گزارش؛پاشنه آشیل صنایع تبدیلی [فقدان بازار – ناتوانی فروش]

 

پاشنه آشیل صنایع تبدیلی [فقدان بازار – ناتوانی فروش]

چالش ها و مصایب تولید به مصرف در بازارهای منطقه

صنعت کشاورزی فعالیت ها و زمینه های متنوعی را شامل می شود، از یکجایی به بعد که برخی آن را به بعد انقلاب صنعتی، و برخی به جنگ های بین الملل نسبت می دهند، طی توافقی به این نتیجه دست یافتند که کشاورزی خودمصرفی پاسخگوی روستاییان نیست. بیش از هر عاملی در این تغییر از کشاورزی معیشتی به کشاورزی تجاری، وجود مازاد تولید موثر بود. صنایع تبدیلی و تکمیلی وابسته به کشاورزی، این صنایع به محصولات کشاورزی متکی و نهاده اولیه آن ها از محصولات کشاورزی و دامی تامین می شود.

 رشد و گسترش صنایع تبدیلی کشاورزی و راه اندازی جریان تولید همه جانبه بعنوان پشتیبان و مکمل بخش کشاورزی، با ایجاد زنجیره باعث رونق و توسعه فضاهای کسب و کار و کارآفرینی، افزایش اشتغال، کاهش مهاجرت، کاهش ضایعات کشاورزی، افزایش صادرات و ارز آوری می شود.

 

 

کارشناس کشاورزی: قیمت کیوی استان زیر ۱ دلار بازار جهانی است، در صورتی که قیمت آن در بازار جهانی ۴ دلار است

 

طبق آخرین آمارها در استان گیلان؛ یک بررسی میدانی می گوید: سالیانه ۳ میلیون تن محصول کشاورزی تولید می شود که از مجموع ۷۰ نوع محصول، ۱۵ نوع خاصِ گیلان و ۷ نوع از آن، قابلیت مهمی در عرصه صادرات دارند. با توجه به رتبه دوم کشوری در تولید شلتوک برنج و رتبه اول از لحاظ کیفیت و تولید ۷۵۰ هزار تن برنج سفید تا به امروز این استان نتوانسته است در بخش فرآوری برنج گام موثری بردارد، با فرآوری و پایدار سازی سبوس برنج از لطمه آفت و بیماری صعب العلاج سرطان جلوگیری می شود، ضایعات برنج را به خوراک دام تبدیل می کنند، حال آنکه می توانستیم با برنامه ریزی، برنج قهوه ای و سبوس برنج را در بین جامعه و تولید کنندگان جا بیندازیم، سبوس برنج بیش از ۲ برابر قیمت برنج در بازار جهانی است، که باعث ارزآوری و افزایش تولید ناخالص داخلی می شود. نزدیک به دو دهه می شود که در گیلان تولید کیوی رواج یافته و در سال های اخیر به یکی از قطب های صادرکننده کیوی در کشور رسیده ایم، اما تا به امروز فروش کیوی استان در بازار جهانی تنها به صورت خام فروشی صورت می پذیرد.

 یکی از کارشناسان حوزه کشاورزی می گوید: قیمت کیوی استان زیر ۱ دلار بازار جهانی است، در صورتی که قیمت آن در بازار جهانی ۴ دلار است. برند زسپری در نیوزلند که از تولید کنندگان و صادر کنندگان معروف کیوی در جهان است، با فرایند سورتینگ و بسته بندی نبض بازار جهانی را در دست دارد، با اینکه کیفیت کیوی نیوزلند نسبت به کیوی گیلان زمین تا آسمان فرق دارد. با مقدار ۲۲.۳۰۱ تن تولید فندق در ۱۸ هزار هکتار باغ در شهرهای؛ رودسر، املش، سیاهکل، رودبار، تالش و آستارا و ۵۹ هزار و ۴۰۰ بهره بردار با ارزش ریالی بیش از هزار و ۴۱۰ میلیارد تومان  رتبه اول کشور را داراست، که تا چند سال قبل تولیدات این محصول که دارای ارزش غذایی بالایی هستند، به استان قزوین منتقل می شد، تا آنجا در چرخه فرآوری قرار گیرد و سپس با نام برند فرآوری استان همجوار به بازار فروش می رسید.

 

 

 

 باغدار می گوید: طی این سالها، بدلایل اقتصادی و افزایش هزینه برداشت از جمله؛ کارگر، حمل و نقل و غیره برایمان مقرون به صرفه نیست، تا در زمان معین محصولات را برداشت کنیم، بخاطر همین بخشی از محصولات به  آشنایان و همسایگان واگذار می شود تا مصرف کنند. بخش قابل توجهی از آن نیز در پای درختان نابود می شود.

 

طبق گفته کارشناس بازرگانی سازمان جهاد چند واحد فرآوری فندق در شرق گیلان به بهره برداری رسیده اند که نه تنها در بخش برشته و خشک کردن و بسته بندی بلکه در بخش استخراج کره و روغن نیز فعالیت دارند. همچنین در تولید بادام با ۸۴۵/۱۰ تن در رتبه اول کشور قرار داریم، با توجه به اینکه حدود ۴۰ الی ۵۰ درصد از وزن فندق و بادام از اسیدهای چرب اشباع نشده تشکیل و بجای سایر روغن های رایج مورد استفاده قرار می گیرند، بخش فرآوری این محصولات با توجه به ظرفیت های تولید کشاورزی استان گیلان بسیار حایز اهمیت و سود آور است. طبق آمار سازمان جهاد کشاورزی گیلان در سال ۱۴۰۱ در تولید انواع مرکبات در رتبه پنجم کشور قرار گرفته ایم، در بخش صنایع تبدیلی مرکبات نیز دو کارخانه فرآوری در شرق گیلان به ظرفیت ۴۰ هزار تن فعال هستند. به گفته معاون بازرگانی صنایع تبدیلی جهاد کشاورزی این دو واحد بدلیل مسایل داخلی و عدم بروز رسانی ماشین آلات از پتانسیل های تولید مرکبات در استان استفاده نمی کنند. در سال های اخیر بخشی از محصول مرکبات اعم از پرتغال، نارنگی، نارنج و … بر روی زمین و زیر درختان به ضایعات تبدیل میشود، یکی از باغداران میگوید: طی این سالها، بدلایل اقتصادی و افزایش هزینه برداشت از جمله؛ کارگر، حمل و نقل و غیره برایمان مقرون به صرفه نیست، تا در زمان معین محصولات را برداشت کنیم، بخاطر همین بخشی از محصولات به  آشنایان و همسایگان واگذار می شود تا مصرف کنند. بخش قابل توجهی از آن نیز در پای درختان نابود می شود.

 

با توجه به شرایط جغرافیایی و آب و هوایی استان گیلان و مجاورت با دریای کاسپین، بهره گیری از نزولات جوی فراوان و خاک حاصلخیز باعث شده که این منطقه یکی از قطب های کشاورزی کشور محسوب شود

 

 

مهرداد رحمانی، عضو هیات علمی شهرسازی دانشگاه تهران در مورد بندر اُردو در ترکیه که در تولید و فرآوری فندق در جهان معروف و بازارهای مختلف اروپا را در دست دارد، میگوید: ویژگی ممتاز اقتصاد کشاورزی کلانشهر اُردو در طی چند سال اخیر که جهان درگیر پاندمی کرونا بود، باعث شکل گیری برنامه ریزی توسعه اقتصادی این شهر شد، تولید فندق در اُردو سطح زیر کشت زیادی را به خود اختصاص داده، به همین دلیل متناسب با تولید این محصول در ۴ سال اخیر؛ ۳ کارخانه فرآوری و شکلات سازی در این شهر به بهره برداری رسید، روند صنعتی شدن کشاورزی در این شهر با جذب سرمایه گذاری های خصوصی و وام های بین الملل صورت گرفته، که در صادرات فرآوری فندق به اروپا و تولید ناخالص داخلی نقش ویژه ای را ایفا می کند. توسعه صنایع تبدیلی کشاورزی اُردو در توسعه حمل و نقل این شهر با احداث فرودگاه، افزایش خطوط ریلی و ساخت مناطق لجستیکی از دیگر ایده های محقق شده متناسب با کارکرد کشاورزی است.

با توجه به شرایط جغرافیایی و آب و هوایی استان گیلان و مجاورت با دریای کاسپین، بهره گیری از نزولات جوی فراوان و خاک حاصلخیز باعث شده که این منطقه یکی از قطب های کشاورزی کشور محسوب شود. مجموع مساحت اراضی کشاورزی در این استان حدود ۴۲۸۱۴۶ هکتار است، که شامل ۳۱۰۱۱۹ هکتار اراضی زراعی و ۱۱۸۰۲۷ هکتار اراضی باغی است. میزان کل تولید محصولات کشاورزی استان ۲۴/۳ میلیون تن (متشکل از ۱۶۶۵۷۳۲ تن محصولات زراعی، ۷۶۱۸۶۳ تن محصولات باغی، ۶۱۹۴۷۲ تن محصولات دامی، ۷۱۴۵۲ تن آبزیان، ۵۶۸ تن پیله تر ابریشم و ۱۷۷۸۵۵ تن چوب و علوفه منابع طبیعی با ارزشی بالغ بر ۱۰۴۳ هزار میلیارد ریال است.

 

 

دکتر سید حسین پیمان: صادرات کشاورزی در کشوری مثل هلند، ۹۰ میلیارد دلار است. اما در استان های گیلان و مازندران که بهشت برین هستند، کشاورزی در درآمد این مناطق فقط ۱۵ درصد نقش دارد.

 

پرسشی که در این میان وجود دارد، اینست: در طی دهه ها با وجود پایه ای بودن اقتصاد کشاورزی در استان و تولید انواع محصولات کشاورزی که امنیت غذایی را در سطوح منطقه ای و ملی در پی دارد، و صادراتی که در تولید ناخالص داخلی و ارزآوری موثر است. چرا آنگونه که انتظار میرفت، در رونق و توسعه کشاورزی و صنایع مرتبط با آن پیشرفتی حاصل نشد و به نوعی با بهره وری نامناسب و عدم توسعه کشاورزی همگام با صنعت در مناطق روستایی روبرو هستیم؟  آیا در مناطق مختلف استان، استقرار عادلانه صنایع رخ داده است؟ توسعه صنایع تبدیلی همگام با الگوی کشت بوده است؟

 

دکتر سید حسین پیمان، عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی دانشگاه گیلان در این مورد می گوید: مهمترین مشکل ما در سازمان های تخصصی و استراتژیک اینست، که اهل فن در جایگاه خودش قرار نگرفته، ما در حوزه صنایع تبدیلی پیشرفت هایی داشته ایم، اما برای استفاده بیشتر از ظرفیت کشاورزی باید برنامه ریزی و هدفگذاری کنیم و سپس به سمت برنامه و هدف مورد نظر حرکت نماییم. صادرات کشاورزی در کشوری مثل هلند، ۹۰ میلیارد دلار است. اما در استان های گیلان و مازندران که بهشت برین هستند، کشاورزی در درآمد این مناطق فقط ۱۵ درصد نقش دارد. صنایع تبدیلی در استان هایی مثل گیلان که تولید محصولات کشاورزی نقش ویژه ای دارد، نیازمند اراده ای پولادین برای توسعه و گسترش زیرساخت است. گسترش زیرساخت در بخش صنایع تبدیلی باعث می شود که سرمایه گذار در این بخش فعالیت کند. بنابراین باید در این بخش دستورالعمل های فنی لازم برای احداث، توسعه و بهبود صنایع اجرایی شود.

 

 

قاسم جواد زاده: صنایع تبدیلی نداریم، اما در واقع الگوی کشت ایراد داشته که این اتفاق افتاده. در مورد صنایع تبدیلی باید بدانیم، هر محصولی بدرد فرآوری نمی خورد. صنایع تبدیلی، پل ارتباطی میان تولید و بازار است. مهم ترین مشکل در فرایند تولید محصولات کشاورزی، فروش و بازار است، که نقش این صنایع در اینجا بسیار حایز اهمیت است.

 

عضو هیات علمی دانشکده کشاورزی گیلان در ادامه افزود: حدود ۲۵ سال قبل برای طرحی دانشجویی مصاحبه هایی با برخی از تکنسین های ماشین آلات کشاورزی انجام دادم، آن زمان دو طرف میدان صیقلان، کارگاه های ماشین آلات و تراشکاری مربوط به کشاورزی بود، تقریبا سازنده ها و تکنسین های ماشین آلات شالیکوبی در این محدوده مستقر بودند، از مرحوم فدایی(تعمیرکار ماشین آلات کشاورزی) پرسیدم، چرا بر روی دستگاه های جدید کار نمی کنید، و در این زمینه نوآوری ندارید؟ پاسخ داد: من الان یک دستگاه جدید می سازم و برای عرضه در بازار می آورم، فورا کاسب های دیگر که سرمایه دارند، از دستگاه من به تعداد زیاد کپی کرده و وارد بازار می کنند، به این طریق بازار فروش را از من می گیرند. چرا من باید این کار را کنم و دیگری سودش را ببرد؟ در واقع مرحوم فدایی در ۲۵ سال قبل از مالکیت معنوی و ثبت اختراع امروزی صحبت می کرد. پس از گذشت اینهمه سال ما هنوز نتوانسته ایم، قانون ثبت اختراع مان را تثبیت کنیم. تا با اجرای این قانون جلوی متخلفینی که از نوآوری دیگران، کپی می کنند، گرفته شود. مساله دستورالعمل و قانون از زیرساخت های مهم حوزه صنایع تبدیلی است، که با بروز رسانی و اجرای درست و محکم قوانین باعث خواهیم شد؛ سرمایه گذار و کارآفرین در حوزه صنایع تبدیلی وارد و صنایع جدیدی را راه اندازی نمایند.

 

قاسم جواد زاده، معاون بازرگانی صنایع تبدیلی سازمان جهاد کشاورزی گیلان در مورد صنایع مرتبط با کشاورزی عنوان کرد: صنایع تبدیلی موتور محرک بخش اقتصادی به ویژه کشاورزی است. سابق کشاورزی را به سه بخش؛ کاشت، داشت و برداشت تقسیم می کردند، امروزه بخش چهارمی با عنوان فروش(بازار) نیز به بخش کشاورزی افزوده شده. در یک محصول وقتی بیش از اندازه تولید داریم، و محصول بازار فروش ندارد، میگویند: صنایع تبدیلی نداریم، اما در واقع الگوی کشت ایراد داشته که این اتفاق افتاده. در مورد صنایع تبدیلی باید بدانیم، هر محصولی بدرد فرآوری نمی خورد. صنایع تبدیلی، پل ارتباطی میان تولید و بازار است. مهم ترین مشکل در فرایند تولید محصولات کشاورزی، فروش و بازار است، که نقش این صنایع در اینجا بسیار حایز اهمیت است.

جواد زاده در مورد صنایع تبدیلی استان افزود: حدود ۲۲۹۳ پروانه بهره برداری در حوزه های مختلف صنایع تبدیلی داریم، ظرفیت اسمی و عملی این واحدها به ترتیب؛ چیزی حدود ۲ میلیون و ۸۰۰ هزار تن و ۱ میلیون و ۹۵۰ هزار تن است.

در بخش دیگری ایشان افزود: ما در بخش صنایع تبدیلی کشاورزی گیلان دو قابلیت بسیار بزرگ داریم: یک؛ بیش از ۷۰ درصد متولیان و مدیران این واحدها دارای تحصیلات آکادمیک هستند، در صورتی که در بخش کشاورزی این رقم بسیار کمتر است. دو؛ بسیاری از واحدهای صنایع تبدیلی ما از لحاظ مالی توانمندتر از سرمایه گذاران بخش کشاورزی هستند.

 وی در ادامه می گوید: از نظر تعداد پروانه بهره برداری در صنایع تبدیلی رتبه یک، از نظر ظرفیت فرآوری عملی رتبه چهار و از نظر اشتغال با ۱۵۰۰۰ نفر رتبه دو کشور را داریم.

 وی در مورد طرح های در دست  اجرای این حوزه اشاره داشت: حدود ۳۲۳ جواز با ظرفیت اسمی ۲ میلیون تن در حوزه صنایع تبدیلی داریم، که با ۱۴ هزار میلیارد تومان سرمایه گذاری در نظر داریم؛ حدود ۴ هزار و ۵۰۰ شغل ایجاد نماییم. این واحدها از پیشرفت فیزیکی ۲۰ تا بالای ۷۰ درصد برخوردارند. بالای ۶۰ درصد پیشرفت فیزیکی، ۶۶ طرح در ۱۶ شهرستان با ظرفیت اسمی ۲۶۳هزار تن داریم، بالای ۶۰ درصد پیشرفت فیزیکی یعنی؛ زمین، تاسیسات، ساختمان و بخشی از ماشین آلات تهیه شده و اگر حدود ۴۰۰ میلیون تومان تسهیلات بگیرند، بیش از  ۹۱۱ نفر شغل ایجاد می کنند.

 

 

قاسم جواد زاده: تسهیلات با نرخ بهره برای صنایع تبدیلی در نظر گرفته شد، اما مستمر و با برنامه نبوده، همین عامل باعث شده که سرمایه گذار برای سرمایه گذاری در استان با امنیت و اعتماد وارد نشود.

 

با پیشرفت ۷۰ درصد، ۱۸ طرح داریم که ۱۵۰ هزار تن به ظرفیت موجود اضافه می کند و حدود ۲۵۰ میلیارد تسهیلات احتیاج دارند، تا ۴۰۰ شغل ایجاد نمایند. استانی که بیش از ۷۰ درصد از تولیدات خود را در چرخه فرآوری قرار دهد، یقینا پتانسیل خوبی در زنجیره های ارزش کالاست. چیزی حدود ۱۴۰۰ کارخانه از ۲۲۹۳ مربوط به شالیکوبی و تولید برنج است. از این مقدار ۷۴۰ الی ۷۵۰ تعداد کارخانه تولید برنج بروزرسانی شده و حدود ۳۴۰ کارخانه نیز رتبه گرفته اند. آنهایی که دارای رتبه هستند، یعنی اصلاح ساختار در این واحدها صورت گرفته و بین ۳ تا ۷ درصد کاهش ضایعات برنج در گیلان داشته ایم. امسال با کاهش این مقدار ضایعات، حدود ۵۵ هزار تن از نیم دانه شدن یک میلیون تن شلتوک جلوگیری کردیم. تفاوت قیمت نیم دانه و برنج چیزی حدود بیش از ۲۰ هزار تومان است.

 

معاون بازرگانی صنایع تبدیلی گیلان در مورد حمایت های دولت و مشفق های سرمایه گذاری گفت: نگاه حمایتی از سوی دولتها بسیار تاثیر گذار است، حمایت های دولتی از گذشته در استان گیلان بوده، اما مقطعی و گاهی منقطع بوده است. بعنوان مثال؛ تسهیلات با نرخ بهره برای صنایع تبدیلی در نظر گرفته شد، اما مستمر و با برنامه نبوده، همین عامل باعث شده که سرمایه گذار برای سرمایه گذاری در استان با امنیت و اعتماد وارد نشود. بخشودگی و حمایت های ارزی باعث افزایش صادرات و مشفق های سرمایه گذاری در این حوزه محسوب می شوند، به نسبت سال های قبل این حمایت کمرنگ شده، مشکلاتی برای صادرکنندگان در رابطه با ارزهای گمرکی وجود دارد، که اگر این موارد تعدیل یا تجمیع شوند، بسیار حایز اهمیت است.

 در قانون بودجه سال ۱۴۰۱ تصمیم گرفته شد، بحث انرژی کارخانه های صنایع تبدیلی مرتبط با کشاورزی از جمله؛ شالیکوبی، کارخانه چای، سردخانه ها و سایر حوزه ها که از تعرفه انرژی کشاورزی استفاده می کردند، از این پس در تعرفه صنعتی مورد احتساب قرار گیرند. این موضوع در قانون بودجه سال گذشته از مواردی بود که باعث کمرنگ شدن سرمایه گذاری، و همچنین در توسعه این صنایع اثر منفی دارد. اگر قرار است، حمایتهای مربوط به این حوزه بهتر شود، بایستی در بخش تسهیلات خط ویژه و تعدیل سیاست های صادراتی اتفاق بیفتد. وی همچنین می افزاید: با کمک استانداری و هیات های مقررات زدایی، برخی از مقررات حذف شدند که در استعلام ها و توسعه صنایع اثر مثبتی دارد. در سفر جدید استاندار و مدیران سازمان های دولتی به روسیه در راستای مسیرهای جدید صادرات توافق هایی صورت گرفته که در صادرات محصولات استان و همچنین توسعه بنادر گمرکاتی اثر گذار خواهد بود.

 

نویسنده: محمد صالح زاده(روزنامه نگار) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ 5 دی 1402 

http://mroor.org/ekf

در گفت وگو با تولید کننده چای مطرح شد؛ باغدار سنتی از کیفی سازی چای ایرانی حمایت نمی کند

 

چای پس از برنج، بیشترین سطوح اراضی و اشتغال در کشاورزی گیلان را به خود اختصاص داده و معیشت بیش از ۵۵ هزار باغدار و کشاورز به آن گره خورده است. ۹۰ درصد باغات چای کشور در گیلان و ۱۰ درصد در مازندران قرار دارند و چایکاران این دو استان در سطح  ۲۸ هزار هکتار باغ چای از اواسط اردیبهشت به چین برگ سبز چای بهاره مشغول شده اند.

همزمان با شروع چین بهاره چای در باغات استان، هفته گذشته رئیس سازمان چای کشور با اشاره به اینکه تاکنون ۱۹۸ میلیارد تومان برگ سبز چای از چایکاران خریداری شده مدعی شد؛ بیش از ۹۹ درصد برگ سبز چای خریداری شده درجه یک و با کیفیت است.

این سخنان در حالی مطرح می‌شود که بنابر تحقیقات کارشناسان ایستگاه تحقیقات چای کشور؛ طی سالهای اخیر با شروع تغییرات اقلیمی در سطح جهان و نفوذ دامنه اثر گذار این تغییرات درسطح محلی و منطقه ای، باغات چای در استان های شمالی نیز آسیب‌پذیر شده اند. تغییرات اقلیمی ضمن اثر گذاری در کیفیت چای، تبعات اقتصادی و کاهش عملکرد در برگ سبز و تبعات اجتماعی را نیز به دنبال دارد. با تخریب باغات، به تدریج باروری باغات کاهش و باغات به ویلا تبدیل می‌شوند. از این رو تهدید بزرگ تغییرات اقلیمی برای باغات چای استان، تغییرکاربری و تبدیل آن ها به ویلا است. عاملی که بدون بازگشت است.

بنا به آمارهای سازمان چای کشور، کاهش ۲۵ تا ۳۰ درصدی بارش ها در فصل کاشت و برداشت در چند سال اخیر، موجب کاهش ۶ درصدی تولید برداشت برگ سبز چای شده است. آمارها نشان می‌دهد که از سال ۲۰۰۰ میلادی تولید چای در گیلان به شدت کاهش پیدا کرده است.  در این بین برخی از تولیدکنندگان چای با اجرای مکانیزاسیون و بهزراعی در باغات قدیمی چای موفق به تولید چای با کیفیت و درجه یک شده اند.

«عمید پورغفار مغفرتی» دارای دکترای مدیریت صنعتی و کشاورزی است. او ضمن اینکه فعال اجتماعی، مدیرعامل انجمن فرهت ومدیر مسوول نشریه قاف است؛ بعنوان تولید کننده چای توانسته با اجرای مکانیزاسیون و بهزراعی، باغ فرسوده چای خود را کیفی سازی کند. از او بیشتر درباره مدرن سازی باغ چای و ارتقا کیفیت این محصول پرسیدیم.

 

 

س ـ در یادداشت اخیر شما آمده بود که صنعت چای می تواند بخشی از عقب ماندگی اقتصادی استان را مرتفع کند. برای ما این پرسش ایجاد شده است که وقتی می گویید صنعت چای و توسعه آن، دقیقا منظور شما چه ابعادی از چنین اقتصادی است؟

ج- مدیریت چای در طول ۴۵ سال اخیر ولنگار شده است. به طور دقیق می‌توانم به دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد اشاره کنم  که در این دوره بیش از ۱۳۵ هزار هکتار از باغات و اراضی کشاورزی در معرض تغییر کاربری قرار گرفتند. این درحالیست که در دوره روحانی حتی یک متر از باغات و اراضی اجازه تغییر کاربری نیافتند و حتی بخشی از باغات چای در این دوره احیا شد. در واقع  کشاورزان و باغدارانی بودند که با استفاده از فناوری بالا و دانش ژاپنی و چینی توانستند باغات فرسوده را به باغات درجه یک تبدیل کنند. این باغداران توانستند بخشی از اراضی که در اختیار دولت بود را دوباره بوته کاری کنند.

 

 

بزرگترین عاملی که باعث نابودی باغات چای شده بحث قوانین شرعی وراثتی است که موجب کوچک شدن باغات و نابودی آنها شده است.

 

معتقدم با سپردن کار دست این افراد و با آموزش به باغداران، می‌توان  سطوحی از باغات قدیمی که باقی مانده اند و امکان بوته کاری این گیاه همیشه سبزدر آن جا وجود دارد دوباره احیا شود. کاری که در حال حاضر در برخی از باغات فومن، شفت توسط دوستان همکار انجام شده است.

 

س ـ تصور می‌کنید با این کار چه سطح از اراضی زیرکشت خواهد رفت؟

ج- نمی‌دانم. باید آمار دقیق را از جهاد کشاورزی پرسید. اما ابتدا باید جلوی تغییر کاربریها گرفته شود بعد به دنبال احیای باغات رها شده و قدیمی باشیم. در این سال ها بزرگترین عاملی که باعث نابودی باغات چای شده بحث قوانین شرعی وراثتی است که موجب کوچک شدن باغات و نابودی آنها شده است.

س ـ  چه حجمی از سرمایه و نقدینگی بخش خصوصی استان درگیر می‌شود؟ مدت بازگشت این سرمایه در چه بازه زمانی خواهد بود؟

ج- بستگی دارد سرمایه گذاری چه مقدار باشد، چند هکتار وجود دارد که نیاز به این کاربری دارد. بعد از آن می‌توان برآورد دقیق ارایه داد که بازگشت سرمایه چه میزان خواهد بود. البته بازگشت سرمایه در باغات چای بعد از۱۶ الی ۱۸ ماه بعد از کاشت بوته آغاز می‌شود و بعد به شکل تصاعدی افزایش پیدا می‌کند. عموما بعد از ۲۴ ماه سرمایه کامل باز می‌گردد.

راه دیگر نیز احیای باغات فرسوده توسط مدیریت صنعتی  و ورود افراد متخصص به کار است. اینها می‌توانند آرام آرام اراضی سنتی را مکانیزه کنند. اتفاقی که برای باغ ما افتاد و ظرف ۳ سال توانستم باغ مان را به شکل علمی و کاملا مکانیزه تبدیل کنیم که در آن کلیه متغیرهای لازم کشت، داشت و برداشت در دست باغدار است.

س ـ پیش بینی می کنید برای توسعه این باغات کشاورزان و باغداران با چه موانعی مواجه خواهند شد؟

ج- موانع اصلی طول مدت سرمایه گذاری است. کشاورزان عمدتا نه تحمل صبر چند ماهه و نه پول لازم برای تبدیل باغات سنتی به مدرن را دارند. بعنوان مثال ۳ سال پیش برای باغ ۱۳ هکتاری مان در حدود ۵/۱ میلیارد تومان هزینه کردم. این پروژه آن زمان برای ما خیلی هزینه بر بود. اما طی یک برنامه ریزی به مرور توانستیم هزینه ها را از هر بار برداشت برگ سبز چای خورد خورد تامین کنیم.

 اما طبق استاندارد های جهانی، باغات چای برای تبدیل شدن به باغات مدرن و مکانیزه باید حداقل بالای ۸ هکتار باشند. در حالیکه در کل استان فقط چند باغ در چنین وسعتی وجود داد و مابقی زیر یک یا دو هکتار و حتی چند هزار متر هستند که آن هم به دلیل وراثتی بودن بعد از مدتی از چرخه تولید خارج می شوند. لذا عملا حدود ۵۰ باغدار چای در استان در حال هدایت این صنعت هستند.

س ـ چرا کشاورزان ما تاکنون دست به چنین ابعاد و سرمایه گذاری نزده اند؟ مشکل دقیقا در کجا بود؟

ج- به این دلیل که اکثر باغات در اختیار باغداران سالمند است که با فوت آنها این باغات تقسیم و کوچک شده اند. مشکل دیگر اینکه نیاز داریم اشخاص متخصص و کننده کار برای هدایت باغداران سنتی ورود کنند. همچنین ارایه تسهیلات دولتی هم کمک می‌کند، درغیر این صورت اجرای چنین پروژه ای امکان پذیر نیست.

 

مشکل درعدم انعطاف پذیری برخی باغداران سنتی بخصوص در باغات شرق استان است. در واقع یک نو سیستم اداری اقتصادی و سیاسی در این مناطق حاکم است که کشاورزان تحت تاثیر آنها هستند. 

 

برای ورود افراد متخصص به این حوزه ما حتی در دوره ای از پارک علم و فناوری خواستیم دوره هایی با حضور استارت آپ های علمی برگزار کند. به این شکل که زمین از ما و خدمات علمی و دانش بنیان با آنها باشد. اما متاسفانه هنوز این رایزنی به ارایه خدمات منتهی نشده چون که پارک علم نتواسته آن نفوذ و تاثیر گذاری لازم را برای ترویج چنین خدماتی برای باغداران سنتی داشته باشد.

س- مشکل کجاست؟

ج- مشکل درعدم انعطاف پذیری برخی باغداران سنتی بخصوص در باغات شرق استان است. در واقع یک نو سیستم اداری اقتصادی و سیاسی در این مناطق حاکم است که کشاورزان تحت تاثیر آنها هستند. شفاف تر بگویم اینکه یک قدرت غیر رسمی در منطقه حاکم و پشتیبان است و اجازه نمی‌دهد کشاورزان سنتی همراه با پارک علم وفناوری و به صورت علمی پیش بروند. در کل دافعه ای در میان این باغداران وجود دارد که علاقه مند به تغییر روش سنتی باغات خود نیستند.

 این خصوصیت موجب شده باغدار محصول نامرغوب خود را حتی با زور و اجبار می‌فروشد. در حالیکه باغداران غرب استان از چنین حامی و پشتیبانی که دارای چنین قدرتی باشد برخوردار نیستند.

 

با تبدیل باغات چای به باغات مدرن، کشاورزان و کارگران فصلی می‌توانند اشتغال دایمی داشته باشند. چراکه وقتی دانش در باغات چای پیاده و بهزراعی انجام شود، کشاورزی دیگر به شکل فصلی نخواهد بود.

 

 

این موضوع باعث شده که علیرغم نتایج و آزمایشات ایستگاههای تحقیقاتی چای استان، با وجود اینکه چای باغات فومن از مرغوبیت بهتری برخوردار هستند اما به راحتی امکان عرضه تولید و فروش محصول خود را نداشته باشند.

درحالیکه الان این امکان برای باغدار فراهم شده که با دانش و تسهیلات وسرمایه گذاری بتواند از هرهکتار به میزان بیشتری برگ سبز برداشت کند. در حال حاضر درغرب استان و در باغات مدرن شده به ازای هر هکتار باغ چای ۱۸ تن برگ سبز برداشت می‌شود. در حالیکه در باغات شرق استان در حدود ۸ تن برگ سبز از سطح هر هکتار برداشت می‌شود که از نظر درجه کیفی قابل قیاس با محصول غرب استان نیست.

 س- بهزارعی و مکانیزاسیون باغات چای چه اثری در اشتغال کشاورزان گذاشته؟

اشتغال دایمی ایجاد کرده. چون با تبدیل باغات چای به باغات مدرن، کشاورزان و کارگران فصلی می‌توانند اشتغال دایمی داشته باشند. چراکه وقتی دانش در باغات چای پیاده و بهزراعی انجام شود، کشاورزی دیگر به شکل فصلی نخواهد بود. الان کشاورز ۵ الی ۶ ماه از سال به شکل حرفه ای در باغ چای حضور دارد و بعد از آن نیز به داشت و نگهداری از باغ مشغول می‌شود. اتفافی که برای ۶ الی ۷ باغ در فومن رخ داده و در واقع اشتغال پایدار برای کشاورزی و کارگر فصلی باغات چای فراهم شده است. بطوریکه الان کارگر باغات مدرن از ساعت کار مشخص همراه با بیمه و اضافه کاری برخوردار شده است.

س-  کدام بخش از مناطق گیلان برای چنین فعالیتی و سرمایه گذاری مستعد است؟

ج- لاهیجان، فومن و املش که تولید کننده و بیشترین باغات چای را در خود دارند مناسب اجرای مکانیزاسیون هستند. در کل اراضی زیادی برایش وجود دارد هر چند کم اما می‌توان باغات کهنه و رها شده را دوباره بهزراعی کرد. حتی می توان در دامنه کوه ها باغا‌ت جدیدی احداث کرد. یا باغاتی که در دوره احمدی نژاد رها شدند را دوباره احیا کرد. مطئمن باشید هر کسی در این بخش سرمایه گذاری کند سود خواهد کرد.

س ـ برای فروش این محصول در سطح کلان ملی چه مقدار تدبیر شده است؟ آیا برای صادرات آن هیچ گونه تشکل یا صنفی بازاریابی کرده است؟ ج-وضعیت یک مقدار بهتر شده ولی هنوز خیلی جای کار دارد. بعنوان مثال یکی از شرکتهای بخش خصوصی استان در این بخش سرمایه گذاری کرد و با خرید برگ سبز چای و بسته بندی مناسب  تواستنه در برند سازی این محصول بسیار موفق عمل کند. به نظرم با ورود سرمایه گذاری بخش خصوصی به صنعت چای حمایتهای زیادی می‌توان انجام داد. برای این کار نیاز به یک تیم و تشکل قوی داریم اما هنوز تشکل خاصی در این حوزه نداریم.

در حال حاضر فقط بخش خصوصی شرکتهای بزرگ با خرید چای بخشی از محوریت بازار و برند سازی را برعهده گرفته اند.

س- چنانچه محصول با کیفیت مناسبی برداشت شود و بسته بندی مناسب انجام شود، درباره بازار هدف آن در بین کشورهای همسایه اقدام سازمان یافته ای انجام شده؟

ج- متاسفانه از کل چای برداشت شده دراستانهای شمالی (۱۳۵هزار تن در سال )فقط ۲۵ درصد نیاز بازار تامین می‌شود ومابقی نیاز بازار با چای های وارداتی از هند و.. تامین می‌شود. این در حالیست که پیش از انقلاب ۷۸ نیاز بازار چای کشور با چای داخلی پوشش داده می‌شد.

در حال حاضر استانهای جنوبی کشور از چای های درجه چندم هند و سریلانکا مصرف می کنند. در حالیکه می‌شود همین چای های درجه چندم خودمان را با اسانس دار کردن به آن مناطق ارسال و بازاریابی کنیم.

 س-آیا صنایع تبدیلی لازم برای این کار در استانهای  شمالی فراهم است؟

ج- در حال حاضر در این حوزه نتوانستیم موفق باشیم و هنوز به مرحله ای برای استفاده از فراورده های چای نرسیدیم . سرمایه گذار بخش خصوصی می‌آید با خرید چای های سنواتی دپو شده در انبارها و با ارسال تناژ بالای آن به ترکیه ، این چای ها را به  فراورده های جدید تبدیل می‌کند و دوباره این محصول را در بازار داخلی عرضه می‌کند.

س- رییس سازمان چای از کیفیت ۹۹ درصدی چای برداشت شده در چین بهاره امسال خبر داده، بعنوان یک باغدار چنین ادعایی را قبول دارید؟

ج- کیفیت های اعلام شده ۵۰ درصد کذب است. اصلا امکان ندارد که ۹۹ درصد برگ سبز با کیفیت از باغات برداشت شود. باید ببینیم منظور از کیفیت اعلام شده چیست و باید تعریفی از آن ارایه شود. آیا هر چیزی که رنگ بدهد باید آن را با کیفیت بدانیم؟ کیفیت از دید من یعنی برداشت برگ سبز از باغات علمی و بهزراعی شده که قابلیت رقابت با چای هند و سریلانکا را داشته باشد. ضمن اینکه همه باغات در چین اول برگ با کیفیت دارند اما در چین های دوم و سوم دیگر نمی‌توان از این باغات برگ با کیفیت برداشت کرد.

 

س ـ نهادهای دولتی و متولیان امر در کدام بخش از این زنجیره تامین می توانند حمایت کنند؟

ج- تنها حمایتی که می‌توانند داشته باشند اینست که بحث ما ترک  و وراثت را به مجلس ببرند و اجازه تغییر کاربری و قطعه شدن بیشتر به اراضی که  قابلیت توسعه دارند را ندهند. اگر این لایحه مصوب نشود غیر از تعدادی محدود دیگر باغات چای در وسعت بزرگ  و یکپارچه نخواهیم داشت.

 

نویسنده: وحیده اسماعیلی ( روزنامه نگار) 

منبع : پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان