب برد

در یک دهه اخیر؛ بارها احتمال وقوع بارش باران و برف توسط هواشناسی پیش‌بینی شد و همزمان ستاد بحران برای خدمات‌رسانی بهتر در سطوح شهر برنامه‌ریزی داشته است، که گاه موفق و در بیشتر موارد غافلگیر شده است.

 

اما از روز گذشته با توجه به غافلگیری‌های پی در پی و ضعف عملکرد در کنترل بحران‌ سیلاب و آبگرفتگی به نظر می‌رسد، هیچگاه مدیریت شهری رشت به این موضوع وقعی ننهاده باشد که برای یکبار هم شده برنامه‌ریزی و مدیریت منابع انسانی را  پیش از  وقوع بحران مدنظر قرار دهد، تا لااقل از لحاظ مدیریت هزینه‌ای در بخش مدیریت منابع و نیروی انسانی و خدماتی که در ساعات پس  از بحران‌ها متحمل می‌شود، کمی بکاهد.

 

در رشت طی ۲۴ ساعت گذشته، بیش از ۱۲۰ میلی‌متر باران باریده است. با توجه به بالاآمدن آب و طغیان رودخانه در مناطق مختلف شهر، شاهد آبگرفتگی زیادی در مناطق حاشیه‌ای رودخانه‌ها و حتی برخی از مناطق داخلی شهر بودیم.

 

برای ساکنان 3 منطقه مسکونی رشت شامل؛ پیربازار، دیانتی و سیاه اسلطخ بدلیل حجم بالای بالاآمدن سطح آب رودخانه زرجوب و آبگرفتگی بسیار شدید در این مناطق، دستور تخلیه اضطراری و اسکان موقت ساکنین صادر شده است.

 

بارش باران و طغیان رودخانه‌ها به زندگی مردم ساکن در حاشیه‌ی رودخانه‌ها و همچنین محلات مناطق کم برخودار رشت خسارات زیادی وارد کرده است. این حجم از بارش‌ با توجه به این فصل از سال و هشدار سازمان هواشناسی به طور معمول در سطح استان و رشت رخ داده و این شرایط بار اولی نبوده و  آخرین بار هم نخواهد بود که با بالا آمدن سطح رودخانه‌ها و پُر شدن ظرفیت منهول‌های خروجی و کُند شدن فرایند دفع آب‌های سطحی به شهروندان در مناطق مختلف شهر و ساکنین حاشیه رودخانه صدمات جبران ناپذیری وارد می‌کند.

 

رشت همچون سایر شهرهای گیلان در چند دهه اخیر دستخوش تغییرات زیادی شده است. خانه های ویلایی، خانه باغ‌ها، ویلاها، باغ‌های وسیع در دور تا دور رشت که شهر را به باغ‌شهری بی‌نظیر بدل ساخته بود، به تدریج جای خود را به آپارتمان‌هایی داده‌اند که سازندگان بیش از هر چیز به مصرفی بودن زمین و سود حداکثری از ساخت و ساز در آن نگاه می‌کنند.

 

رشت دیگر آن شهر گذشته و دارای خانه‌هایی ویلایی که حداقل 20 الی 40 درصد سطح اِشغال آن مربوط به فضای باز و باغ و باغچه باشد، نیست. رشت اینک به دست سازندگان انبوه و ساخت و سازهای مجاز و غیرمجاز و بی‌ضابطه به شهری انباشته از آپارتمان‌های متراکم تبدیل شده است.

 

طبق این رخداد که ذی‌نفعان شهری و شهرفروشان برای این شهر رقم زده‌اند و از آن سود برده و در واقع یارای مقابله‌ای ندارد چند درصد از سطح خاک نفوذپذیر شهر رشت تحت تاثیر مصالح نفوذ ناپذیر پوشانده شده است؟

به جرات می‌توان گفت: بخش زیادی از سطح خاک نفوذپذیرِ رشت با مارش سازندگانِ آپارتمان های صف کشیده جلوی دیدگان‌مان که در مناطق مختلف شهر رشد و گسترش پیدا کرده‌اند، پوشانده شده است. و شهر رشت بیش از پیش با بتن و آهن و سایر مصالح با این حجم از تراکم در ساخت و سازها بلعیده می‌شود.

 

فقط طی دهه گذشته در 3 منطقه از رشت و در بخش زیادی از اراضی نسقی با ساخت و سازهای زیادی مواجه بودیم که بافت نرم خاک را نابود کرده است. بنابراین چه مقدار از میزان بارش باران در این شهر بجای نفوذ در بستر اسفنجی خاک، توسط مصالح نفوذ ناپذیر به شکل رواناب در سطح شهر جاری و یا به رودخانه و مرداب انزلی سرازیر شده است؟

 

اجرای پروژه‌های جمع آوری آب‌های سطحی در طول دهه‌های مختلف با هزینه بسیار زیاد در رشت انجام شده است. اینکه کماکان شاهد چنین صحنه‌هایی در این شهر باران خیز شمال کشور بوده‌ایم، کانون اصلی توجه و پرسش را به خود منعطف می‌کند. چرا همچنان در رشت در کمتر از 24 ساعت با 120 میلی متر بارش با چنین میزان آبگرفتگی و خساراتی مواجه‌ایم؟

 

فرض را بر این قرار دهیم؛ بالا آمدن آب رودخانه‌ها سبب خسارات به ساکنین محلات همجوار رودخانه‌ها شده است. اما آنطور که از شواهد پیداست این آبگرفتگی فقط معطوف به برخی از مناطق نزدیک به رودخانه‌ها نبوده و در سایر مناطق رشت نیز کم و بیش آثار این آبگرفتگی حتی در برخی از مناطق خوش‌نشین و مرکزی شهر رشت کاملا آشکار است.

 

پیش از این نیز بارش‌های متعددی در این شهر به آبگرفتگی معابر شهری منجر شده و در برخی از اینها به نسبت مقدار بسیار ناچیز بوده که باز هم چنین آبگرفتگی‌هایی را شاهد بودیم. نقش عامل انسانی و نامدیریتی در آمایش سرزمین از دلایل مهم و غیراقلیمی بوده که در آبگرفتگی‌های اخیر و جاری شدن رواناب در مناطق مختلف رشت و همچنین افزایش دبی رودخانه‌ها تاثیر‌گذار بوده است.

 

والا در هیچ کجای دنیا چنین مواهب طبیعی و خدادادی را نه تنها بحران نمی‌پندارند و ستاد بحران تشکیل نمی‌دهند، بلکه از این مواهب بدون تشکیل هیچ ستاد بحرانی، به نفع توسعه و آمایش سرزمین بهره‌برداری خواهند داشت.

 

بعنوان مثال: کمبود آب شیرین در دنیا باعث شده به منظور جلوگیری از استفاده بیش از حد از آب‌های زیرزمینی و فشار مضاعف بر سفره‌ها، بسیاری از کارشناسان توسعه منابع آبی در استرالیا، آلمان، بلژیک، هلند، هندوستان و… به استفاده از سیستم دِرو آب باران برای تأمین آب شرب و غیرشرب در مناطق مسکونی، تجاری، صنعتی معطوف شوند.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (کارشناس ارشد شهرسازی-برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای)

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۴۰۳

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ ارديبهشت ۰۴ ، ۱۳:۵۱
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

اگزمای شهری،گریبانگیر ساختمانهای رشت

وقتی نمادهای رومی جایگزین نماهای بومی می‌شود؛

بهره‌گیری از نماهای غیرهمسو با فرهنگ و هویت بومی در ساختمانهای بلند مرتبه شهری، چهره رشت را مخدوش کرده است. بطوریکه بناهایی با معماری‌های رومی و غیر بومی منجر به آشفتگی های بصری و بهم ریختگی در مناطق مختلف رشت شده که هیچ گونه سنخیتی با فرهنگ و سنت این استان ندارد.

به دفعات حین قدم‌زدن در کوچه و خیابان‌های محلات و مناطق مختلف رشت به انواع و اقسام نمای ساختمان‌ها برخورده‌ایم. این شهر از بافت مرکزی تا محلات مرفه و پیرامونی  گرفته با نابسامانی در منظر شهری مواجه است.

 

رشت از لحاظ منطقه‌بندی شهری دارای ۵ منطقه است که با نوسانات شدیدی در سیما و منظر و جداره‌های شهری روبروست. بروز این نوسانات در معماری شهری به ‌نوعی بیانگر عملکرد رها شده مدیریت شهری بوده که آن‌طور باید و شاید به این موضوع اهمیت نداده است و حتی ایجاد کمیسیون تخصصی معماری و شهرسازی در شورای ششم نیز در این خصوص چندان اثرگذار نبوده است.

 

به‌عنوان‌ مثال نما و جداره شهری در محلاتی همچون؛ گلسار، بلوار گیلان، بلوار معلم، بیستون، لاکانی، چله‌خانه، ساغری سازان، سرچشمه، پل عراق، پاسکیاب، عینک، حمیدیان، بیانی، لاکان، قاسمیه، باهنر و…. نمود و نشانه‌ای از این نوسان عمیق و بی‌توجهی محض مدیریت شهری در سیما و منظر شهری را نشان می‌دهد.

 

رشت در موضوع سیما و منظر و جداره‌های شهری با نوسانات شدیدی روبروست.تا جاییکه ایجاد کمیسیون تخصصی معماری و شهرسازی در شورای ششم نیز تا به امروز در این امر آن‌چنان اثرگذار نبوده است

 

قدرت یا عدم آگاهی از اصول طراحی بومی

رواج سازه‌های عجیب‌وغریب و ظهور نماهای تجملی که در معنای امروزی به لاکچری مشهور بوده، فقط مختص رشت نبوده و در سایر کلان‌شهرهای کشور نیز بخشی از آسیب‌های معماری شهری محسوب می‌شود. نابسامانی در منظر شهری که با پیامدهای گسترده اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی همراه است در ادبیات شهرسازی با عنوان “اگزمای شهری” از آن نام می‌برند.

 

در دهه اخیر، روستاهای دور و نزدیک استان گیلان نیز با این جریان مواجه هستند. اغلب با فرم‌هایی روبرو هستیم که به‌گونه‌ای ارجاع به قرون‌وسطی یا سایر جریانات تجملاتی در تاریخ دارند. گویا استفاده از این نوع معماری نامربوط و بیگانه به‌صورت خودآگاه، باقدرت و شکوه برخی از دوره‌های تاریخی در ارتباط بوده که ناشی از کمبود یا عدم آگاهی از اصول طراحی بومی متناسب با اقلیم منطقه است.

 

طبقاتی شدن بی حد و حصر جامعه

وضعیت نابسامان نماهای شهری در شهر رشت و سایر نقاط استان و حتی کشور، ناشی از عوامل متعددی همچون توسعه نامناسب، شرایط اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی، عدم هماهنگی و نظارت مستمر نهادهای متولی و نظارتی، سبک‌های متنوع معماری، تبلیغ و مصرف نادرست، تغییر رویکرد زیبایی‌شناختی، طبقاتی شدن بی‌حدوحصر جامعه کنونی و همچنین سایر عوامل دخیل در آن است.

 

 

مصرف متظاهرانه در طبقات مرفه جامعه

«سمانه کوهستانی» دانش‌آموخته مقطع دکترای جامعه‌شناسی فرهنگی در این باره به‌مرور می‌گوید: جامعه‌شناسان متعددی در برهه‌های زمانی به این مقوله اشاره داشته‌اند. به‌عنوان‌مثال؛ وبلین، جامعه‌شناس و اقتصاددان آمریکایی؛ مفهوم “مصرف متظاهرانه” را مطرح کرده و تحت این مفهوم توضیح می‌دهد: چگونه طبقات بالای جامعه از الگوهای مصرفی خاصی استفاده می‌کنند تا بتوانند موقعیت و برتری خودشان را به نمایش بگذارند.

 

وی می‌افزاید: اگر به ریشه‌های دیگر این موضوع در ابعاد فرهنگی آن بپردازیم بوردیو معتقد بوده: گروه‌های اجتماعی با استفاده از سرمایه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی سعی دارند، تمایز و فاصله‌ای را از سایر طبقات جامعه به وجود بیاورند.

 

وی اظهار می‌کند: این موضوع را می‌توان به موضوع معماری و طراحی نماهای شهری بسط دهیم. استفاده از نماهای ساختمانی با سنگ‌های خاص و گران‌قیمت، طرح‌های عجیب‌وغریب و بیگانه و. همه اینها بخشی از سرمایه‌های نمادینی است که طبقات مرفه جامعه برای بازتولید منزلت و قدرت خود سعی دارند از آنها در ساختمان‌های خود استفاده کنند.

سبک زندگی با نوع معماری خاص و ایجاد نماهای لوکس و ناسازگار با اقلیم، محلات شهری و افراد را از هم جدا و گسسته می‌کند، به‌نحوی‌که باعث هر چه بیشتر جدایی طبقات اجتماعی خواهد شد

 

شکاف طبقاتی و تفکیک طبقات جامعه

پژوهشگر جامعه‌شناسی فرهنگی در رابطه ‌با ظهور و رواج معماری و نماهای شهری در رشت به‌مرور اضافه می‌کند: در حال حاضر معماری یا طراحی نمای شهری، به نمادی از قدرت، منزلت یا تمایز اجتماعی تبدیل شده است. در واقع افراد با استفاده از نماهای نامأنوس و ایجاد تفاوت‌های ظاهری در ساختمان‌های خود می‌خواهند به نحوی حس متمایز بودن و قدرت را نشان دهند و خودشان را از سایر طبقات پایین جامعه تفکیک کنند.

 

وی ادامه داد: این موضوع بخصوص در طبقات متوسط روبه‌بالا و طبقات مرفه جامعه بیشتر دیده می‌شود. این جامعه‌شناس فرهنگی گیلان اظهار می‌کند: در چارچوب مصرف متظاهرانه، نمای ساختمان به یک شی نمادین تبدیل شده که در واقع کارکردی فراتر از معماری و زیبایی‌شناختی دارد. استفاده از این نماها به‌وضوح نشان می‌دهد: مالک ساختمان در تلاش است تا قدرت، منزلت و جایگاه خود را از طریق بازنمایی ظاهری در سلسله‌مراتب اجتماعی به نحوی تثبیت کند.

 

در واقع چنین طراحی‌هایی در نمای ساختمان به ابزاری مهم در برجسته‌سازی تفاوت‌های فرهنگی و اجتماعی طبقه ثروتمند و متوسط روبه‌بالا تبدیل شده است. انتخاب و استفاده از این نوع نماها نه‌تنها برای نشان‌دادن ثروت است. بلکه به‌گونه‌ای رایج شدن این نماها در تفکیک طبقات مختلف جامعه به مرفه، متوسط و ضعیف نقش داشته و طبقات جامعه را کاملاً از هم مجزا می‌کند.

 

عدم نگاه تکتونیک به فرهنگ بومی

«سیندخت رضایی»، استاد دانشگاه و دانش‌پژوه دکتری معماری در مورد رواج الگوهای نامأنوس در طراحی نماهای شهری  نیز به ‌مرور می‌گوید: ظهور نمادهای غیربومی در معماری نمای شهری رشت، بازتابی از تمایل جامعه یا صاحبان املاک برای نمایش قدرت، اعتبار و موقعیت اجتماعی بالا است.

 

وی این تمایل را ناشی از ارزش‌های فرهنگی جامعه دانسته که در آن قدرت و شکوه به‌عنوان ویژگی‌های مثبت تلقی می‌شود و مطرح می‌کند: طبقات بالای جامعه از این طریق می‌خواهند جایگاه و موفقیت خود را به نمایش بگذارند. این موضوع گاهی ناشی از کمبود آگاهی در مورد اصول طراحی بومی و نبود نگاه تکتونیک به فرهنگ بومی است.

 

عضو هیئت‌علمی و مدیرگروه معماری و هنر جهاد دانشگاهی گیلان ادامه می‌دهد: وقتی در نماهای شهری چه در مرکز استان چه سایر شهرها با همچین پدیده‌های غیرمتجانس و الگوهای زرد روبرو می‌شویم که خارج از فرهنگ و زیست‌بوم ما است، چیزی که مخاطب تحلیل‌گر را به فکر وامی‌دارد نیاز روان‌شناختی جامعه بوده و طبقه‌ای که در جامعه ما در حال تغییر و تبدیل است و این موضوع آسیب‌شناسی جامعه را می‌طلبد.

 

نقش معماران و طراحان در فراهم سازی الگوهای متناسب بومی

سیندخت رضایی تاکید دارد: باید با فراهم‌سازی الگوهای طراحی شهری متنوع و متناسب بافرهنگ بومی، خوراک معماری غنی در سلیقه و سبد بصری مطالبه‌گران و با فراهم‌سازی حضور معماران مطرح و دعوت از سرمایه‌گذاران و همکاری با معماران استان مدل‌های معماری موفق را در الگوهای شهری فراهم سازند.

وی برگزاری جشنواره‌های رقابتی و مسابقه‌ای شدن در طراحی و معماری ساختمان‌های اداری و حتی بازسازی نماهای اداری و ورود تکنولوژی‌های مدرن در ساخت و بهره‌گیری از سازه‌های نوین در تولید را دلیل این موضوع عنوان و بیان می‌کند: پیگیری مستمر این روندها در اشتهای روان‌شناسی و زیبایی‌شناختی جامعه اثرگذار است.

مالک ساختمان در تلاش است تا قدرت، منزلت و جایگاه خود را از طریق بازنمایی ظاهری در سلسله‌مراتب اجتماعی به نحوی تثبیت کند

نقش و جایگاه شهرداری و نظام مهندسی در رها شدگی سیما و منظر شهری رشت

سیندخت رضایی در مورد نقش شهرداری و سازمان نظام‌مهندسی در این جریان خاطرنشان می‌کند: شهرداری می‌تواند با چندمرحله‌ای کردن صدور پروانه ساختمان، ناظران نظام‌مهندسی را به پروژه‌های ساخت‌وساز ورود دهد.

 

ناظران با گزارش تخلفات خواستار نقشه اجرایی شده که در این مرحله بایستی پروانه جدید اخذ شود و یا اینکه در مرحله پایان کار و سفت‌کاری تقاضای نقشه‌های فاز دوم نما را بدهند. بدین‌طریق به‌صورت قانونی سازمان نظام‌مهندسی می‌تواند در فرایند کنترل با ایجاد ضوابطی که شهرداری و سازمان سیما و منظر در نظر گرفته‌اند، ورود کند.

 

در واقع نقش ورود سازمان نظام‌مهندسی به موضوع با راهکاری که شهرداری ارائه کرده، تبیین می‌شود. ترکیب نهادهای متولی و ایجاد جلسات منظم و ملزم به رسیدگی این مسئله باید در رأس امور سازمان‌های شهرداری و نظام‌مهندسی قرار بگیرد، در غیر این صورت همچنان رهاشدگی در سیما و منظر شهری رشت را خواهیم داشت.

ظهور نمادهای غیربومی در معماری نمای شهری رشت، بازتابی از تمایل جامعه یا صاحبان املاک برای نمایش قدرت، اعتبار و موقعیت اجتماعی بالا است

چه بر سر شهر رشت و نحوه ساخت‌وساز آن آمده است؟!

ظهور و رواج نمادهای غیربومی در معماری و طراحی نمای شهری رشت یک پدیده پیچیده محسوب می‌شود. لازم نیست حتماً معمار یا دانش‌آموخته شهرسازی باشیم تا حجم وسیعِ این مقیاس بزرگ را که به عدم همخوانی میان بناها و بافت شهری منجر شده را تشخیص دهیم. چه بر سر شهر رشت و نحوه ساخت‌وساز آن آمده است؟!

 

کمتر ساختمان نوسازی را می‌توان در این شهر یافت که در یک محله قدیمی احداث شده باشد و کوچک‌ترین ارتباطی با بافت آن منطقه داشته باشد! به‌راستی چرا سازندگان و معماران بدون ذره‌ای تمرکز بر اقلیم و فرهنگ این منطقه، بر خلق زیبایی‌هایی عجیب و بی سرته و مُدرن نانوشته که فقط خود از آن سر در می‌آورند، تأکید دارند؟

امروزه رومانس، گوتیک و باروک، برج رکیب خانه و گنبد بالای سقف، استفاده از نمای کلاسیک، رومی و قرون‌وسطی و همچنین داشتن پنت‌هاوس، روف‌گاردن و باربیکیو و سایر الحاقات در ساخت وسازهای شهری و روستایی در بورس قرار دارد.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار و پژوهشگر مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ در ۳۰ دی ۱۴۰۳

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ بهمن ۰۳ ، ۰۰:۵۵
محمد صالح زاده رشتی نژاد

خَلق نقاط بی‌دفاع و بهم ریختگی سیمای رشت

افزایش تخلیه پسماند عمرانی در حاشیه شهر؛

امروزه با رشد روزافزون جمعیت و توسعه حجم ساخت‌وسازهای جهانی، تجمع و رهاسازی نخاله‌های ساختمانی و عمرانی به معضل جدی آلایندگی زیست محیطی تبدیل شده است.

 

در سالهای اخیر میزان تولید نخاله‌های ساختمانی در پی توسعه رشت با تخریب بناهای قدیمی و فرسوده و تسریع ساخت‌ و ساز با افزایش چشمگیری روبرو بوده است. ازاین‌رو حجم روزافزون و ریختن غیراصولی نخاله‌ها و مواد زاید ساختمانی در اراضی بایر یکی از چالش‌های پیش روی مدیریت شهری شده است.

 

آمارهای محیط زیستی کشور نشان می‌دهد: آجر، ملاط ماسه و سیمان و بتن جز مواد اصلی تشکیل‌دهنده نخاله‌های ساختمانیست که با دفع غیراصولی و غیرفنی وارد محیط‌زیست شده و اثرات تخریبی جبران‌ناپذیری را سالانه به زیست‌بوم وارد کرده است.

کافیست همین امروز به حاشیه شهر یا یکی از محلات پیرامونی رشت بروید. حتما منظره‌ای زشت وسیعی از ماسه، سیمان، بتن، شیشه، فلزات آهنی، فلزات غیرآهنی، آجر و کاشی‌ها، مواد قیری، ضایعات گچ و متفرقه که روی‌هم تلنبار شده را مشاهده می‌کنید.

اراضی بایر در حاشیه  رشت، همواره جولانگاه تلنبار نخاله‌ها و مواد زاید ساختمانی بوده که تب سودای نوسازیِ بساز و بفروشان آنها را فراگرفته است. نخاله‌های خانه‌های تخریبی که توسط کامیونهای قدیمی بجا مانده از جنگ جهانی در رشت به طور غیرمجاز در این اراضی تخلیه و دپو می‌شوند.

 

اراضی بایر شرکت سپیدرود در حاشیه شهر رشت، جولانگاه تلنبار نخاله‌ها و مواد زاید ساختمانی شده که تب سودای نوسازیِ بساز و بفروشان آنها را فراگرفته است. این اراضی بلایی به جان شهروندان ساکن این نقاط شده است.

 

شهروندان مناطق پیرامونی درچهار منطقه بندی شهرداری رشت که شامل محلات متمرکز حاشیه‌ای رشت می‌شود، اوضاع خوبی ندارند. با توجه ‌به وجود وسعت زیاد اراضی بدون حصار و بلاتکلیف شرکت سپیدرود در مرز بین مناطق ۴ و ۵ ، اکنون این مناطق به بحرانی برای ساکنین آن بدل شده است.

ابعاد اراضی سپیدرود به‌قدری زیاد است که هزینه دیوارکشی پیرامون این زمین‌ها را به میلیاردها تومان افزایش داده است و بعید به نظر می‌رسد شهرداری رشت چنین هزینه‌ای را متحمل شود.

در عین حال وجود اراضی رها شده که نه واگذار می‌شوند و نه ساخت‌وساز نه تنها اکنون به جولانگاه تخلیه‌ نخاله های غیرمجاز به‌دور از چشم مأمورین شهرداری تبدیل شده بلکه فرصتی را برای آزاد سازی دامهای روستاییان اطراف فراهم کرده است.

این درحالیست که تخلیه غیرمجاز پسماند عمرانی و نخاله‌های ساختمانی موجب آلودگی رودخانه‌ها، محیط‌زیست، تخریب اکولوژیکی و ایجاد سیما و منظر نامناسب شهری و کندی تردد شهروندان و بروز تصادفات می‌شود بطوریکه این اقدام در خلق نقاط بی‌دفاع شهری در محلات حاشیه‌ای رشت بسیار اثرگذار بوده است.

 

تاثیر اراضی رها شده در تخلیه غیرمجاز نخاله های ساختمانی

یکی از ساکنین محله پاره بیجار با اشاره به رها شدگی اراضی شرکت سپیدرود به خبرنگار مرور می‌گوید: سال‌هاست اراضی شرکت سپیدرود رها شده‌اند و بلااستفاده بودن این زمین‌ها، بلایی به جان ما شهروندان ساکن این نقاط شده است. چون این اراضی به محلی برای تخلیه نخاله‌های ساختمانی شهر رشت از سایر مناطق تبدیل شده است.

 

دیگر شهروند رشتی از محدوده پل طالشان نیز در این‌باره به خبرنگار مرور می‌گوید: زمین‌های سپیدرود انتها ندارند. از شهرک حمیدیان تا انتهای جاده جیرده جز اراضی سپیدرود محسوب می‌شود. معلوم است با چنین وسعتی برای این اراضی، شهرداری توان نظارت نخواهد داشت.

 

این شهروند ادامه می‌دهد: تا زمانی که شرکت سپیدرود، اراضی وسیع با چنین طول و عرضی را تعیین و تکلیف نکند، وضعیت ادامه خواهد داشت. هرچقدر هم مأمورین شهرداری برای پاک‌سازی اقدام کنند، باز رویه غیرمجاز تخلیه ادامه خواهد داشت.

 

سطح پایین خدمات رسانی شهرداری در مناطق پیرامونی رشت

یکی از کاسبان مراکز صنعتی محدوده جاده فومن نیز در مورد تخلیه نخاله‌های ساختمانی عنوان می‌کند: بیش از ۳۰ سال است که در این منطقه فعالیت می‌کنم، این مناطق جز محلات پیرامونی رشت بوده و سطح خدمات‌رسانی شهرداری در این محلات بسیار پایین است. در این محدوده اراضی بایر و بلااستفاده بسیار زیاد است و این موجب شده که پس از تخریب برخی از خانه‌های قدیمی در مناطق و محلات هم‌جوار، نخاله‌های ساختمانی را به این زمین‌های بایر منتقل کنند. این امر باعث می‌شود سایر افراد نیز زباله‌های خانگی خود را در این مکان‌ها تخلیه کنند.

 

شهروند دیگری از محله نخودچر نیز بیان می‌کند: گاهی پس از تخریب خانه‌ها تا صدور پروانه ساخت‌ و ساز، نزدیک به یک سال زمین محصور نشده باقی می‌ماند و این موضوع در تشدید تخلیه‌های غیر مجاز تأثیرگذار است.

غلامی شهروند ساکن پیرکلاچای نیز در این باره می‌گوید: به راحتی می‌توانید در کلیه اراضی نسقی اطراف رشت، شاهد تخلیه نخاله‌های ساختمانی دیگر محلات باشید.

دیگر ساکنین محلات احمد گوراب، جاده لاکان، دولت‌آباد، کوی بیانی و… نیز از وضعیت نابسامان تخلیه غیرمجاز نخاله‌های ساختمانی با گله‌مندی از ادامه این موضوع، آن را به سهل‌انگاری مجموعه مدیریت شهری رشت بی‌ارتباط نمی‌دانند.

 

تخلیه غیرمجاز پسماندهای عمرانی و نخاله‌های ساختمانی باعث آلوده‌شدن رودخانه‌ها، محیط‌زیست و به دنبال آن تحت‌تأثیر قرارگرفتن زندگی جانوران و گیاهان و همچنین ایجاد منظر نامناسب شهری و به‌هم‌ریختگی سیمای شهر شده است

 

از آلودگی رودخانه و محیط زیست تا ورود پشه سالک

 یکی از کارشناسان زیست‌محیطی در مورد تأثیر نخاله‌های ساختمانی بر محیط‌زیست به خبرنگار مرور می‌گوید: برخی از افراد، نخاله‌های خود را در مجاورت رودخانه‌ها می‌ریزند و باعث آلوده‌شدن محیط‌زیست و به دنبال آن تحت‌تأثیر قرارگرفتن زیست جانوران و گیاهان می‌شوند. باتوجه‌به معضل رودخانه‌های شهر رشت این مورد تأثیر بسیار منفی در آلودگی رودخانه‌های این شهر داشته و زیست سایر موجودات را نیز مختل خواهد کرد و همچنین ردِ این فاجعه را می‌توان تا دریای کاسپین مشاهده کرد.

 

کارشناس حوزه بهداشت در رابطه ‌با تخلیه نخاله‌های ساختمانی به‌مرور بیان می‌کند: از مهم‌ترین مشکلاتی که نخاله‌های ساختمانی می‌تواند برای شهروندان ایجاد کند، مشکلات بهداشتی است. تخلیه نخاله‌های ساختمانی باعث ایجاد گردوغبار و آلودگی می‌شود که این مسئله می‌تواند منجر به بروز بیماری برای ساکنین منطقه شود. یکی از بیماری‌های شایع که به دلیل وجود گرد و خاک و نخاله‌های ساختمانی شیوع پیدا می‌کند، پشه سالک است.

 

منظر عمومی و چهره شهر رشت را زشت کرده‌اند.

«علی بشر دانش» معاون خدمات شهرداری رشت در این باره به‌مرور پاسخ می‌دهد: در هفته‌های اخیر ریختن غیراصولی نخاله‌های ساختمانی در زمین‌های بایر توسط افراد ناشناس در محدوده محلات حمیدیان، پاره بیجار، معلولین و خیابان ایران و دیگر نقاط رشت باعث نارضایتی ساکنین این محلات شد که در چندین مرحله توسط مأمورین شهرداری مورد پاک‌سازی قرار گرفته است.

 

بشردانش اضافه می‌کند: با توجه به برخی ساخت‌ و سازهای رسمی و غیررسمی، نخاله‌های ساختمانی شبانه به اراضی وسیع و بایر رشت منتقل می‌شوند که منظر عمومی و چهره شهر را زشت کرده‌اند. این موضوع باید توسط صداوسیما و رسانه فرهنگ‌سازی شود.

 

معاون خدمات شهرداری با تاکید به نهادینه شدن فرهنگ تمیزی فضای شهری می‌افزاید: سال گذشته در محدوده‌های مختلف شهر از جمله مناطق پیرامونی که دارای بافت متمرکز و اراضی بایر دانه‌درشت هستند، از سوی سازمان پسماند بنرهایی نصب شد تا شهروندان از ریختن هرگونه پسماند و نخاله‌های ساختمانی در حریم رودخانه و معابر عمومی خودداری کنند. باید در این موضوع باخرد جمعی فرهنگ‌سازی رخ دهد.

 

قانون مدیریت پسماند در سال ۱۳۸۳ به‌ذمنظور حفظ محیط‌زیست کشور از آثار زیان‌بار پسماندها و مدیریت بهینه آنها تهیه و تدوین شد. طبق ماده ۱۶ این قانون، نگهداری، خریدوفروش، جمع‌آوری، دفن و تخلیه نخاله و پسماندهای ساختمانی باید براساس آیین‌نامه اجرایی و مقررات انجام گیرد.

 

 

جرایم قانونی تخلیه غیرمجاز نخاله های ساختمانی

قانون مدیریت پسماند در سال ۱۳۸۳ به‌ذمنظور حفظ محیط‌زیست کشور از آثار زیان‌بار پسماندها و مدیریت بهینه آنها تهیه و تدوین شد. طبق ماده ۱۶ این قانون، نگهداری، خریدوفروش، جمع‌آوری، دفن و تخلیه نخاله و پسماندهای ساختمانی باید براساس آیین‌نامه اجرایی و مقررات انجام گیرد.

 

در غیر این صورت افراد متخلف با حکم مراجع قضایی به پرداخت جریمه نقدی محکوم خواهند شد. جریمه نقدی تخلفات درمورد پسماندهای عادی برای اولین‌بار ۵۰۰ هزار ریال تا یک‌صد میلیون ریال، و برای پسماندهای دیگر از دو میلیون تا یک‌صد میلیون ریال خواهد بود.

 

در صورت تکرار این تخلفات، هر بار مجازات به دوبرابر میزان قبلی افزایش خواهد یافت. ماده ۲۰ قانون مدیریت پسماند تصریح کرده:درصورتی‌که خودرو ها اقدام به تخلیه پسماند در مکان‌ها غیرمجاز کنند، به مدت یک تا ده هفته توقیف خواهند شد. در تبصره این ماده‌قانونی آمده است: اگر محلی که خودرو اقدام به تخلیه نخاله و پسماند در آن جا کرده، معابر شهری و یا بین‌شهری باشد، متخلف به حداکثر زمان توقیف خودرو محکوم خواهد شد.

 

نویسنده: محمد صالح زاده(روزنامه نگار مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در 21 آذر 1403

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ دی ۰۳ ، ۲۳:۵۷
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

 

از عدم تخصص تا اجرای طرح‌های بدون مطالعه

در مدیریت شهری رشت؛ هدف، وسیله را توجیه می کند!

 

در شهرداری رشت همه چیز هست به جز تخصص و اجرای عملیاتی بر پایه مطالعات عمیق و چندوَجهی!

صحت این استدلال را با کمی تأمل در سطوح مختلف شهر می‌توان به‌وضوح مشاهده کرد. اجرای پروژه‌های کلان و خرد شهرداری رشت و در پی آن حواشی به وجود آمده، گواهی بر این استدلال بوده که انگار بدنه مدیریت شهری معتقد است؛ هدف، وسیله را توجیه می‌کند.

 

آیا به‌راستی امکان دارد؛ هدف آن‌چنان مطلق باشد که هر وسیله‌ای در راه آن قربانی شود! با کمی دقت و تأمل متوجه خواهیم شد که همیشه هم این‌طور نیست که هر چیزی را فدای هدف کنیم! شاید ارزشِ آنچه قرار است؛ قربانی شود بیشتر باشد یا حداقل هم طراز باشند. این پرسشی بوده که فیلسوفان بزرگی برای یافتن به بهترین پاسخ زمان زیادی را صرف کرده اند.

 

 

در شهرداری رشت همه چیز هست به جز تخصص و اجرای عملیاتی بر پایه مطالعات عمیق و چندوَجهی! صحت این استدلال را با کمی تأمل در سطوح مختلف شهر می‌توان به‌وضوح مشاهده کرد.

 

تاثیر مطالعات اجرایی در اتلاف منابع و بودجه

درهر صورت با توجه ‌به سوابق مدیریت شهری و اجرای پروژه‌ها از سطوح کلان تا خُرد این درک به منطقی نیست؛ برای اجرای هر پروژه‌ای در شهر که هدف ارجحی شناخته شده باید از هر نوع ابزار و وسیله‌ای استفاده کرد.

انتخاب بهترین راه‌حل در رفع مشکلات وضع موجود شهر، بر اساس معیارهای متناسب و سایر موارد دخیل، مبنای اجرای موفقیت‌آمیز پروژه است و این مهمترین راهکاری است که به کمک آن می‌توان پروژه‌های خود را با اهداف استراتژیک سازمان هماهنگ کنیم.

 

اجرای پروژه‌ها در لایه‌های مختلف شهرها، بودجه و منابع را به سمت خود سوق می‌دهند. در شرایط کنونی مطالعات عمیق و چندوجهی و اجرایی با پشتوانه کارشناسی و فنی در اتلاف منابع و بودجه و همچنین رفع معضلات شهری بسیار تأثیر گذارند.

 

تصمیمات اجرایی مدیریت شهری در پشت درب های بسته

«محمدهادی سبحانیان» رئیس‌کل سازمان امور مالیاتی کشور در بازدید از تقاطع‌های غیرهمسطح رشت گفته بود: آنچه که از طریق مالیات به شهرداری‌ها پرداخت می‌شود باید صرف آبادانی شهرها و روستاها شود چرا که این مهم مطالبه و خواسته مردم است.

 

وی اضافه کرد: در شهرداری رشت این اهتمام وجود دارد تمام منابع صرف عمران و آبادانی می‌شود.  سایر استان‌ها و شهرها نیز باید همین روال را طی کنند و این امر قطعاً منجر به تمکین پرداخت مالیات توسط مردم می‌شود.

 

حال با توجه ‌به اینکه منابع مالی پروژه‌های عمرانی رشت در زمینه دو طبقه سازی معابر خودرویی از وصول مالیات اجرایی شده، باید از مجموعه مدیریت شهری پرسید:آیا در شهرداری رشت مطالعه‌ای قبل از اجرای این پل‌های بتنی انجام شده است؟

مطالعه عمیق و چندوَجهی که اثبات کند، احداث این روگذرها در بازگشایی گره‌های ترافیکی رشت مؤثر هستند! اما تا به امروز از سوی ارکان مدیریت شهری هیچ توجیهی بر پایه مطالعات عمیق و چندوجهی عمومی نشده و اغلب تصمیمات اجرایی طرح‌های توسعه شهر، پشت درب‌های بسته تصمیم گیری اتفاق افتاده است.

 

باید از مجموعه مدیریت شهری پرسید: آیا در شهرداری رشت مطالعه‌ای قبل از اجرای این پل‌های بتنی صورت‌گرفته است؟ مطالعه عمیق و چندوَجهی که اثبات کند، احداث این روگذرها در بازگشایی گره‌های ترافیکی رشت مؤثر هستند!

 

فقط پل یخسازی با پشتوانه امر کارشناسی و ارزیابی فنی و ترافیکی است.

با توجه‌ به نمونه‌های مشابه احداث این روگذر و زیرگذرها در رشت باید گفت: گره ترافیکی متعدد با شدت ترافیکی بیشتر پس از بهره‌برداری این پل‌ها در اقصا نقاط شهر به وجود خواهد آمد. به‌عنوان مثال؛ آیا اجرای تقاطع باستانی شعار از ترافیک آن نقطه از شهر کاسته است؟

 

مشاهدات میدانی نشان می‌دهد: در ساعات مختلف شبانه‌روز میزان تقاضای خودروها از این روگذر در مقایسه با معبر هم‌سطح بسیار اندک است.

روگذر جانبازان نیز بلافاصله پس از پایان معبر به گره ترافیکی منتهی می‌شود. می‌توان صحت این استدلال را در این نمونه های اجرایی اثبات کرد؛ گره‌های ترافیکی با احداث پل‌های بتنی به ۱۰۰ الی ۲۰۰ متر جلوتر منتقل می‌شوند.

در واقع کارکرد پل بتنی که تردد خودرو را در سطح شهر بهبود می‌بخشد، کارکردی غیر از رفع معضل ترافیکی دارد. در این مورد می‌توان؛ از اصطلاح شهر خودرو محور که در تضاد کامل با شهر انسان‌محور بوده، استفاده کرد.

از این‌رو در خوش‌بینانه‌ترین حالت می‌توان گفت: تا به امروز روگذر و زیرگذر میدان یخسازی، تنها تقاطع غیرهمسطح و هم‌سطح در رشت بوده که پس از بهره‌برداری و استفاده خودرو ها از آنها، پشتوانه امر کارشناسی و ارزیابی فنی و ترافیکی و امکان‌سنجی در این پروژه قابل‌لمس است.

 

پایان جنگ و ورود تکنوکرات ها در مقام اجرایی کشور

با آغاز بکار دولت سازندگی در اواخر دهه ۶۰ که آتش جنگ نیز به پایان نزدیک شده بود، تکنوکرات‌ها یا فن‌سالاران در عرصه سیاسی و اجتماعی فرصت تأثیرگذاری یافتند. نیاز مبرم و حیاتی بازسازی کشور در دوران پس از جنگ و ترمیم اقتصاد بحران‌زده و حل‌ و فصل روابط آسیب‌دیده با همسایگان، انسجام در فضای بین‌الملل در آن برهه از تاریخ معاصر کشور ناگزیر بود.

 

همه اینها باعث شد فضایی مطلوب برای نقش‌آفرینی تکنوکرات‌ها پدیدار شود. تکنوکراسی، مکتب فکری است که در آن شایستگی افراد برای قرارگرفتن در موقعیت‌های مختلف براساس دانش تخصصی و فنی سنجیده می‌شود.

در نظام‌های سیاسی، تکنوکرات‌ها براین اصل تأکید دارند که به‌جای انتخاب سیاستمداران یا مدیران کسب ‌وکارها (که معمولاً یکی از این دو گروه در فهرست کاندیداها قرار می‌گیرند) باید کسانی در مسند امور قرار بگیرند که بالاترین دانش تخصصی را در حوزه خود دارند.

 

باتوجه‌به اینکه معیار سنجش دانش تخصصی به‌سادگی قابل‌تعریف نیست و از سوی دیگر، تعیین و انتخاب فرد شایسته از سوی عامه مردم در یک فرایند دموکراتیک برای تکنوکرات‌ها پذیرفته شده نیست، عملاً مکتب تکنوکراسی صرفاً به‌عنوان یک دیدگاه تئوریک و بر روی کاغذ مورداستفاده قرار گرفته و نمی‌توان آن را به‌عنوان یک راهکار فکری یا مکتب عملی سیاسی در نظر گرفت.

 

شهرداران تکنوکرات رشت

«هادی الماسی»، «رحمت حمیدی» و «محمود فریدونی» در تاریخ مدیریت شهری رشت جز شهردارانی محسوب می‌شوند که عمر دوره مدیریتی شان به نسبت شهرداران قبل و بعد آنها بسیار بیشتر بود. به سبب این مزیت در دوره فعالیت این شهرداران، رشت شاهد توسعه و تحولات عظیم شهری می‌شود. این موضوع با توجه به حجم بالای پروژه های عمرانی شهر در دوران تصدی این شهرداران باعث شده که از آنها بعنوان شهرداران تکنوکرات در انظار عمومی یاد شود.

 

در شرایط کنونی مطالعات عمیق و چندوجهی و اجرایی با پشتوانه کارشناسی و فنی در اتلاف منابع و بودجه و همچنین رفع معضلات شهری بسیار تأثیر گذارند.

 

البته شایان‌ذکر است؛ به‌جز محمود فریدونی که تمام دوره مدیریتش در شهرداری پس از تأسیس شوراها بوده، هادی الماسی و بخش ویژه‌ای از سالهای مدیریت حمیدی در شهرداری رشت خبری از وجود شوراها در بدنه مدیریت شهری نبود. این امر با تأکید بر دوره‌های اخیر شوراها می‌تواند در میزان اثرگذاری دوره مدیریتی شهرداران تأثیرگذار بوده باشد.

 

مرتضی شگفت دومین شهردار منتخب شورای اول که پس از رحمت حمیدی به این مقام نایل گردید، باتوجه‌به رویکرد فرهنگی وی و شرایط سیاسی و اجتماعی سالهای ابتدایی دولت اصلاحات و شورا نشینان همسو، هرچند که در زمینه عمرانی شهر به موفقیت چندانی دست نیافت، اما جز شهردارانی بود که باهویت بومی هنوز هم در سطح جامعه عمومی و بومی رشت طرفداران بی‌شماری دارد.

 

خانه نشینی تکنوکرات های رشت

این روزها شهرداران فن‌سالار و فرهنگی پیشین رشت خانه‌نشین‌اند و هرکدام به کارهای تخصصی و خصوصی و همچنین پژوهشی می‌پردازند.این شهرداران تقریباً عمر فعالیت مدیریتی‌شان از شهرداران دهه‌های اخیر بسیار بیشتر بوده و هرکدام در شرایط خاصی به این مقام نایل گردیده و با اجرای پروژه‌های عمران شهری و بسترسازی فرهنگی در دوره‌شان تغییرات مهمی را در رشت رقم زده‌اند.

 

هرچند نمی‌توان در آسیب‌های فعلی شهر رشت اعم از حوزه پسماند، عمرانی، شهرسازی، سیستم اداری و آماری شهرداری و…. خطاهای فاحش مدیریتی هر دوره را نادیده گرفت. اما به‌ هرحال دوره مدیریتی این دست از شهرداران سابق مرکز استان گیلان متناسب با آن زمان دارای فراز و نشیب‌هایی بوده که بایستی در راستای آسیب‌شناسی نظام مدیریت شهری رشت مورد بررسی و کنکاش قرار گیرد.

 

شورا نشینان، تسلط شهردار منتخب شان به امور عمرانی و همچنین پیشرفت‌های فیزیکی در اجرای چند روگذر را جز مزیت و برتری این شهردار جوان می‌دانند.

 

آیا رحیم شوقی تکنوکرات است؟!

رشت این روزها با احداث هم‌زمان چندین تقاطع غیرهمسطح و هم‌سطح به یک کارگاه بزرگ عمرانی تبدیل شده است. شورا نشینان، تسلط شهردار منتخب شان به امور عمرانی و همچنین پیشرفت‌های فیزیکی در اجرای چند روگذر را جز مزیت و برتری این شهردار جوان می‌دانند و شهردار منتخب را با القابی همچون؛ تکنوکرات، عمرانی، جهادی و انقلابی به سطح عموم شهروندان رشت یادآوری می‌کنند.

 

اینکه مرکز استان گیلان سال‌هاست در فقدان پروژه‌های توسعه شهری این دست و آن دست شده و از هر دوره‌ای به دوره دیگر می‌رسد. هیچ جای شکی نیست و این ضرب‌المثل در وصف مدیریت شهری رشت پر بیراه نیست که بگوییم: مدیریت شهری، برای همه مادرِ برای رشت زن‌بابا! با این اوصاف همچنان که در تعابیر مفهومی تکنوکراسی در بدنه اجرایی کشور شُبهات فراوانی وجود دارد، از اینرو تکنوکرات بودن شهردار جوان رشت نیز در بدنه اجرایی مدیریت شهری این شهر ابهام برانگیز است.

 

از این‌رو تصمیم گرفته‌ایم در سلسله گزارش‌های تحقیقاتی و گفتگو محور با شهرداران تکنوکرات، فرهنگی و بومیِ شناخته شده این شهر به گفتگو بپردازیم، که باتوجه‌به وضع موجود رشت در شرایط کنونی، اگر آنها بجای رحیم شوقی، شهردار رشت بودند، کدام پروژه عمرانی و برنامه توسعه‌ای این شهر را در اولویت و دستور کار قرار می‌دادند؟

 

نویسنده: محمد صالح زاده(روزنامه نگار مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در 14 آذر 1403

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۰ دی ۰۳ ، ۲۳:۵۴
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

 

آقای شهردار، تمام معابر شهر را ۲ طبقه کنید!

تسهیل تردد رشت بدون طرح توجیهی و گزارش شبیه‌سازی؛

آقای شهردار بهتر است تا پیش از اینکه به مقام بالاتری در وزارتخانه‌ نایل شود، خیال خود و ما را راحت کرده و در امتداد پروژه‌های عمرانی دوره مدیریتی‌اش، تمام نقاط شهر رشت را ۲ طبقه‌سازی کند.

چرا که ممکن است از بدِ روزگار به فاصله‌ای اندک(شاید یک دهه) همچون سایرکلانشهرهای مشابه، شهرداری از راه بر‌سد و زحمت جمع‌آوری و برچیده شدن این پل‌های بتنی را متحمل شود.

از یکسال گذشته تا به امروز پیوست طرح توجیهی تقاطع های غیرهمسطح رشت به خصوص گزارش‌های شبیه‌سازی توزیع بار ترافیکی قبل و بعد از احداث و اجرای این تقاطع ها توسط مدیریت شهری و شهردار وقت تهیه و تنظیم نشده تا بدانیم با توجه به هزینه بالای اجرایی این گونه تقاطع ها صرفا این گونه پل‌ها به نسبت کارکردشان از توجیه اقتصادی برخوردارند یا خیر؟!

با توجه به منابع بودجه ای اجرای این تقاطع ها که از وصول مالیات و عوارض تامین می‌شود، آیا این میزان هزینه اجرایی در مقایسه با هزینه توسعه حمل و نقل عمومی مقرون به صرفه است یا خیر؟!

شهرداری رشت تا به امروز که بیش از یک سال از آغاز بکار این پروژه‌ها می‌گذرد؛ گزارش‌های محاسباتی صف و خطی که ضرورت احداث پل‌های بتنی در تقاطع‌ها برایش محرز شده باشد را منتشر نکرده و اصلاً مشخص نیست که چنین محاسباتی فنی و طرح توجیهی و همچنین گزارش شبیه‌سازی توزیع بار ترافیکی در حوزه طرح‌های ترافیکی رشت وجود دارد یا فقط گمان شده که برای حل معضل ترافیکی در شهر بایستی بر رو و زیر هر تقاطع از این شهر روگذر یا زیرگذرهایی احداث شود.

از سال گذشته که روند اجرای این تقاطع ها در رشت آغاز شد، در معابر رشت بیش از ظرفیت، شاهد ترافیک‌های سرسام‌آوری هستیم. اجرای عملیاتی این طرح‌ها که شهر را به یک کارگاه عمرانی تبدیل کرده، باعث شده که معضلات ترافیکی این شهر دوچندان شود.

برخی از تقاطع‌های رشت که اکنون از پیشرفت فیزیکی ۸۰ درصدی برخوردارند، به‌ هیچ ‌عنوان در طرح جامع حمل‌ و نقل شهری تعبیه و تمهید نشده‌اند؛ بنابراین الزام احداث این پل‌های بتنی و توسعه مسیرهای سواره از سوی مدیریت شهری، قطعاً جای تردیدهایی را به وجود می‌آورد.

از این‌رو با توجه ‌به ماهیت ذاتی مدیریت شهری در اجرای پروژه‌های عمران شهری و منفعت عمومی آنها که هزینه‌شان از مالیات و عوارض شهری تامین می‌شود، مدیریت شهری بایستی قبل از اجرای پروژه‌ها، فضایی را برای گفتمان موافقین و مخالفین به وجود آورد که تا به امروز حتی یک نشست تخصصی با کارشناسان و متخصصان برگزار نشده است.

اجرای تقاطع غیرهمسطح، جز آخرین مرحله بهبود روان‌سازی ترافیک طبق دیدگاه هزینه – فایده محسوب می‌شود. وقتی در شهر متراکمی مثل رشت توسعه حمل‌ و نقل عمومی، توسعه فضاهای اشتراکی، اصلاح هندسی معابر، توسعه حمل‌ و نقل دوچرخه و سه‌ چرخه محور و حمل‌ و نقل ریلی محدود است و در مجموع هزینه اجرای آنها به نسبت احداث این تقاطع‌ها اگر کمتر نباشد، چندان بیشتر هم نیست و درعین‌حال بسیار مؤثر است.

در هر حال وقتی به آخرین مرحله یعنی احداث روگذر می‌رسیم آنهم پشت درب‌های بسته تصمیم‌گیری، بیشتر شک خواهیم کرد که پشت اجرای این طرح‌های عجولانه، برنامه‌های مطالعاتی عمیق و کارشناسی شده وجود ندارد و بیشتر به توجیه غیرکارشناسانه برای به کُرسی نشستن یک خواست مدیریتی شباهت دارد.

در اغلب موارد اجرای این گونه پروژه‌ها در سطوح شهرها، تصمیماتی هستند که به‌صورت موردی توسط مدیران اتخاذ می‌شوند و معلوم هم نخواهد بود که به آن شکلی که در نظر داشته و پیش‌فرضشان بوده، این پروژه‌ها به نتیجه برسند.

در این موضوع بیشتر از نکات فنی و تخصصی در اجرای عملیاتی این گونه پروژه‌ها، عوامل مختلفی تاثیر گذار خواهند بود. برای نمونه می‌توان به برخی از پل‌های بتنی به بهره‌برداری رسیده فعلی و آینده رشت اشاره داشت.

اساساً برنامه‌ریزی حمل ‌و نقل در شهرهای ما چندین دهه از برنامه‌ریزی پیشرو عقب‌تر مانده و مبتنی بر توسعه مسیرهای سواره پیش می‌رود. احداث این دست زیرگذرها، روگذرها و پل‌های هوایی آن‌هم با حل معضل ترافیک دارای مطالعات عمیق کارشناسی و تخصصی نیستند.

شهرداران مجری این دست پروژه‌های عمرانی یا منافع خاصی را دنبال می‌کنند یا خواهان فیل هواکردن در زمینه معضلات شهر و برنامه‌ریزی شهری هستند. ذائقه مجموعه مدیریت شهری رشت در اجرای تقاطع‌های غیرهمسطح بسیار سیری‌ناپذیر است. با چنین رویکردی بهتر است بر روی هر تقاطع از شهر رشت یک روگذر احداث کرده و شهر برای عبور و مرور خودروها ۲ طبقه سازی شود، نه روان سازی آنها!

محمد صالح‌زاده (کارشناس ارشد شهرسازی- برنامه‌ریزی شهری و منطقه‌ای)

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۳ آذر ۱۴۰۳

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ آذر ۰۳ ، ۲۳:۵۹
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

 

حقوق شهروندی گم شده در چاله‌های شهر

لزوم تغییر و اصلاح در قراردادهای اجرای آسفالت رشت؛

در هفته‌های اخیر؛ ماجرای آسفالت بی‌کیفیت و نامرغوب در برخی از مناطق رشت اعتراض ساکنین محلات و شهروندان رشت را به همراه داشته است. اما کیفیت نامرغوب آسفالت در سطوح معابر شهری رشت نه‌تنها در هفته‌ها، ماه‌ها، سال‌ها بلکه در طی چند دهه اخیر همیشه حواشی و انتقاداتی را به دنبال خود داشت.

پر بیراه نیست بگوییم که برخی از نسل‌های رشت تا به امروز هیچ‌گاه آسفالت سالم و تمیزی را در مناطق مختلف رشت به‌وضوح مشاهده نکرده‌اند. همیشه خیابان‌ها و کوچه‌های این شهر پُر از چاله‌ و ناهمواری بوده و در واقع می‌توان غیر از شهر باران‌های نقره‌ای، شهر پُر از چاله و کنده کاری را نیز برای توصیف رشت بیان کرد.

در مقابل همیشه از سوی ادوار مدیریت شهری از حجم وسیع اجرای روکش آسفالت تحت عنوان نهضت آسفالت یاد شده، تا جایی که یکی از شهرداران اسبق که به ژستهای مطالعه با عینک دودی مشهور بود، اجرای نامرغوب آسفالت را به آغاز نهضت آسفالت رشت گره زده بود.

 

حال ممکن است در این باره پرسشی مطرح شود؛ چرا رشت از آسفالت هم شانس نیاورده؟

 

پر بیراه نیست بگوییم که برخی از نسل‌های رشت تا به امروز هیچ‌گاه آسفالت سالم و تمیزی را در مناطق مختلف رشت به‌وضوح مشاهده نکرده‌اند. همیشه خیابان‌ها و کوچه‌های این شهر پُر از چاله‌وچوله بوده و به روایتی می‌توان غیر از شهر باران‌های نقره‌ای، شهر پُر از چاله کنده کاری را نیز در توصیف رشت بیان کرد.

 

بطور کلی و طبیعی عمر مفید آسفالت در دنیا چیزی حدود ۱۵ الی ۲۰ سال است، در کشور ما با توجه به گوناگونی اقلیمی و شرایط جوی مختلف از این مقدار بسیار کاسته می‌شود. بعنوان مثال؛ در شهرهای شمال کشور عمر مفید آسفالت به چیزی حدود ۲ الی ۳ سال تنزل یافته است.

درحالیکه شهرهای پیشرو برای اجرای آسفالت معابر شهر قرارداد های بلند مدت بطور همزمان(آسفالت کاری و نگهداری) با پیمانکار وضع می‌کنند تا ضمن مدیریت بر اجرای طرح  نه از کیفیت آسفالت کاسته شود و نه از سودآوری برای پیمانکار.

 

 

درخواست برخورد با عاملین وضعیت آسفالت معابر

هفته های گذشته موضوع تخریب آسفالت برخی از محلات رشت از جمله؛ کوی حسینی، عرفان، فخب و…. در شرایطی اتفاق افتاد که تنها به فاصله کمتر از یک ماه از اجرای آسفالت در برخی از این مناطق که جز متراکم‌ترین محدوده‌های رشت محسوب می‌شوند، حواشی خاصی را به همراه داشتند.  تا جایی که فعالان اجتماعی و شهری رشت درخواست برخورد با عاملین وضعیت اسفناک آسفالت معابر شهری رشت را با بیش از ۲۰۰۰ امضا در سایت کارزار ثبت کرده و همچنان شهروندان رشتی در این کارزار مشغول به ثبت امضا هستند. این موضوع باعث شده که بازرس کل گیلان نیز به نحوه آسفالت برخی از خیابان‌ها و کوچه‌های این شهر انتقادات شدیدی داشته باشد.

 

انتقاد شدید بازرس کل استان گیلان در مورد نحوه آسفالت

«احمد آقایی» بازرس کل استان طی بازدیدی از شهر در مورد نحوه آسفالت برخی از خیابان‌ها و کوچه‌های شهر رشت، گفت: پیمانکاران پروژه‌های آسفالت از چه ابزار و امکاناتی استفاده می‌کنند که خیابانی که ماه گذشته آسفالت شده اکنون قابل تردد برای وسایل نقلیه نیست؟.

 

بازرس کل گیلان اظهار کرد: به‌خاطر این چاله‌های خیابان‌ها و کوچه‌های شهر یک راننده چقدر باید برای وسیله نقلیه‌ای که در این زمان با هزار مشکل مالی و معیشتی تهیه کرده هزینه کند، در مقابل برخی پیمانکاران به‌راحتی خیابان‌ها را آسفالت نامرغوب کرده که علاوه بر نارضایتی شهروندان به بیت‌المال هم هزینه وارد می‌کنند.

 

وی با اشاره به عدم نظارت درست به پروژه‌های آسفالت شهر رشت اظهار کرد: بازرسی کل استان گیلان در راستای وظایف قانونی و تکالیف خود در راستای حفاظت از حقوق عامه، تذکرات لازم را به مسئولین امر داد. قطعاً دیگر اجازه سهل‌انگاری در این موضوعات را نخواهیم داد و با ترک فعل‌های صورت‌گرفته در راستای قانون برخورد جدی خواهیم کرد.

 

اهمیت اجرای صحیح آسفالت در دوام و ماندگاری

اجرای صحیح آسفالت برای راه‌سازی و زیباسازی سطوح شهری و بین‌شهری دارای اهمیت است. انجام دقیق مراحل اجرای آسفالت و همچنین استفاده از آسفالت مناسب در دوام و ماندگاری آسفالت تأثیر بسزایی دارد.

آسفالت ترکیبی از شن، ماسه و قیر طبیعی یا مصنوعی است که ترکیب این مواد با یکدیگر و مواد دیگر انواع آسفالت را به وجود می‌آورد. انجام صحیح مراحل متعدد اجرای آسفالت و همچنین طراحی و برنامه‌ریزی باتوجه‌به منطقه و سطح موردنظر به همراه انتخاب درست ابزار و تجهیزات آسفالت سازی باید در کنار هم قرار بگیرند. مراحل مختلف اجرای آسفالت شامل؛ خاکبرداری، خاکریزی، زهکشی، زیرسازی، قیرپاشی، آسفالت کشی و خدمات ترافیکی و زیباسازی است.

 

 

شهرهای پیشرو برای اجرای آسفالت معابر شهر قرارداد های بلند مدت به صورت همزمان(آسفالت کاری و نگهداری) با پیمانکار وضع می کنند تا بتوانند در این امر مدیریتی لحاظ کنند؛ تا نه از کیفیت آسفالت کاسته شود و نه از سودآوری برای پیمانکار.

 

دلایل متعدد تخریب آسفالت معابر شهری رشت

«سید غفور شفیعی» معاون عمرانی شهرداری رشت در رابطه‌ با کیفیت نامرغوب اجرای آسفالت رشت به‌مرور گفت: دلایل متعددی در این موضوع دلالت داشته است. از سال ۱۴۰۳ برداشت مصالح رودخانه‌ای به دلایل مسائل زیست‌محیطی و حریم رودخانه‌ای سپیدرود حذف شده و پیمانکاران و کارخانه‌های آسفالت از مصالح کوهی طارم، لوشان و زنجان در تهیه آسفالت استفاده می‌کنند. درصد خاک و رس در این نوع مصالح بسیار زیاد بوده و خاک، رس و لای آب را جذب کرده و آب هم قاتل آسفالت است.

 

وی اضافه کرد: دلیل دیگر می‌تواند کیفیت پایین قیرهایی بوده باشد که پیمانکاران از پالایشگاه دریافت کرده‌اند و همچنین باید بگویم که آب و فاضلاب در این محدوده‌ها از شهر که خرابی آسفالت زیاد بوده، کنده‌کاری انجام داده است. اگر به خرابی آسفالت در این نقطه‌ها از شهر دقت کنیم، متوجه خواهیم شد که خرابی‌های آسفالت دقیقاً در نقطه این کنده‌کاری بوده است.

 

شفیعی درادامه افزود: این را هم باید اضافه کنم؛ طبق آیین‌نامه و دستورالعمل اجرای آسفالت تا ۳ ساعت پس از عملیات اجرایی، تردد در منطقه ممنوع بوده، اما متأسفانه بلافاصله پس از اجرای آسفالت در این مناطق از شهر معابر شهری زیر بار ترافیک رفته‌اند. همه این موارد که اشاره داشته‌ام، در خرابی‌های اخیر آسفالت مناطق رشت تأثیرگذار بوده‌اند

. قصد من توجیه کار نبوده و نیست، اما در حجم بالای کارهای اجرایی امکان وقوع چنین اتفاقاتی دورازذهن نیست. شما در نظر بگیرید چیزی حدود ۸۰۰ هزار مترمربع آسفالت اجرا شده، در ۱۵ تا ۲۰ هزار مترمربع چنین خرابی به وجود آمده است.

 

 

آسفالت در شهرهای شمالی از حساسیت بالایی برخوردار است.

شفیعی در این باره اظهار کرد: موضوع آسفالت در شهرهای شمال کشور بسیار پیچیده بوده و از حساسیت بسیار بالایی برخوردار است. آسفالت برخلاف بتن جز مصالحی محسوب شده که نه‌تنها هیچ نسبتی با آب نداشته، بلکه بین آنها یک رابطه معکوس برقرار است؛ بنابراین در بحث اجرای آسفالت شهرهای شمالی، هر اتفاقی ممکن است در آسیب این مصالح دخیل باشد.

در آسفالت یک فضای خالی وجود دارد که بایستی با هوا پُر شود، این در شرایطی است که هوای رشت چیزی حدود ۹۸ درصد رطوبت دارد؛ بنابراین نباید توقع داشت که اگر این آسفالت در شهرهای کویری و گرم کشور اجرا می‌شود، به همان شکل بایستی در شهرهای گیلان نیز اجرایی شوند.

 

بیش از ۸۰۰ هزار متر مربع آسفالت برای رشت در ۶ ماه اول سال ۱۴۰۳

معاون عمرانی شهرداری تصریح کرد: شهرداری رشت در ۶ماهه اول سال جاری حدود بیش از ۸۰۰ هزار مترمربع معابر شهر را آسفالت کرده و باتوجه‌به آمار سال ۱۴۰۱ که کل آسفالت حدود ۳۲۰ هزار مترمربع بوده، این مقدار تقریباً ۳ برابر آمار سال ۱۴۰۱ با افزایش روبرو بوده است.

بنا بر قراردادهای منعقد شده باید بگویم که تا پایان سال جاری این مقدار به بیش از ۱ میلیون و ۲۰۰ هزار مترمربع اجرای روکش آسفالت خواهد رسید. این در شرایطی است که شهرداری در سال ۱۴۰۱، احداث ۵ تقاطع، بازگشایی خیابان، احداث پارک و سایر پروژه‌ها را در دستور کار خود نداشته است.

 

صفر تا صد پیمانکاری آسفالت

معاونت عمرانی شهرداری رشت در مورد پیمانکاری اجرای آسفالت به خبرنگار مرور اظهار کرد: از فروردین سال جاری مناقصه عمومی برای انتخاب پیمانکاران حوزه آسفالت برگزار و از خرداد به‌صورت هم‌زمان در ۵ نقطه از شهر فعالیت اجرای روکش آسفالت با ماشین‌آلات مخصوص آغاز شد.

پیمانکاران متعددی در سطح شهر فعالیت دارند. بخشی از این پیمانکاران به‌صورت دستمزدی فعالیت دارند، یعنی مصالح توسط شهرداری تهیه شده و عملیات اجرا از طریق این پیمانکاران انجام می‌شود. اما پیمانکاری در بخش روکش آسفالت بدین صورت نیست، همه قراردادهای روکش آسفالت از ۰ تا ۱۰۰ بر عهده پیمانکار خواهد بود.

 

در سایر کلان‌شهرهای کشور همچون تهران و اصفهان، قرارداد آسفالت و نگهداری (۵ الی ۱۰ سال) به‌صورت هم‌زمان با یک پیمانکار منعقد می‌شود. این موضوع باعث می‌شود که پیمانکار در اجرای آسفالت کیفیت را افزایش دهد تا از هزینه نگهداری آن کاسته شود؛ بنابراین پیمانکار در اجرای عملیاتی خود مجبور می‌شود بر طرح‌های کیفی‌سازی، نوآوری و توسعه‌ای کار کند تا آسفالت بهتری ارائه دهد و همچنین از هزینه‌های نگهداری آسفالت کاسته و به سودآوری قابل‌توجهی برسد.

 

اجرای آسفالت رشت به همراه گارانتی ۲ ساله

شفیعی در مورد نحوه قراردادهای شهرداری و تضامین پیمانکاران بیان کرد: قراردادهای ما طبق مناقصات و دستورالعمل‌های کشور بوده و بخشنامه‌ای که از سوی سازمان برنامه تعیین می‌شود. پیمانکار آسفالت این مناطق هنوز قرارداد دارد و اصلاً صورت‌وضعیت را تحویل نداده و حتی یک ریال هم پرداختی از سوی شهرداری رشت صورت نگرفته است. قرارداد تمامی پروژه‌های شهرداری یک‌ساله است، غیر از عملیات اجرای آسفالت که قراردادها ۲ساله بسته می‌شوند. در واقع پیمانکار وقتی عملیات را به اتمام رساند، درخواست تحویل موقت می‌دهد و پس تحویل موقت تا ۲ سال دوره تضمین دارد و پس از این اگر مشکل خاصی در عملیات اجرایی وجود نداشت، درخواست تحویل قطعی می‌دهد تا ضمانت‌نامه را آزاد کند؛ بنابراین پیمانکار در دوره تضمین موظف است: هر مشکل، نقص و خرابی به وجود آمد را اصلاح کند تا بتواند درخواست تحویل نهایی بدهد و ضمانت‌نامه را آزاد کند. طبق قرارداد اگر موارد خاص اصلاحی تعمیر نشود، بایستی ضمانت‌نامه پیمانکار ضبط شود.

 

 

ناظر آسفالت باید پاسخگو باشد.

« محسن سماکچی» رئیس کمیسیون حمل‌ونقل و عمران شورای شهر رشت در مورد خطاهای اجرایی پیمانکار به‌مرور پاسخ داد: اجرای آسفالت ناظر دارد و در این مورد ناظر آسفالت باید پاسخگو باشد. ناظر بایستی کیفیت آسفالت را مورد سنجش و ارزیابی قرار دهد و دررابطه‌با نوع کیفیت آسفالت اجرایی پاسخ دهد.

وی اضافه کرد:  باتوجه‌به اظهارات شهردار در صحن علنی شورای شهر دررابطه‌با قید گارانتی ۲ساله در قرارداد اجرای آسفالت، قطعاً هرچه که هست مجدد باید نواقص برطرف شود و ترمیم و تعمیر با هزینه پیمانکار صورت بگیرد. سماکچی عنوان کرد: در این موضوع تنها وقت شهروندان گرفته شده است. طی نامه‌ای که به سازمان بازرسی کل ارسال شده، بازرس استان در این موضوع ورود کرده و بایستی مقصر مشخص شود و خدمت شهروندان اعلام شود.

 

اهمیت بستن قرارداد صحیح پیمانکاری آسفالت در اجرا

اغلب طرح‌های اجرای آسفالت شهری به ۲ بخش؛ آسفالت‌کاری و نگهداری آسفالت مجزا می‌شوند. در بخش اجرای آسفالت، اینکه پروسه انتخاب، ارزیابی و ارتقای پیمانکار در سازمان‌های دولتی و عمومی همچون شهرداری باتوجه‌به محدودیت‌های مالی وجود دارد یا خیر؟! یک بحث مفصل و بسیار پیچیده است. قرارداد آسفالت، یکی از انواع قرارداد پیمانکاری است که به طور معمول در موارد زیادی مورداستفاده قرار می‌گیرد. نمونه قرارداد آسفالت‌کاری، نه ‌تنها برای پروژه‌های کوچک مانند آسفالت پشت‌بام که برای پروژه‌های بزرگی چون آسفالت جاده‌ها و خیابان‌ها نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. در حقیقت، این موضوع قرارداد است که مشخص می‌کند این پروژه در چه ابعاد و اندازه‌ای خواهد بود و با چه شرایطی انجام می‌شود.

 

ضرورت پیمانکاری همزمان برای آسفالت کاری و نگهداری آن در رشت

معمولاً در انعقاد قراردادهای پیمانکاری آسفالت معابر شهری که توسط شهرداری‌ها انجام می‌شود، مقدار وسعت آسفالت‌کاری در منطقه مورد نظر مشخص می‌شود تا پیمانکار برای آن صورت‌وضعیت ارایه و سپس باتوجه‌به نیاز آسفالت به نگهداری و تعمیرات، پیمانکار دیگری طبق مناقصه‌ای جدید انتخاب می‌شود.

در سایر کلان‌شهرهای کشور همچون تهران و اصفهان، قرارداد آسفالت و نگهداری (۵ الی ۱۰ سال) به‌صورت هم‌زمان با یک پیمانکار منعقد می‌شود. این موضوع باعث می‌شود که پیمانکار در اجرای آسفالت کیفیت را افزایش دهد تا از هزینه نگهداری آن کاسته شود؛ بنابراین پیمانکار در اجرای عملیاتی خود مجبور می‌شود بر طرح‌های کیفی‌سازی، نوآوری و توسعه‌ای کار کند تا آسفالت بهتری ارائه دهد و همچنین از هزینه‌های نگهداری آسفالت کاسته و به سودآوری قابل‌توجهی برسد.

با این تفاسیر در انعقاد قرارداد های پیمانکاری اجرای عملیاتی آسفالت بایستی تغییرات و اصلاحاتی رخ دهد و پروسه انتخاب، ارزیابی و ارتقای پیمانکار نیز با جدیت پیگیری شود.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۳ آذر ۱۴۰۳

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۵ آذر ۰۳ ، ۲۳:۵۳
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

 

ویندرو ترنر، گامِ بزرگِ بی اثر

۳۴ میلیارد تومان زیان؛ تصمیم نادرست و نابهنگام شهرداری؛

در حالی‌که مدت‌هاست شرکت کود آلی از مأموریت سازمانی خودپردازش زباله شهری و جداسازی مواد آلی، مواد قابل‌ بازیافت از زباله مخلوط شهری و حمل مواد ریجکتی به مرکز دفن خارج شده و آشکارا به یک مرکز انتقال زباله تبدیل شده و خطوط پردازش این شرکت فعالیت مشخصی ندارند، شهردار رشت خبر از خرید دو دستگاه ویندوز ترنر داد.

 پیش از این، در شهریور سال ۹۹ بود که طی مناقصه‌ای ساخت دو خط پردازش و خرید یک دستگاه ویندرو به شرکت شهاب خودرو سپرده شد. این اولین‌ بار بود که یک شرکت تولیدکننده اتوبوس‌های شهری، در عرصه مدیریت پسماند و ساخت تجهیزات آن شروع به فعالیت می‌کرد.

خطوط پردازش فاز ۳ و ۴ با ظرفیت ۵۰۰ تن قرار بود یک‌ساله ساخته شود. به‌ عبارت‌ دیگر، می‌بایست در نیمه دوم سال ۱۴۰۰ به بهره‌برداری می‌رسید. این در حالی است که ۳ سال پس از آن، در آبان ۱۴۰۳ شهردار رشت از خرید دو دستگاه ویندرو ترنر به‌عنوان گامی بزرگ در راستای مدیریت پسماند یاد می‌کند که هیچ گزارشی از چگونگی خاتمه قرارداد با شرکت شهاب خودرو به عموم داده نشده است.

همچنین موضوعاتی از قبیل؛ چگونگی منفک شدن قرارداد، مبلغ قرارداد اولیه و پرداختی‌های صورت‌ گرفته به این شرکت تولیدکننده اتوبوس‌های شهری نیز به ابهامات حوزه پسماند مرکز استان گیلان افزوده شده است. با توجه‌ به اینکه شرکت شهاب خودرو فاقد شرایط لازم و تجربه در حوزه ساخت تجهیزات پردازش زباله بود و واردکنندگان و سازندگان کارخانه‌های پسماند در کشور مشخص بوده‌اند، چرایی انتخاب شرکت شهاب خودرو خود مسئله بسیار بزرگی است. با این تفاسیر باید پرسید: چه کسی یا گروهی به هدررفت سرمایه ملی و بیت‌المال پاسخ خواهد داد؟

 بیاییم یک محاسبه معمولی انجام دهیم. در سال ۱۳۹۹ قیمت یک دستگاه ویندرو ترنر ۳۵۰ هزار یورو بود و با توجه‌ به قیمت یورو در آن سال که حدود ۳۰ هزار تومان بود، مبلغ خرید یک دستگاه ویندرو حدود ۱۰ میلیارد تومان می‌شد (یک دستگاه ویندرو ترنر A۵۰ که نسبت به ویندرو ترنر خریداری شده از سوی شهرداری رشت بزرگ‌تر بود.

در سال ۹۹ از سوی شهرداری لنگرود با ۷ میلیارد تومان خریداری شد) این مبلغ در قرارداد با شرکت شهاب خودرو گنجانده شده بود که از ابتدا مشخص بود که این کار انجام نمی‌شود. در ۲۰ آبان ۱۴۰۳ شهردار رشت با افتخار اعلام می‌کند که ۶۱۵ هزار یورو برای خرید همان دستگاه پول پرداخت شده است و باقیمت یوروی امروز حدود ۴۴ میلیارد تومان برای این دستگاه از خزانه و بیت‌المال هزینه شده است. آیا نهادهای نظارتی به این هدررفت سرمایه رسیدگی خواهند کرد و افرادی که در این مورد تصمیم نادرست گرفته‌اند مورد بازخواست قرار خواهند گرفت.

 همه این مطالب و پرسش‌ها در جای خود قابل‌ رسیدگی و تأمل است، اما دستگاه ویندرو در شرکت کود آلی گیلان که عملاً هیچ زباله‌ای در آن پردازش نمی‌شود چه ارزشی دارد؟

در مطلبی که پیش از این در رسانه مرور با عنوان ” کود آلی؛ دومینوی ابر چالش مدیریت پسماند” مورد خطاب شهرداری قرار گرفت. این شرکت می‌بایست؛ میزان کود تولید شده خود را طی سال گذشته اعلام نماید. چون‌که از روی مقدار تولید کود می‌توان محاسبه کرد که چه مقدار زباله در این سایت پردازش شده و اصولاً چه مقدار کود تولیدی فروخته شده و چه مقدار درآمد از محل فروش کود در این شرکت وجود داشته است؟ باتوجه‌به میزان تولیدات و فروش کود توسط این شرکت می‌توان دریافت که چه مقدار زباله در گیلان مدیریت می‌شوند!

 واقعیت آن است که تا به امروز پاسخ به پرسش‌های قبل غیرشفاف بوده و به روایتی می‌توان گفت: منفی است؛ بنابراین دو دستگاه ویندرو ترنر خریداری شده همچون ۵ دستگاه سیمی تریلر (که هنوز کشنده آنها خریداری نشده) جز افتخارات شرکت کود آلی محسوب می‌شود که چند باری به‌صورت نمایشی به حرکت خواهد آمد و پس از آن در گوشه‌ای نگهداری خواهد شد.

 

نویسنده: محمد صالح زاده(کارشناس ارشد شهرسازی-برنامه ریزی شهری و منطقه ای) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در ۲۶ آبان ۱۴۰۳

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۷ آبان ۰۳ ، ۲۱:۴۸
محمد صالح زاده رشتی نژاد