شَهر نوشت های محمد صالح زاده رشتی نژاد

روزنامه نگار - پژوهشگر مسایل شهری

شَهر نوشت های محمد صالح زاده رشتی نژاد

روزنامه نگار - پژوهشگر مسایل شهری

 

 

رونمایی از تازه‌ترین اثر واهانیان در سالن نظام مهندسی رشت؛

رشت به روایت ۵ نقشه‌ی تاریخی

آیین رونمایی از کتاب (رشت به روایت پنج نقشه تاریخی) در محل ساختمان نظام مهندسی ساختمان گیلان برگزار شد.

 

آیین رونمایی از کتاب (رشت به روایت پنج نقشه تاریخی) نوشته‌ی مهندس روبرت واهانیان با حضور پژوهشگران تاریخ فرهنگ و هنر گیلان، کارشناسان و مهندسان، اعضای شورای شهر، اعضای نظام مهندسی ساختمان و دانشجویان و علاقه‌مندان به تاریخ رشت در محل ساختمان نظام مهندسی ساختمان گیلان برگزار شد.

 

در مراسم رونمای از این کتاب هاشم موسوی دزکوهی، رییس سابق پژوهشکده گیلان‌شناسی، سید حسین رضویان، عضو شورای شهر رشت، رضا نوزاد، پژوهشگر تاریخ فرهنگ گیلان در خصوص پژوهش و تلاش‌های روبرت واهانیان در پاسداشت معناری تاریخی رشت سخنانی ایراد کردند.

 

روبرت واهانیان، معمار و پژوهشگر تاریخ رشت نیز ضمن تشکر و قدردانی از حمایت سازمان‌های مختلف، کتابخانه ملی رشت، معاونت شهرسازی و معماری شهرداری و همکاران و همسرش بیان کرد:
همه ساختمان‌ها و فعالیت‌های عمرانی ما یک روز از بین خواهند رفت، اما فعالیت فرهنگی تجربیات سال‌ها زندگی من بوده که به شکل کتاب، مقالات و…. به یادگار گذاشته‌ام.

وی عنوان کرد: این کتاب شامل ۵ قسمت بوده که نقشه‌های ۵ گانه رشت از سال ۱۲۴۹ تا ۱۳۴۵ خورشیدی را پوشش می‌دهد.

 

پایه‌ی اصلی کتاب رشت به روایت ۵ نقشه تاریخی، تاریخ شهر بوده که پایه اساسی و اصلی این تاریخ‌نگاری محصول نقشه جغرافیایی است که مدرکی فنی و ترسیمی محسوب می‌شود.

 

لازم به ذکر است؛ کتاب رشت به روایت ۵ نقشه تاریخی نوشته مهندس روبرت واهانیان، حاصل سال‌ها کار تحقیقاتی بوده و با نگاهی کامل و جامع به ۵ نقشه اولیه تاریخی رشت از سال ۱۲۴۹ تا ۱۳۴۵ به نگارش رسیده است.

کتاب رشت به روایت ۵ نقشه تاریخی، نوشته مهندس روبرت واهانیان به ویراستاری هادی میرزانژاد موحد در ۵۰۰ جلد توسط نشر فرهنگ ایلیا به چاپ رسیده است.

 

نویسنده: محمد صالح زاده 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۲۰ خرداد ۰۴ ، ۲۳:۲۴
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

وجب‌ به‎ وجب گیلان با آمایش سرزمین هدفمند شود؛

بلندمرتبه‌سازی یا تهرانیزه شدن!

نماینده عالی دولت در استان گیلان به‌تازگی، بلندمرتبه‌سازی را به‌عنوان الزام و راهکار در مقابل نابودی اراضی کشاورزی استان مطرح و عنوان کرد: با هماهنگی وزارت راه و شهرسازی، ۲۰ نقطه در استان برای بلندمرتبه‌سازی در نظر گرفته می‌شود. پیش از هر چیز دررابطه‌با این الزام که به‌عنوان راهکاری در استان گیلان مطرح شده باید گفت: ارائه این طرح یا برنامه از سوی مقام عالی دولت در استان با محدودیت در داده‌های کیفی روبروست. این برنامه از ابتدای آن، جدا از سازوکار، چگونگی فرایند و اثربخشی طرح در ذهن گیلانیان بسیار گنگ و مبهم به نظر می‌رسد. اصلا مشخص نیست؛ چه طرح و برنامه‌ای ارائه شده و چه ایده‌ای وجود دارد! حتی از بُعد مکان‌یابی نیز به جز یک مسافت ۱۵۰ کیلومتری از بندر انزلی تا آستارا اشاره خاصی دیگری نشده است.

 

در واقع دراین‌رابطه با کلیدواژه‌هایی مواجه می‌شویم از قبیل؛ کمبود زمین و مسکن، دارایی گیلانیان، مهاجرت، نسل آتی، ساخت‌وسازهای غیرمجاز، و یک‌مرتبه به الزام و راهکار بلندمرتبه‌سازی سوق داده می‌شویم. فارغ از چگونگی اجرای این طرح و همچنین تاثیر مطلوب و غیرمطلوب آن بر مسائل و چالش‌های استان باید گفت: تهرانیزه شدن مسایل عمرانی در استان‌های شمالی هرچند مسیر آسانی است؛ اما تبعات خاص خود را هم در پی خواهد داشت!

 

از بدو آغاز روند بلندمرتبه‌سازی این پدیده همیشه بر لبه تیغ حرکت می‌کرد، از سویی به بسیاری از مشکلات شهری از جمله؛ کمبود زمین، مسکن، بهینه نمودن هزینه تاسیسات شهری، جلوگیری از رشد افقی شهرها و… پاسخ می‌داد، اما از سوی دیگر، پدیدآورنده مشکلات و نارسایی‌هایی مانند افزایش تراکم جمعیتی و ساختمانی، اختلال در تاسیسات زیربنایی و خدمات شهری، تاثیرات نامطلوب کالبدی و محیط‌زیستی و… در فضاهای شهری بود.

 

این روزها که کشور و به فراخور آن استان‌های شمالی از جمله؛ گیلان، مازندران و گلستان با مشکلات و بحران‌های متعددی همچون؛ عدم توازن و تعادل سرزمینی، نابرابری فضایی و اجتماعی، مکان‌گزینی نامناسب جمعیت، صنایع و فعالیت‌ها، بحران و کمبود آب، معضلات شهری و محیط‌زیستی، گسترش ریزگردها، گرانی زمین و مسکن، زمین‌خواری، سرزمین زدایی، تراکم جمعیت در شهرهای بزرگ، تمرکزگرایی شدید، مهاجرت‌های بی‌رویه و لجام‌گسیخته، نابودی روستاها و عدم فعالیت به‌صرفه کشاورزی و…. دست‌وپنجه نرم می‌کند. طبعا پرسشی مطرح می‌شود که علت و منشأ پیدایش این دشواری‌ها، آشفتگی‌ها و چالش در پهنای این سرزمین‌ها کدام است؟! بی‌تردید در این برهه زمانی که ماهیت مسائل و مشکلات نیازمند بررسی و مطالعات عمیق و کارشناسی است، پاسخ به این پرسش کاری سخت و طاقت‌فرسا است.

 

باتوجه‌به اینکه ارائه طرح بلندمرتبه‌سازی در استان گیلان در مواجهه و مقابله با مسائل و چالش‌های منطقه از قبیل؛ مهاجرت و انتقال جمعیتی، تغییرات در کاربری اراضی کشاورزی، نابودی کشاورزی، کمبود زمین برای مسکن و. مطرح گردیده است. ازاین‌رو بایستی در طرح چنین مسائلی بسیار موشکافانه برنامه‌ریزی صورت بگیرد.

از آن‌جایی که مهاجرت‌های برون‌استانی به استان گیلان در سال‌های اخیر از لحاظ ماهیت، شکل و بُعد مسافتی با تغییراتی مواجه است و این نوع مهاجرت‌ها به استان گیلان با بروز بحران آب، آلودگی هوا، افزایش هزینه زندگی در کلان‌شهرها، تغییرات محیط‌زیستی و اقلیمی افزایش قابل‌توجهی را شاهد بوده و مهاجرین برای کیفیت زیست بهتر به این استان مهاجرت می‌کنند. اولین پرسش در رابطه با بلندمرتبه‌سازی که به ذهن خطور می‌کند، این است: آیا مهاجرین در گیلان که اغلب از طبقه متمول جامعه بوده‌اند، حاضرند در برج‌های چندین و چندطبقه سکونت یابند؟

 

اغلب مهاجرین که دارایی ارزشمند گیلانیان را در پلاک‌های مختلف خریداری کرده‌اند، به دلایلی از قبیل؛ فرار از آلودگی هوا، تمرکز بیش از‌اندازه جمعیت، ترافیک، خشکسالی و فرار از آسمان‌خراش در کلان‌شهرها مهاجرت غیردائم به گیلان داشته و طی این انتقال جمعیتی، بکرترین زمین‌ها با چشم‌اندازهای جنگل و کوه و دریا را در روستاهای استان گیلان به تصرف خود درآورده‌اند. در واقع می‌توان گفت: مهاجرت به استان گیلان، یک امر فقط سکونتی برایشان نبوده و تبدیل به‌نوعی سرمایه‌گذاری و سرمایه‌اندوزی شده است. تحرکات جمعیتی اخیر، با انتقال سرمایه از کلان‌شهرهای توسعه‌یافته به‌سوی مناطق روستایی و شهری است.

 

از نیم‌قرن پیش آمایش سرزمین به‌منظور مقابله و مهار آثار و تبعات و مشکلات ناشی از انقلاب صنعتی و ویرانی‌های جنگ جهانی دوم ابداع شد. طرحی با دید کلان و برنامه‌ای جامع که بسیار فراتر از بعضی تدابیر و سازوکارهای فقط پیشگیرانه بوده و بازدارنده و تنظیم‌گر امور سرزمین محسوب می‌شد. در واقع چیدمان منطقی و تعامل ارگانیک و همه‌جانبه ارکان اساسی سرزمین را فراهم می‌کند. این تخصص در برگیرنده اصول، فنون و روش‌های علمی و کاربردی به‌منظور یکپارچه‌سازی، تعادل، توازن، توسعه، تحولات بنیادین و پایدار سرزمین در همه ابعاد کلان مانند؛ فضا، جمعیت، فعالیت و محیط‌زیست است.

 

چهار عامل اصلی تشکیل‌دهنده سرزمین مانند فضا، انسان، فعالیت و محیط‌زیست پیوسته با هم در تعامل هستند. سرزمین‌های جغرافیایی موجودیتی منفعل و ایستا نیستند و خواه‌ناخواه به‌صورت مداوم دگرگون و متحول می‌شوند. ازاین‌رو عقلانیت حُکم می‌کند که تحولات سرزمین‌ها به‌صورت رها شده نباشند و بر اساس مجموعه‌ای از سازوکارها، تدابیر و قدم‌های برنامه‌ریزی‌شده جامع، منسجم و یکپارچه هدایت و محقق شوند.

 

به نظر می‌رسد نظام برنامه‌ریزی هرگز نتوانسته توسعه‌ای همگون با مزیت‌ها و تنگناهای مناطق را محقق سازد و بی‌تعادلی در توسعه منطقه‌ای کشور از آثار و پیامدهای آن محسوب می‌شود؛ بنابراین سیاست‌های کلی پیش از هر چیز می‌طلبند که در سطح کلان به طرح آمایش منطقه‌ای به‌عنوان یک ضرورت در استان گیلان نگاه شود تا وجب‌به‌وجب و متر به متر این منطقه غنی و ارزشمند با برنامه‌ریزی جامع و یکپارچه مدیریت شود.

 

نویسنده: محمد صالح زاده(روزنامه نگار و پژوهشگر مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۶ خرداد ۱۴۰۴

 

۱ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۱۹ خرداد ۰۴ ، ۰۰:۱۳
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

 

میراث‌داری ابنیه‌ها در گفت و گو با بزرگ خاندان زری‌دوست؛

دولت علاقه‌ای به حفظ بنا‌های تاریخی ندارد

غلو نیست اگر بگوییم بنا‌های تاریخی و با قدمت در شهر‌های استان گیلان سرگذشت تلخ و حزن‌انگیزی دارند. این بنا‌ها در گوشه و کنار بافت قدیمی شهر‌ها مشاهده می‌شوند، اگر چه بخشی از آن‌ها از گزند روزگار در‌امان مانده‌اند اما مهجور و بلاتکلیف و تنها با استواری و مقاومت دیرپای‌شان با بی‌توجهی نهاد‌های متولی ر‌ها شده و جز کهنسالی تدریجی چیزی عایدشان نمی‌شود.

 

سهم بناهای تاریخی؛ کوبه‌های پتک و گسستن ستون‌ها
در طی این سال‌ها سیاست نوسازی شهرداری‌ها و در پی آن ساخت و ساز بی‌رویه بساز و بفروش‌ها بخش‌های مختلفی از بافت تاریخی شهر‌های گیلان را درو کرده و سهم بخش عمده‌ای از این خانه‌های قدیمی کوبه‌های پتک و گسستن ستون‌ها و شخم زدن زمین با بولدزر به حُکم تخریب بوده است.

 

با این اوصاف امروزه چیزی که مشاهده می‌کنیم؛ تنها سهم ناچیزی از میراث تاریخی معماری برای گیلان باقی مانده است. از همین محدود بنا‌های تاریخی که برجای مانده نیز هرکدام با شرایط نامطلوبی به سرنوشت ناگزیری که برایشان رقم خورده با درب‌های بسته و شرایط متروکه در محاصره آپارتمان‌ها و مجتمع‌های مسکونی در معرض تخریب و ویرانی‌اند.

 

چراغی در کورسوی نا اُمیدی
در این سال‌ها با ورود بخش خصوصی و اجرای طرح بازآفرینی بافت تاریخی در رشت و همچنین پاردایم‌های اقتصادی جدید از جمله؛ شهر خلاق خوراک و صنایع دستی روایت‌های تازه‌ای در مرکز استان پا گرفته و از این رو برخی از خانه‌های قدیمی و تاریخی شهر رشت و به فراخور آن در سایر شهر‌های استان نیز مرمت و بازسازی شده و با کاربری جدیدی رونق گرفته‌اند.

 

یکی از این خانه‌های تاریخی با قدمت حدود ۱۵۰ سال در محله پیرسرای رشت واقع شده که از سوی برادران زری‌دوست (مدیریت نمایندگی دوربین کانن پرشیا) در سال ۱۳۹۹ از آخرین مالک آن و با هزینه شخصی خریداری و مرمت و بازسازی شد تا نوری باشد در این کور سوی نا اُمیدی برای حفظ میراث تاریخی شهر رشت. این عمارت از سال ۱۴۰۲ به بهره‌برداری رسیده و به عنوان فروشگاه صنایع دستی تغییر کاربری یافته است.

 

از همین رو، در یکی از روز‌های بهاری رشت در گذر پیرسرای رشت با «مجید زری‌دوست» مالک بنای تاریخی “میرزا علی معاون” به گفتگو پرداختیم که در ادامه به آن می‌پردازیم:

 

***

 

جناب آقای زری‌دوست در ابتدا در رابطه با قدمت این بنا و همچنین مالک اصلی عمارت لطفا توضیح بفرمایید.
بنای تاریخی «میرزا علی معاون» در بین سال‌های ۱۲۶۵ تا ۱۲۷۰ هجری شمسی از سوی مرحوم میرزا علی معاون ساخته شد. این بنا در ابتدای محله پیرسرا که جز محدوده کیاب رشت از سمت سبزه میدان بود، قرار گرفته و از سوی فرزند ‌ایشان مرحوم رضا معاون که به معاون جواهری مشهور بوده استفاده می‌شد.

«معاون جواهری» از تجار معروف شهر در اواخر دوره قاجار بود که در حوزه تجارت و صادرات و واردات جواهرات و سنگ‌های زینتی و قیمتی از روسیه و سایر کشور‌های اروپایی فعالیت داشت.

 

یکی از این خانه‌های تاریخی با قدمت حدود ۱۵۰ سال در محله پیرسرای رشت واقع شده که از سوی برادران زری دوست (مدیریت نمایندگی دوربین کانن پرشیا) در سال ۱۳۹۹ از آخرین مالک آن و با هزینه شخصی خریداری و مرمت و بازسازی شد تا نوری باشد در این کور سوی نا اُمیدی برای حفظ میراث تاریخی شهر رشت

 

مساحت اولیه این عمارت چند مترمربع بود؟
مساحت اولیه عمارت معاون جواهری حدود ۲ هزار مترمربع بود که هم اکنون فقط بخش کوچکی از این بنا به متراژ ۳۰۰ متر به شکل کنونی باقی مانده است. در طی سالیان دراز بخش‌های متعددی از زمین این عمارت قطعه‌بندی شده و به دست نوسازی شهری سپرده می‌شود. در بخش اصلی این عمارت، یک اتاق در گوشواره و یک سالن اصلی وجود دارد. پنجره و درب‌های چوبی کشیده‌اش رو به حیاط پشت عمارت باز می‌شود.

 

در حیاط پشتی این عمارت، چاه آب و حوض مستطیل شکل کوچکی با کاشی‌های آبی قاجاری تزیین شده است. دیوار‌های حیاط این عمارت نیز طاق ضربی است که انتهای آن با آجرچینی‌های دندان موشی تزئین شده و انتهای آن نیز سفال چین است.

 

عمارت میراث علی معاون را چه سالی خریداری کردید؟ و از چه سالی مرمت آن آغاز گردید و روند مرمت آن چه مدت طول کشید و در چه سالی به بهره برداری رسید؟
من و برادرم خانه میرزا علی معاون را در سال ۱۳۹۹ از پیش خانواده شارمی خریداری کردیم. و در سال ۱۴۰۱ روند مرمت آنرا آغاز کردیم. ساختمان حدود ۵۰ درصد تخریب شده بود. بسیاری از دوستان پیشنهاد تخریب کامل این بنا را به ما دادند. به ما گفتند این بنا را شبانه تخریب کنید، در این صورت میراث هم نمی‌تواند پیگیر شود.

 

در ابتدا قصد داشتیم این بنا را تخریب و به شکل یک پاساژ تجاری برای فروش محصولات دیجیتال و برقی بسازیم. اما پس از مدتی تصمیم گرفتیم این خانه قدیمی را بازسازی کنیم تا محفوظ بماند. احساس کردم یک روحی در این خانه وجود دارد و این روح را باید زنده نگهداریم. بنابراین از استفاده بازاری خودمان صرف‌نظر کردیم و این بنا را مرمت و بازسازی کردیم. تقریبا حدود ۲ سال مرمت این عمارت به طول انجامید و بیش از ۲ میلیارد هزینه در برداشت.

 

طی بازسازی این عمارت قدمت این خانه و صاحبان اولیه آن برای ما مشخص شد. در روند مرمت این عمارت با پیگیری‌هایی که انجام دادیم خانواده معاونی‌ها را پیدا کردیم. نوه آن‌ها ۹۰ سال سن داشت، وقتی موضوع بازسازی و مرمت را فهمیدند بسیار از این موضوع خرسند شدند.

 

این بنای تاریخی تا قبل از سال ۱۳۹۹ خالی از سکنه بوده؟
این بنا حدود ۳۰ سال خالی از سکنه بود و در سال ۱۳۵۶ فروخته شده است. مشخص نیست و نمی‌دانیم به دست چه کسی فروخته شد اما آخرین مالک آن خانواده شارمی بود‌ه‌اند اما سازنده آن خانواده معاون، یعنی همان خانواده‌ی جواهرفروش بوده‌اند.

 

معاون جواهری از تجار معروف شهر در اواخر دوره قاجار بود که در حوزه تجارت و صادرات و واردات جواهرات و سنگ‌های زینتی و قیمتی از روسیه و سایر کشور‌های اروپایی فعالیت داشت

 

آیا در روند مرمت این عمارت نهادها و سازمان متولی دولتی حمایتی داشتند؟
خیر، هیچ گونه حمایتی نشد. مسوولان میراث گیلان در ابتدای بازسازی این بنا می‌گفتند؛ چون این بنا به اوایل دوره پهلوی اول بر می‌گردد، و تا حدی سرپا است بایستی حفظ شود. در ابتدای کار می‌گفتند برای بازسازی چند فقره وام بگیرید. ما پیگیری کردیم اما متاسفانه هیچ کمکی از سوی دستگاه‌های دولتی صورت نگرفت.

 

ببینید حقیقت این است که هیچ گونه تصمیم و اراده‌ای برای حفظ بنا‌های تاریخی ارزشمند در این شهر و استان نیست و همه چیز تنها به حرف و شعار خلاصه می‌شود. به همین خاطر است که یکی پس از دیگری بنا‌های تاریخی و ارزشمند این شهر را از دست داده‌ایم.

 

خانه تاریخی “میرزا علی معاون” ثبت ملی شده است؟
خیر، ثبت ملی نشده است. این عمارت به این دلیل که بسیار مخروبه و از دست رفته بود، میراث تنها پیشنهاد داد بنا را به جای تخریب بازسازی کنیم. البته بنظرم ثبت ملی کردن یک اثر تاریخی حواشی مربوط به خودش را دارد و دخالت‌های بی‌مورد دولتی پیش می‌آمد که اساسا کمکی به حفظ بنا نمی‌کند.

 

این عمارت تاریخی در حال حاضر چه نوع کاربری دارد و قرار است چگونه ماندگار شود؟
در حال حاضر این عمارت تاریخی پس از بهره برداری از سال ۱۴۰۲ تبدیل به یک فروشگاه و نمایشگاه دائمی صنایع دستی شده و جلوی این بنا مغازه‌هایی ساخته شده است. بنای اصلی عمارت معاونی‌ها پشت مغازه‌ها قرار دارد.

 

قاطعانه می‌گویم اگر در روند مرمت و بازسازی این عمارت حمایت می‌شدیم، مجبور نبودیم مغازه‌ها را احداث کنیم و ساختمان بنای خودش را حفظ می‌کرد. بطور کلی در آینده این بنا بیشتر استفاده فرهنگی خواهد داشت و مجوزی که از شهرداری اخذ کرده ایم تحت عنوان بنای فرهنگی بوده و این کاربری ثبت شده است.

 

در روند مرمت این عمارت با پیگیری‌هایی که انجام دادیم خانواده معاونی‌ها را پیدا کردیم. نوه آن‌ها ۹۰ سال سن داشت، وقتی موضوع بازسازی و مرمت را فهمیدند بسیار از این موضوع خرسند شدند

 

در روند بازسازی و مرمت عمارت آیا ساختار قدیمی این بنا را حفظ کرده اید یا تغییر کلی ایجاد شده است؟
بخش‌هایی که تخریب نشده بود را حفظ کردیم و بخش‌های دیگر که تخریب شده بود را مثل همان شکل اولیه ساختیم. برای بازسازی این بنا با طراحان متخصص بازسازی و مرمت مشورت داشتیم و تا درحد توان ماهیت این بنا حفظ شد. در طی مراحل مختلف بازسازی این عمارت هزینه زیادی صرف شده است.

 

استادکار‌های معروف و به‌نامی برای مرمت این خانه کار کرده‌اند. برخی از استادکاران از داخل استان و برخی دیگر از استان و شهر‌های اطراف همچون قزوین و زنجان برای مرمت این عمارت زحمت کشیده‌اند.

با توجه سابقه شما در مورد مرمت و بازسازی عمارت تاریخی بنظر شما چه کمک و حمایتی از سوی دستگاه‌های دولتی متولی مؤثر است؟
ببینید شک نکنید اگر دولت و دستگاه‌های دولتی حمایت کنند، بسیاری از افراد مثل ما وجود دارند که خواهان این بوده در موضوع مرمت آثار تاریخی ارزشمند فعالیت داشته باشند و این آثار را از خطر تخریب نجات دهند. ما می‌توانیم با کمک به هم آثار تاریخی ارزشمند شهر رشت و استان را نجات دهیم. بایستی از سوی دستگاه‌های دولتی حمایت‌های مالی صورت بگیرد. وام بلاعوض احتیاج نیست، وام با عوض بدهند اما روند آن مشخص باشد. فرایند اعطای وام بدون حاشیه و بدون رانت صورت بگیرد. بایستی با ساز و کار مشخص حفظ میراث فرهنگی از سیستم دولتی به بخش خصوصی واگذار شود.

 

شک نکنید اگر دولت و دستگاه‌های دولتی حمایت کنند، بسیاری از افراد مثل ما وجود دارند که خواهان این بوده در موضوع مرمت آثار تاریخی ارزشمند فعالیت داشته باشند و این آثار را از خطر تخریب نجات دهند

 

تا بخش خصوصی‌ اندک سرمایه باقی مانده در استان و کشور را حفظ کند. اگر این اتفاق میسر شود قطعا مقداری از این میراث گذشتگان برای آیندگان باقی خواهد ماند و میراث ارزشمند تاریخی کشور حفظ خواهند شد.

 

جناب آقای زری دوست در سخن آخر هر چه لازم است را توضیح بفرمایید.
ما شاهد سرمایه‌های این شهر هستیم که به تدریج در حال نابودی و اتلاف منابع هستند. این خانه که در رشت از سوی من و برادرم با هزینه کاملا شخصی خریداری و بازسازی شد جز عمارت‌های تاریخی و ارزشمند شهر رشت بوده که می‌توان به جرات گفت؛ ما همچون خانه معاونی‌ها در رشت بسیار‌اندک داریم.

 

در برهه‌ای که بسیاری از خانه‌های تاریخی شهر رشت تخریب شده‌اند و به جای آن‌ها ساختمان‌های چندین طبقه ساخته شده است، حفظ چنین عمارت‌هایی بسیار ارزشمند است. همانطور که پیش‌تر عرض کردم ما در روند بازسازی این عمارت هیچ گونه حمایت دولتی نداشتیم، اینرا باید اضافه کنم که یکی از مشکلات بزرگ ما در حوزه میراثی این است که دستگاه‌های متولی دولتی هیچ گونه علاقه‌ای برای حفظ این بنا‌ها ندارند و بیشتر به سایر موضوعات میراثی منعطف هستند.

 

‌امیدوارم علاقمندان و همشهریان عزیز ما از این عمارت استقبال کنند و این بنای تاریخی دیده شود. بایستی بتوانیم بنا‌های این چنینی در شهر رشت را مرمت کنیم تا آن‌ها نیز نگهداری و محافظت شوند. انشالله بتوانیم از این ظرفیت‌ها استفاده کنیم و آن‌ها هم بازسازی شوند. حفظ میراث فرهنگی در استان سرسبز و عزیزمان گیلان یکی از بزرگترین آرزو‌های ما است.

1

2

3

4

5

6

7

8

9

 

گفتگوی محمد صالح زاده(روزنامه نگار و پژوهشگر مسایل شهری) با مجید زری دوست(مالک عمارت معاونی ها در رشت) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۳ خرداد ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۹:۰۵
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

بررسی مولفه‌های توسعه شهری کلان شهرها؛

مدیریت پیاده‌راه پلیسی نیست

پیروز حناچی، شهردار سابق تهران و استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران در دومین نشست عمومی هشدار برای ایران ۴۶ با بیان اینکه نوع مدیریت در پیاده راه، پلیسی نیست و از جنس فناوری است گفت: پیاده راه رشت، با وجود نقدهایی که در برخی بخش‌ها از جمله حوزه دسترسی شهروندان به آن وارد است، با این حال توانسته این شهر را به مقصد سفر تبدیل کند.

 

چند درصد از مدیران شهری برای شهرها آرزو دارند؟!

به نظر شما چند درصد از مدیران شهری برای شهرها آرزو دارند؟! داشتن آرزو که در برنامه‌های توسعه شهری از آن به‌عنوان چشم‌انداز شهری یاد شده، باعث می‌شود؛ برنامه‌های توسعه شهری شهرها موازی با چشم‌انداز حرکت کنند؛ برای رسیدن به “هدفی مشترک”.

 

اگر برای توسعه شهری تفکر انسان‌محوری مطرح شده، طبیعتاً همه برنامه‌های عملیاتی بایستی در این جهت تهیه و اجرا شوند. مهم‌ترین تأثیر بر چشم‌اندازهای شهری در شهرهای ما با تهیه بودجه توسط شهرداری‌ها و تأیید و تصویب آن توسط شوراها صورت می‌گیرد.

 

شهرداری اگر هوشمند باشد می‌تواند لایحه‌ای را تنظیم و به صحن شوراها ارسال کند که شهر به اهداف چشم‌انداز نزدیک شود و از سوی دیگر شوراها اگر هوشمندانه لایحه را ارزیابی کنند شهر به اهداف مورد نظر چشم‌انداز نزدیک خواهد شد در غیر این صورت قطعاً شهر از مسیر اصلی توسعه دور خواهد شد.

 

نارسایی در کلان شهرها

توسعه چشمگیر شهرنشینی همراه با توسعه شهرها از نظر جمعیت و مساحت باعث ظهور پدیده‌های نوینی از جمله کلان‌شهرها و شهرهای جهانی شده است. امروزه کلان‌شهرها به‌عنوان مأمن زیست شهروندان دچار نارسایی‌هایی بوده که از نظر اقتصادی، اجتماعی و کالبدی معضلاتی را برای شهر و شهروندان به ارمغان آورده است.

 

داشتن آرزو که در برنامه‌های توسعه شهری از آن به‌عنوان چشم‌انداز شهری یاد شده، باعث می‌شود؛ برنامه‌های توسعه شهری شهرها موازی با چشم‌انداز حرکت کنند برای رسیدن به “هدفی مشترک”.

 

اغلب کلان‌شهرها با معضلاتی از قبیل؛ آلودگی هوا، تراکم جمعیتی، ترافیک سرسام‌آور، مهاجرت و…. به‌ نوعی درگیر بوده و راه‌حل‌های متفاوتی را برای حل این مشکلات داشته‌اند. از آنجایی‌که مهم‌ترین و اساسی‌ترین هدف از برنامه‌ریزی شهری پاسخگویی به نیازهای افراد ساکن در شهرها و بهبود کیفیت زندگی است، ازاین‌رو کیفیت زندگی، کیفیت مسکن، کیفیت محیط‌زیست، اشتغال، آموزش، بهداشت و… در سطوح کلان‌شهرها مورد توجه مدیران، هدف برنامه‌ریزان شهری و دغدغه سازمان‌های مردم‌نهاد البته با مشارکت شهروندان است.

 

رویکرد انسان محور در برنامه‌ریزی شهری

تفکر انسان‌محوری در شهر و برنامه‌ریزی، رویکردی است که در آن نیازها و تجربیات مردم، محور اصلی برنامه‌ریزی شهری قرار می‌گیرد. این رویکرد به‌ جای تمرکز بر ارقام و داده‌ها، بر کیفیت زندگی شهروندان، مشارکت آن‌ها در فرایندهای تصمیم‌گیری و ایجاد محیطی امن، دلپذیر و متناسب با نیازهای آنها تمرکز دارد.

 

گذر از رویکرد خودرو محوری به سمت انسان‌محوری در نظریه‌های برنامه‌ریزی شهری، تحولی بنیادین را در شهرها ایجاد کرد که علاوه بر بهبود کیفیت زندگی، با ایجاد فضاهای سبز، حمل‌ونقل پایدار و مشارکت شهروندان، توسعه پایدار و شهرهایی دوستدار انسان و محیط‌زیست را مجدد احیا کرد.

 

هشدار برای ایران ۴۶

در همین راستا، نشست عمومی “هشدار برای ایران ۴۶” با موضوع بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت در محل ساختمان نظام‌ مهندسی ساختمان گیلان برگزار شد. این همایش با محوریت بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت و باهدف “در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار” برگزار شده است. در این همایش «دکتر پیروز حناچی»، «دکتر مرتضی هادی جابری مقدم»، «دکتر نادر زالی» به‌عنوان سخنرانان اصلی مباحث تخصصی را برای حاضرین ارائه کردند.

 

باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم

در ابتدای این نشست «نسیم طواف‌زاده» مدیرعامل مؤسسه سبز کاران بالان ضمن قدردانی از همراهان مجموعه نشست‌های سرا و سخنرانان بیان کرد: رنج تلنگری است تا متوجه شویم زندگی ما نیاز به تغییر دارد. یک انسان وقتی زخم بر می‌دارد، هوشیار می‌شود. اما باید مراقب باشیم تا رنج ما را درمانده نکند.

 

این نشست فرصتی برای تبادل نظر و برنامه‌ریزی بهتر جهت توسعه شهر رشت در راستای ارتقای سطح کیفی و توسعه پایدار کلان‌شهری است.

 

وی در ادامه گفت: دومین نشست عمومی و تخصصی هشدار برای ایران ۴۶ در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار، در واقع بایدها و نبایدهای توسعه کلان‌شهری رشت را پیگیری و بررسی می‌کند. مدیرعامل مؤسسه سبزکاران در پایان عنوان کرد: باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم. این نشست فرصتی برای تبادل نظر و برنامه‌ریزی بهتر جهت توسعه شهر رشت در راستای ارتقای سطح کیفی و توسعه پایدار کلان‌شهری است.

 

رشت؛ کلان شهر رفرنس در استان گیلان

«سینا لطف‌پور» پژوهشگر دکتری شهرسازی و فعال حوزه شهرسازی و دبیر پنل دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ هم در این نشست بیان کرد: ما به‌جای اینکه در مورد تاریکی بد بگوییم، سعی کرده‌ایم شمعی روشن کنیم. دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ همچون نشست پیشین بر مبنای روش گفت‌وگو بوده و نگاه ما در این نشست همواره بر پایه علم و دانش تخصصی شکل‌گرفته است.

 

این پژوهشگر دکتری شهرسازی در ادامه افزود: این نشست در مورد شهر رشت است که با عنوان مرکز استان گیلان، در قالب یک کلانشهر رفرنس در استان گیلان شناخته می‌شود. کلان‌شهر رشت در بیشتر موارد به‌عنوان یک مرجع برای مدیریت شهری سایر شهرهای استان به شمار می‌رود. این شهر امروزه با مشکلات عدیده مواجه بوده که ضروری است در قالب گفت‌وگویی منصفانه و بی‌طرفانه بر پایه علم مشکلات این شهر مورد بررسی و پیگیری قرار گیرد.

 

از فراموشی انسان در برنامه‌ریزی شهری تا رویکردی سوداگرانه

«دکتر نادر زالی» عضو هیأت علمی شهرسازی دانشگاه گیلان به‌ عنوان اولین سخنران پنل در نشست هشدار برای ایران ۴۶ ضمن ضرورت بازاندیشی در رویکردهای مدیریت شهری رشت گفت: استمرار تفکر دهه ۶۰ میلادی و اولویت‌دادن به سازه و ماشین در برنامه‌ریزی شهری و فراموشی انسان به‌عنوان ذی‌نفع نهایی در برنامه‌های توسعه شهری منجر به رویکرد سوداگرانه در تصمیم‌سازی و تقدم منافع فردی بر منافع جمعی و افول ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی و هویت محلی شده است.

 

تفسیر و تشریح رشت امروز

عضو هیأت‌علمی شهرسازی دانشگاه گیلان در تفسیر رشت امروز بیان کرد: ۳۰ درصد جمعیت استان در شهر رشت ساکن بوده و این شهر بیش از ۸۰۰ هزار نفر جمعیت را در ۱۰ هزار هکتار مساحت جای‌داده است. این شهر کمتر از ۳۰ عدد اتوبوس برای حمل‌ونقل عمومی دارد و در مقایسه با کلان‌شهرهای کشور همچون مشهد و اصفهان، قزوین و… این رقم بسیار ناچیز محسوب می‌شود. تعریض مسیر سواره و کاهش پیاده‌راه‌ها در این شهر یک‌رویه عادی محسوب می‌شود.

 

مهم‌ترین تأثیر بر چشم‌اندازهای شهری در شهرهای ما، با تهیه بودجه توسط شهرداری‌ها و تأیید و تصویب آن توسط شوراها صورت می‌گیرد. شهرداری اگر هوشمند باشد می‌تواند لایحه‌ای را تنظیم و به صحن شوراها ارسال کند که شهر به اهداف چشم‌انداز نزدیک شود. در غیر این صورت قطعاً شهر از مسیر اصلی توسعه دور خواهد شد.

 

از ساخت و سازهای غیر مجاز تا نفوذ شیرابه به آب‌های زیرزمینی

وی به ساخت‌وساز گروه‌های پر درآمد و غیرمتخصص در محلات خاص و بافت‌های فرسوده این شهر اشاره داشت که با سو مدیریت رها شده‌اند. کمیسیون‌های ماده ۱۰۰ به‌ نوعی در تعامل با تخلفات ساختمانی برای تأمین هزینه اداره شهر بوده و سرانه فضای سبز این شهر باتوجه‌به اقلیم مناسب کمتر از ۱ متر و نیم متر است که به نسبت شهرهای دیگر کشور که اقلیم نامناسب دارند، بسیار اندک است.

 

زالی اضافه کرد: این شهر به‌نوعی بهشت نسق‌سازان است که بدون هیچ هزینه‌ای از تأسیسات و خدمات شهری استفاده می‌کنند. رودخانه‌های این شهر محل تخلیه فاضلاب بوده که بیش از ۱۰ هزار مترمکعب فاضلاب در آنها منجر به آلودگی رودخانه‌های این شهر شده است که باید بدانیم در نهایت پس از طی‌شدن مسیر ۱۷ کیلومتر در شهر به تالاب انزلی سرازیر می‌شوند و منابع آبی استان را تحت شعاع قرار داده‌اند.

 

وی تصریح کرد: در رشت به دلیل نفوذ شیرابه زباله به آب‌های زیرزمینی یکی از آلوده‌ترین آب‌ها را به لحاظ کیفیت دارا است. زباله در رشت با سو مدیریت به یک بحران جدی تبدیل شده است.

 

این استاد دانشگاه در تشریح چالش‌های اساسی این شهر به مهاجرت‌های اقلیمی فزاینده، وضعیت بحرانی رودخانه‌های زرجوب و گوهر رود، بحران حمل‌ونقل و ترافیک، اُفت کیفیت فضاهای عمومی و ناکارآمدی در مدیریت پسماند اشاره داشت.

 

برنامه‌ریزی به سوی چشم‌انداز محوری پیش برود

نادر زالی در پایان سخنرانی خود با عنوان ارزیابی انتقادی مدیریت شهری تصریح کرد: تفکر برنامه‌ریزی تفکر روزمرگی است، برنامه‌ریزی آینده گرانه نیست. مدیران شهری تمایل به برنامه‌های زودبازده داشته و اغلب برنامه‌ریزی‌ها توسط مدیریت شهری معلول محور است نه علت‌محور.

باید برنامه‌ریزی به‌سوی چشم‌انداز محوری و علم‌گرایی پیش برود. مدیران باید بدانند از دام توسعه کالبدگرا و ماشین محور رها شوند و توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل عمومی و پاک، دسترسی‌های ساده و ارزان، احیای رودخانه‌ها و بازآفرینی اکولوژیک شهری، ارتقای زیست‌پذیری و تاب‌آوری شهری و استقرار مدیریت یکپارچه توسعه شهری و حکمروایی مبتنی بر شفافیت در دستور کار قرار گیرد.

 

امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیستند

«دکتر پیروز حناچی» شهردار سابق تهران و استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران، به‌ عنوان دومین سخنران این نشست با ارائه پرسشی از حضار بیان کرد: اگر از شما سؤال بپرسند که تا دو دهه آتی در شهری که زندگی می‌کنید، کیفیت زندگی بهتر می‌شود یا بدتر؟ چه پاسخی می‌دهید!

 

ما برای اینکه شهرهایمان را توسعه دهیم، طرح‌های کالبدی تهیه می‌کنیم. اما امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیستند. قبل از هر چیز باید بدانیم؛ اگر رویکرد و تفکر انسان‌محوری را در مدیریت و برنامه‌ریزی شهرها مطرح می‌کنیم، بایستی نظام بودجه‌ریزی ما به صورتی تنظیم شود که میزان مصالح و بودجه به موضوعات انسان‌محوری در شهرها بسیار بیشتر از حوزه‌های خودرو محوری باشد.

 

اغلب در کلان‌شهرهای کشور به دنبال راه‌حل‌هایی خواهند رفت که آن راه‌ها درمان درد شهرهای ما نیستند. ایجاد خیابان، رمپ و لوپ، اتوبان و بزرگراه و…. کیفیت را در زندگی شهری ما ارتقا نمی‌دهند. فردی که مبتلا به بیماری قندی است، باید از خوراک بیش از حد پرهیز کرده و رژیم غذایی بگیرد. همین موضوع در شهر به تئوری‌ای تبدیل شده و می‌گویند: هر چه‌قدر در شهر مسیر سواره ایجاد کنیم، تقاضای سواره را افزایش خواهیم داد. این موضوع منجر به آلودگی هوا در کلان‌شهرها شده و از کیفیت زندگی در کلان‌شهرها کاسته است.

 

منابع محدود در جای درست مصرف شوند

شهردار اسبق تهران افزود: ما در شهرداری تهران در آن زمان ۷/۳ برابر بودجه را صرف پروژه‌های انسان‌محوری از قبیل؛ پیاده محوری، حمل‌ونقل عمومی، قلمرو عمومی کردیم. با منابع محدودی که داریم، باید بدانیم در جای درست از آن مصرف کنیم. در تمام نقاط جهان وضعیت کلان‌شهرها تا دو دهه پیش اسفناک بوده، به‌عنوان‌مثال پکن پایتخت چین از نظر آلودگی در دسته آلوده‌ترین کلان‌شهرهای دنیا بود.

 

پیروز حناچی ادامه داد: در شهر پکن، زمانی از روی زمین آسمان دیده نمی‌شد و از بالای آسمان زمین قابل دید نبود. مردم پکن به شوخی به یکدیگر کپسول اکسیژن هدیه می‌دادند. اما امروزه به گواهی سازمان ملل، پکن از موفق‌ترین کلان‌شهرهایی بوده که توانسته آلاینده‌ها را کنترل کنند. البته باید بدانیم برای کنترل آلاینده‌ها تصمیم‌های سختی گرفته‌اند از جمله؛ تبدیل تمام اتومبیل‌ها، اتوبوس‌ها به سوخت برقی و از همه مهم‌تر حتی محل کارخانه ذوب‌آهن چین که در محدوده شهر پکن بوده را هم جابه‌جا کرده‌اند. کارخانه‌ای که بیشترین سهم آلودگی هوای پکن را از آن خودکرده بود.

 

وی ضمن ارائه تصاویری مربوط به تجربه پروژه‌های موفق در جهان از جمله؛ انگلستان، ایتالیا، کره جنوبی گفت: پروژه “اینچی اون” شهر سئول و تخریب بزرگراه ۲ طبقه این کلان‌شهر در کره جنوبی و ایجاد یک قلمرو عمومی برای شهروندان بود. چگونه این پروژه شهری که توسط شهردار وقت اجرایی شد و توانست به یکی از جاذبه‌ها و پروژه‌های اجرایی موفق شهر تبدیل شود و مورد بازدید گردشگران شهر قرار بگیرد و به‌ عنوان یک پدیده منحصر از آن یاد شود.

 

استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران اضافه کرد: پروژه “اینچی اون” باعث شده ۳ الی ۵ درجه دمای شهر در آن موقعیت مکانی کاهش پیدا کند و بسیاری از املاک آن منطقه نیز با افزایش ارزش مواجه شدند و همچنین در کیفیت زندگی مردم بسیار اثرگذار بوده است.

 

پیروز حناچی، در ادامه بیان کرد: متاسفانه همان ناترازی که در بخش انرژی ایران اتفاق افتاده در شهرهای ایران هم به شکل‌های مختلف دیده می‌شود. 

 

شهردار سابق تهران، تعریف ماموریت‌های جدید در برخی نقاط شهری را یکی دیگر از ویژگی‌های شهرهای پیش‌رو خواند و عنوان کرد: ایجاد پیاده راه در شهر رشت با وجود همه نقدهایی که به خصوص در بخش تامین دسترسی ممکن است به آن وارد باشد موجب شده است شهر به مقصد سفر تبدیل شود. این نشان می‌دهد حوزه قلمرو عمومی یعنی آن قسمتی از شهر که همه می‌توانند به راحتی به آن دسترسی پیدا کنند اگر کیفی شود به بزگترین جاذبه و سرمایه شهر تبدیل خواهد شد. سرمایه‌ای که ثروت را به شهر هدیه می‌کند و کیفیت زندگی در آن را بالا می‌برد.

 

پیروز حناچی، با بیان اینکه نوع مدیریت در پیاده راه پلیسی نیست و از جنس فناوری است تصریح کرد: اگر به هر شهری در دنیا سر بزنیم آن بخشی از شهر در ذهن ما ماندگار خواهد شد که مربوط به قلمرو عمومی است. قلمرو عمومی به مثابه شبکه پیوند دهنده کلیه عناصر عمومی شهر محسوب می‌شود. در واقع فعالیت‌های اصلی زندگی شهری مانند عبور و مرور و گردهمایی‌های اجتماعی در قلمرو عمومی رخ می‌دهد. 

 

 

شهروندان حق دارند بدانند فلان پروژه در شهر پولش از کجا آمده؟

«دکتر مرتضی هادی جابری مقدم» پژوهشگر و فعال حوزه شهری و عضو هیأت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران نیز به‌عنوان سومین سخنران پنل نشست هشدار برای ایران ۴۶ با ارائه تصویری برای حاضرین در این نشست وضعیت پروژه‌های اجرایی با هزینه‌های کلان توسط مدیریت شهری را تحلیل کرد.

 

وی گفت: بهترین توصیه بنده برای بررسی حمل‌ونقل و ترافیک در شهرها تماشای برخی از قسمت‌های کارتون پَت و مَت است، علی‌الخصوص قسمت گاراژ و فَکس. ببینید و تحلیل کنید. از ۲۰ مقاله علمی و پژوهشی آموزنده‌تر است.

 

جابری مقدم بیان کرد: هیچ‌کدام از پروژه‌های توسعه عمرانی در شهرهای ما نه با آن رقم اعلامی و نه با زمان از پیش مشخص شده، به پایان نمی‌رسند. مگر هزینه پروژه‌های شهری را چه کسی می‌پردازد؟! سرمایه‌گذار خصوصی! مگر سرمایه‌گذار خصوصی دفتر خیریه بازکرده است. شهروندان حق دارند بدانند فلان پروژه در شهر پولش از کجا آمده؟ حق دارند از مدیران شهر بخواهند و بپرسند.

 

مداخله در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد

این استاد دانشگاه با ارایه مفهوم بیگانگی مارکوزه در رابطه با ساکنین شهر و روستا افزود: انسان‌هایی که در یک محیط مسکونی اعم از شهروندان و روستاوندان و …. ساکن‌اند؛ اگر احساس کنند در تصمیم‌گیری راجب به اتفاق در شهر و روستا و محله‌شان تاثیری ندارند، حرف‌هایشان را کسی گوش نمی‌دهد، دیگر نسبت به آن مکان احساس بیگانگی خواهند داشت.

 

جابری مقدم گفت: از روزی که برنامه‌ریزی به معنای امروزی شکل گرفت تا به امروز برنامه‌ریزان، مشاوران و مدیران خود را مشروع دانسته تا در شهر دخالت کنند. باید بدانیم شهر ارث پدری کسی نیست، بلکه شهر از بزرگ‌ترین جز تا کوچک‌ترین آن برای مردم است. برنامه‌ریزی شهری در صورتی موفق است، تا مداخله آن در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد. این را باید بدانیم؛ منفعت عمومی را عموم تشخیص می‌دهند.

 

لازم به ذکر است؛ بعد از پایان سخنرانی‌های اصلی، پرسش و پاسخی با میهمانان برگزار شد. شایان‌ذکر است به‌ غیراز یک عضو شورای شهر دیگر هیچ یک از مدیران شهری رشت و سایر شهرهای استان در این نشست تخصصی و عمومی حضور نداشتند.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار و پژوهشگر مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۹:۰۱
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

وقتی مدیریت شهری پرهزینه‌ترین راه را انتخاب می‌کند؛

یک نیمروی ساده!

آن‌طور که در تصویر مشاهده می‌شد؛ یک گاز ۴ شعله قدیمی بوده که از قرار معلوم فردی که گشنه‌اش بود، قصد داشته یک نیمروی ساده درست کند! اما تصویر روایتی غیرمعمول را به مخاطب القا می‌کرد.

 

یکی از شعله‌های این اجاق خوراک‌پزی روشن، ماهی تابه بر روی شعله دیگر اجاق قرار گرفته بود و پوست‌های ضخیم تخم‌مرغ نیز در ماهی تابه نمایان بود. تخم‌مرغ در جوار آن شعله روشن و نه روی ماهی تابه بلکه روی بدنه آهنی اجاق شکسته شده بود.

 

در دومین نشست عمومی و تخصصی “هشدار برای ایران ۴۶” با موضوع بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت «دکتر مرتضی هادی جابری مقدم» پژوهشگر و فعال حوزه شهری و عضو هیأت علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران یکی از سخنرانان این نشست بود که با ارائه تصویر فوق بر روی پروجکشن و طرح پرسشی از حاضرین سخنرانی خود را آغاز کرد.

 

هر کدام از مخاطبین در مورد تصویر تفسیر خاص و جالبی داشتند. بازخوردشان با تصویر در نگاه اول را با واژه‌ها و عباراتی بیان کردند. (هیچ‌چیز سرجای خودش نیست، آشفتگی، کاربلد نبودن، جهان سوم، عجله، همه چی موجوده ولی چیزی موجود نیست و…). سخنران پس از اظهارات مخاطبین بیان کرد: اسمش و بزاریم ناترازی، خوبه!

 

قطعاً در رابطه‌ با آن تصویر همه افراد حاضر در نشست تا ساعت‌ها می‌توانستند با واژه‌ها و عبارات مختلف که عیناً دیده‌اند، مترادف‌سازی کنند. اما باتوجه‌ به موضوع مورد مناقشه که در رابطه‌ با بایدها و نبایدهای توسعه شهری در رشت بوده می‌توان با صراحت گفت: تصویر روی پروجکشن مدیریت شهری رشت را بازنمایی می‌کرد.

 

مدیریت شهری که پرهزینه‌ترین راه را در درمان کهنه این شهر با عدم انطباق طرح جامع حمل و نقل و بی اعتنا به طرح بالادست انتخاب کرده، فارغ از اینکه این راه در حل چنین مسائلی از چندین دهه پیش در عالم مهندسی ترافیک و شهرسازی منسوخ شده است. و کلان شهرهای توسعه یافته در حال برچیدن و جمع آوری این گونه طرح ها و جایگزینی آنها با توسعه و گسترش قلمرو عمومی اند تا شهرها بر اساس رویکرد انسان محوری توسعه یابند.

عنصر اقتصاد، بودجه و تأمین منابع مالی همواره به‌عنوان یکی از پشتوانه‌های اساسی در اجرای طرح‌ها و برنامه‌ها محسوب می‌شوند؛ اما مدیریت صحیح بر منابع و بودجه اگر بیشتر از تأمین بودجه اولویت‌دار نباشند قطعاً هم تراز با آن قرار دارند.

 

در جای‌جای مناطق کلان‌شهری کشورمان مبنی بر عدم توانمندی مدیریتی به‌عنوان عامل اختلال در اصول شهرسازی و اتلاف سرمایه‌های ملی از قبیل فروش تراکم – موضوع اشراف، تغییر کاربری‌ها و… وجود دارد که به دلیل درآمدزایی کوتاه‌مدت و سود آنی مورد توجه شهرداری‌ها قرار گرفته و حقوق شهروندان و منفعت عمومی به‌عنوان اصلی‌ترین رکن مورد توجه مدیران شهری و تصمیم گیران و برنامه ریزان مورد تضییع و بی‌توجهی قرار گرفته است.

 

حال از بد روزگار و اقبال اندک مدیریت اجرایی در رشت بلااستثنا پس از بهره‌برداری روگذرها، یکی پس از دیگری نشان می‌دهند؛ در جریان ترافیک و گره‌های آن نقطه از شهر احداث روگذر بی‌اثر بوده و ترافیک نه‌تنها روان نشده؛ بلکه در خوش‌بینانه‌ترین حالت به نقطه‌ای دیگر منتقل شده و همان ترافیک با شدت اثر بیشتر در حال رخ‌دادن است.

 

نکته جالب اینجاست؛ مردم منطقه و سایر شهروندان نیز که در طول روز همیشه از آن نقطه‌ها می‌گذرند بر این ادعا توافق دارند. تصویر یک نیمروی ساده این را مشخص می‌کرد؛ آن فرد که گشنه‌اش بود، اسم نیمرو را شنیده و می‌دانسته که می‌توان گشنگی آدمیزاد را با نیمرو رفع کرد و از قضا می‌دانسته برای تهیه نیمرو یک شعله گاز، ماهی تابه، تخم‌مرغ لازم است و از قرار معلوم منابع محدودی هم داشته؛ چون در تصویر یک عدد تخم‌مرغ و ماهی تابه و یک اجاق به چشم می‌خورد، تنها چیزی که در این میان از آن تصویر به ذهن متبادر می‌شد این بود که انگار آن فرد چیزی از درست‌کردن یک نیمروی ساده نمی‌دانست.

 

در کشور ما و بسیاری از کشورهای نظیر ما در حوزه توسعه پایدار شهری همواره مسائلی نظیر مباحث راهبردی و مدیریتی – ناکارآمدی سامانه‌های اجرایی، غیرمنطبق بودن طرح‌های توسعه شهری با واقعیت‌های جاری در شهرها رعایت‌نشدن اصول طراحی در طرح‌های عمرانی و مواردی از این‌ قبیل جملگی در عدم پیشرفت صحیح و سریع شهرها اثر داشته‌اند.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (دانش آموخته کارشناسی ارشد شهرسازی)

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۸:۵۸
محمد صالح زاده رشتی نژاد

بررسی مولفه‌های توسعه شهری رشت در سلسله نشست‌های سرآ؛

دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ برگزار شد.

نشست عمومی “هشدار برای ایران ۴۶” با موضوع بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت در محل ساختمان نظام‌مهندسی ساختمان گیلان برگزار شد. این همایش با محوریت بایدها و نبایدهای توسعه شهری در کلان‌شهر رشت و باهدف “در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار” برگزار شده است.

 

باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم

در ابتدای این نشست «نسیم طواف‌زاده» مدیرعامل مؤسسه سبز کاران بالان ضمن قدردانی از همراهان مجموعه نشست‌های سرا و سخنرانان بیان کرد: رنج تلنگری است تا متوجه شویم زندگی ما نیاز به تغییر دارد. یک انسان وقتی زخم بر می‌دارد، هوشیار می‌شود. اما باید مراقب باشیم تا رنج ما را درمانده نکند.

 

وی در ادامه گفت: دومین نشست عمومی و تخصصی هشدار برای ایران ۴۶ در جست‌وجوی شهری انسان‌مدار، در واقع بایدها و نبایدهای توسعه کلان‌شهری رشت را پیگیری و بررسی می‌کند. مدیرعامل مؤسسه سبزکاران در پایان عنوان کرد: باید غم بزرگ را به کار بزرگ تبدیل کنیم. این نشست فرصتی برای تبادل نظر و برنامه‌ریزی بهتر جهت توسعه شهر رشت در راستای ارتقای سطح کیفی و توسعه پایدار کلان‌شهری است.

 

به‌جای اینکه در مورد تاریکی بد بگوییم، سعی کرده‌ایم شمعی روشن کنیم

«سینا لطف پور» پژوهشگر دکتری شهرسازی و فعال حوزه شهرسازی و دبیر پنل دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ هم در این نشست بیان کرد: ما به‌جای اینکه در مورد تاریکی بد بگوییم، سعی کرده‌ایم شمعی روشن کنیم. دومین نشست هشدار برای ایران ۴۶ همچون نشست پیشین بر مبنای روش گفت‌وگو بوده و نگاه ما در این نشست همواره بر پایه علم و دانش تخصصی شکل‌گرفته است.

 

این پژوهشگر دکتری شهرسازی در ادامه افزود: این نشست در مورد شهر رشت است که با عنوان مرکز استان گیلان، در قالب یک کلان‌شهر رفرنس در استان گیلان شناخته می‌شود. کلان‌شهر رشت در بیشتر موارد به‌عنوان یک مرجع برای مدیریت شهری سایر شهرهای استان به شمار می‌رود. این شهر امروزه با مشکلات عدیده مواجه بوده که ضروری است در قالب گفت‌وگویی منصفانه و بی‌طرفانه بر پایه علم مشکلات این شهر مورد بررسی و پیگیری قرار گیرد.

 

 

رویکرد سوداگرانه و فراموشی انسان به‌عنوان ذی‌نفع نهایی در برنامه‌های توسعه شهری

«دکتر نادر زالی» عضو هیأت‌ علمی شهرسازی دانشگاه گیلان هم در این نشست ضمن ضرورت بازاندیشی در رویکردهای مدیریت شهری رشت گفت: استمرار تفکر دهه ۶۰ و اولویت‌دادن به سازه و ماشین در برنامه‌ریزی شهری و فراموشی انسان به‌عنوان ذی‌نفع نهایی در برنامه‌های توسعه شهری منجر به رویکرد سوداگرانه در تصمیم‌سازی و تقدم منافع فردی بر منافع جمعی و افول ویژگی‌های اجتماعی و فرهنگی و هویت محلی شده است.

 

عضو هیأت‌علمی شهرسازی دانشگاه گیلان در تفسیر رشت امروز بیان کرد: ۳۰ درصد جمعیت استان در شهر رشت ساکن بوده و این شهر بیش از ۸۰۰ هزار نفر جمعیت را در ۱۰ هزار هکتار مساحت جای‌داده است. این شهر کمتر از ۳۰ عدد اتوبوس برای حمل‌ونقل عمومی دارد و تعریض مسیر سواره و کاهش پیاده‌راه‌ها در این شهر یک‌رویه عادی محسوب می‌شود.

وی چالش‌های اساسی این شهر را مهاجرت‌های اقلیمی فزاینده، وضعیت بحرانی رودخانه‌های زرجوب و گوهر رود، بحران حمل‌ونقل و ترافیک، اُفت کیفیت فضاهای عمومی و ناکارآمدی در مدیریت پسماند عنوان کرد.

 

چند درصد از مدیران ما برای شهر آرزو دارند؟!

«دکتر پیروز حناچی» شهردار سابق تهران و استاد دانشکده معماری دانشگاه تهران هم به‌عنوان دومین سخنران در این نشست با پرسشی از حضار بیان کرد: اگر از شما سؤال بپرسند که تا دو دهه آتی در شهری که زندگی می‌کنید، کیفیت زندگی بهتر می‌شود یا بدتر؟ چه پاسخی می‌دهید! ما برای اینکه شهرهایمان را توسعه دهیم، طرح‌های کالبدی تهیه می‌کنیم. اما امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیستند. به نظر شما چند درصد از مدیران ما برای شهر آرزو دارند؟!

 

شهردار سابق تهران افزود: اگر تفکر انسان‌محوری را برای شهر مطرح می‌کنیم، طبیعتاً همه برنامه‌های عملیاتی در شهر باید انسان‌محورانه باشد. در واقع نظام بودجه‌ریزی بایستی به سمت‌وسوی ساخت شهری انسان‌محور پیش برود و بودجه آن در مقایسه با خودرو محوری از سهم قابل‌توجهی برخوردار باشد.

 

ما برای اینکه شهرهایمان را توسعه دهیم، طرح‌های کالبدی تهیه می‌کنیم. اما امروزه نگاه صرفاً کالبدی پاسخگوی نیازهای شهرها نیست.

وی در پایان ضمن بیان نظریه پروفسور رابرت سرورو، “مسیر سواره بیشتر، یعنی تقاضای سفر بیشتر” با ارائه تصاویری به تفسیر پروژه “اینچی اون” شهر سئول و سایر پروژه‌های اجرایی انسان‌محورانه در سایر نقاط جهان پرداخت.

 

مداخله در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد

«دکتر مرتضی هادی جابری مقدم» پژوهشگر و فعال حوزه شهری و عضو هیأت‌ علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران هم به‌عنوان سومین سخنران پنل با ارائه تصویری برای حاضرین در این نشست وضعیت پروژه‌های اجرایی با هزینه‌های کلان توسط مدیریت شهری را تحلیل کرد.

 

جابری مقدم بیان کرد: از روزی که برنامه‌ریزی به معنای امروزی شکل گرفت تا به امروز برنامه‌ریزان، مشاوران و مدیران خود را مشروع دانسته تا در شهر دخالت کنند. باید بدانیم شهر ارث پدری کسی نیست، بلکه شهر از بزرگ‌ترین جز تا کوچک‌ترین آن برای مردم است. برنامه‌ریزی شهری در صورتی موفق است، تا مداخله آن در شهر بر اساس منفعت عمومی باشد.

 

لازم به ذکر است؛در بخش پایانی، بعد از سخنرانی‌های اصلی، این نشست عمومی – تخصصی به‌صورت پرسش‌ و پاسخ با میهمانان برگزار شد.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۸:۵۵
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

بلند مرتبه سازی در گیلان؛

راهکاری برای جبران کمبود زمین؟

به واسطه پیشرفت‌های فنی و تکنولوژیکی ساخت ساختمان و افزایش تقاضای زمین و همچنین رشد جمعیت در بافت‌های مرکزی شهرها به خصوص در کلان شهرها از اواخر قرن نوزدهم و در اوایل قرن بیستم بلندمرتبه‌سازی در قالب مکاتب مختلفی مطرح و به اجرا در آمد. این سیاست کالبدی همچنان به حیات خود ادامه داده و در دوران حاضر با توجیهات مختلفی به یکی از سیاست‌های رایج شهرسازی و معماری معاصر در جهان مطرح می‌شود. رشد شتابان و بی رویه جمعیت، کمبود زمین و ضرورت مسکن سازی برای اسکان جمعیت و جلوگیری از گسترش افقی شهرها احداث این ساختمان‌های مرتفع را رفته رفته در بیشتر مناطق جهان رایج کرد.

 

وزارت راه و شهرسازی دولت چهاردهم همگام با سیاست‌های دولت پیشین، برنامه‌های بلندپروازانه‌ای را در شمال کشور در سر می‌پروراند. از سکونت ۲۰ میلیون‌نفری تا ترویج طرح بلندمرتبه‌سازی در غالب شهرک‌سازی گسترده از جمله مواردی است که در این سال‌ها به تیتر یک اخبار و اظهارات مدیران ارشد استان تبدیل شده است. استاندار گیلان به‌تازگی در جلسه‌ای بر ضرورت بلندمرتبه‌سازی به‌عنوان راهکار مؤثر برای جبران کمبود زمین در این استان تأکید داشته و وعده داد: شهرداری‌های استان گیلان تخفیف‌های ویژه‌ای برای این پروژه در نظر خواهند گرفت. طبق اظهارات اخیر استاندار در ۲۰ نقطه از گیلان با هماهنگی وزارت راه و شهرسازی پروژه بلندمرتبه‌سازی اجرا می‌شود. وی با اشاره به مسافت ۱۵۰ کیلومتری رامسر تا بابلسر و شهرک‌سازی در این پهنه از استان هم‌جوار عنوان کرد: از بندر انزلی تا آستارا همین مسافت را شاهدیم که تاکنون بکر و دست‌نخورده باقی‌مانده است. پیش‌ازاین نیز هادی حق‌شناس در جمع اعضای نظام‌مهندسی استان به شهرک‌سازی با تسهیلات بانکی و اهدای زمین با فرمول بلندمرتبه‌سازی اشاره داشت.

موج بلندمرتبه‌سازی در کشور پس از انقلاب متکی بر مصوبه ۱۳۶۹/۱۰/۲۴ شورای‌ عالی شهرسازی و معماری مبنی بر تشویق بلندمرتبه‌سازی بود. موجی که بر اساس نظر برخی از کارشناسان نه به‌خاطر نیازهای واقعی جامعه بلکه به‌خاطر وجود سرمایه‌های مالی سرگردان آغاز شده بود که با حرکت آزاد و یورش به بازار فرصت‌اندیشه و تأمل را از کارشناسان، برنامه‌ریزان شهری و منطقه‌ای و مدیران شهری سلب کرد. مسیری که با برج‌سازی گسترده برج‌سازان، مصرف‌کنندگان برج‌های آسمان‌خراش را دنباله‌روی خود ساخت. البته باید این مسئله را در نظر داشت؛ جاه‌طلبی و گردش سرمایه‌های داخلی و خارجی در بلندمرتبه‌سازی شهرها در دهه‌های اخیر بی‌تأثیر نبوده است.

گیلان دهمین استان پرجمعیت کشور و دومین استان پرجمعیت شمال ایران پس از استان هم‌جوار مازندران است. گیلان از حیث تراکم جمعیت جایگاه سوم را در کشور در اختیار دارد. نسبت مساحت استان گیلان به مساحت کشور کمتر از یک درصد بوده و این استان با این مقدار ناچیز بیش از ۳ درصد جمعیت کشور را در خود جای‌داده است. بنا بر گزارش‌های رسمی سازمان برنامه‌وبودجه استان گیلان، رد پای اکولوژیک در گیلان در حدود ۲ است! به این معنا که میزان برداشت از منابع استان گیلان ۲ برابر ظرفیت آن صورت‌گرفته است؛ بنابراین با یک حساب سرانگشتی می‌توان دریافت؛ متراکم‌ترین استان کشور با وجود سرمایه‌های غنی و ارزشمند بیش از توان اکولوژیک و ظرفیت زیستی خود بهره برده و در معرض نابودی قرار دارد.

 

باتوجه‌به اینکه در طی سال‌های اخیر طرح بلندمرتبه‌سازی و شهرک‌سازی در استان گیلان بارها از مقامات ارشد استان و سازمان‌های دولتی شنیده شده و مورد بررسی قرار گرفته است. بدون شک پیامدهای محیط‌زیستی و فرهنگی – اجتماعی طرح‌هایی نظیر بلندمرتبه‌سازی که زمینه‌ساز سکونت جمعیت ۲۰ میلیون‌نفری در این پهنه بوده بسیار گسترده است؛ بنابراین پیش از هر چیز در اجرای طرح بلندمرتبه‌سازی بایستی ارزیابی آثار و پیامدهای این طرح‌ها باتوجه‌ به پتانسیل فیزیکی و محیطی استان گیلان مورد مداقه موشکافانه‌ای قرار گیرند. چون‌که در هر پروژه یا برنامه‌ای در عمل به دلیل وجود ریسک و عدم قطعیت، بین آنچه که پیش‌بینی می‌شود و آنچه که تحقق می‌یابد، تفاوت‌ها بسیار است.

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار و کارشناس مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۸:۵۳
محمد صالح زاده رشتی نژاد

گفت‌وگو با شهردار اسبق رشت درباره پروژه‌های حمل و نقل شهری؛

سرمایه‌های شهر را به ریل نوسازی بسپاریم

 

به روزهایی نزدیک می‌شویم که شهر رشت در یک اتفاق نادر در ادوار اخیر نفر اول بازوان اجرایی مدیریت شهری‌اش را در ۲ سال پیاپی در این مسند حفظ شده دیده است. با آرامشی که در دو بدنه مدیریت شهری این شهر حُکم فرماست، آنطور که بنظر می‌رسد؛ کماکان این مسند برای شهردار رشت تا پایان فعالیت شورای ششم محفوظ بماند.

 

عملکرد رحیم شوقی تا به امروز با اجرای پروژه‌های طرح میثاق شهرداری رشت که می‌توان از آنها به عنوان پروژه برجسته و پرطمطراق مدیریت شهری در طی ۲۰ ماه گذشته یاد کرد، گره خورده است. پروژه‌هایی که در روند اجرای عملیاتی آنها گمانه‌ها و شائبه‌های متعددی را دامن زده است؛ از برگزاری مناقصه‌های غیراستاندارد تا حواشی انتخاب مناقصه‌گر و مجریان طرح و همچنین جانمایی غیرکارشناسی و یک طرفه بودن روگذرها تا بی اعتنایی به اسناد بالادستی و همه این‌ها باعث شده تا عملکرد شهردار جوان رشت علی‌رغم تسریع در روند اجرایی پروژه‌های طرح میثاق با ابهام و شبهاتی مواجه شود.

 

ناهماهنگی‌ و بی‌اعتنایی به اسناد بالادستی در اجرای برخی از روگذرهای بتنی در شرایطی رقم خورده که احداث برخی از این روگذرها در شهر اساساً منطبق بر مصوبه شورای‌عالی شهرسازی و ترافیک کشور نبوده و در اجرای عملیاتی آن‌ها تنها به مصوبه شورای‌ عالی ترافیک استان بسنده شده است.

 

هادی حق شناس، استاندار گیلان نیز به تازگی در دیدار با اعضای هیأت مدیره سازمان نظام مهندسی ساختمان استان گیلان، اظهار کرد: احداث پل‌های زیر و رو گذر پاسخگوی حجم ترافیک و خودروهای شهر نیست، می‌توانیم با اجرای تراموا ترافیک را از میدان گیل به خیابان سعدی تا فرودگاه کنترل کنیم.

 

نماینده عالی دولت در استان در شرایطی از اجرای تراموا سخن به میان آورد که نزدیک به ۵۰۰ متر از طرح تراموا در بلوار امام در حد فاصل میدان گیل تا توشیبا با احداث پل بتنی باهنر مسدود شده و تا به امروز مدیریت شهری در رشت پاسخی قانع کننده‌ای در این باره نداده است.

 

تا جایی که مطلع هستیم بخش زیادی از اعضای نظام مهندسی و همچنین کارگروه‌های تخصصی این سازمان از جمله کارگروه ترافیک موضع‌گیری تخصصی و فنی در مورد اجرای روگذرها منتشر نکرده و سکوت را مصلحت شمرده‌اند.

 

در بخش قبلی این گزارش با توجه‌ به اجرای پروژه‌های عمرانی در شهر رشت که با هزینه قابل‌توجهی در حال انجام است، مطرح شد: در شهرداری رشت همه چیز هست به جز تخصص و اجرای عملیاتی بر پایه مطالعات عمیق و چندوَجهی! صحت این استدلال را می‌توان با کمی تأمل در سطوح مختلف شهر به‌وضوح مشاهده کرد. اخیراً موضوع انطباق طرح روگذر باهنر بر روی طرح تراموا گواهی بر این استدلال بوده است.

 

حداکثر اعضای شورای ششم که در جبهه موافقان رحیم شوقی قرار دارند، بر این باورند: تسلط شهردار رشت به امور عمرانی و پیشرفت‌های فیزیکی حاصل شده در اجرای روگذرها به‌ نوعی بیانگر برتری این شهردار جوان بوده و برخی از شورا نشینان، شهردار منتخب را با القابی همچون؛ شهردار تکنوکرات، عمرانی، جهادی و انقلابی به سطح عموم شهروندان معرفی می‌نمایند. اما به‌راستی، آیا رحیم شوقی تکنوکرات است؟

 

ازاین‌رو با سلسله گزارش‌های تحقیقاتی و گفت‌وگو محور با شهرداران شناخته شده دهه‌های پیشین که در دوره مدیریتی‌شان به امور عمرانی و فرهنگی روی آورده بودند، به گفتگو پرداخته‌ایم که در ادامه به آن می‌پردازیم:

 

 

در کشاکش ماه‌های پایانی سال گذشته که مدیریت شهری رشت خود را آماده بهره‌برداری برخی از روگذرها می‌کرد، با چهل و هفتمین شهردار رشت در دولت اول سازندگی به گفت‌وگو پرداختیم. هادی الماسی، با حُکم استاندار وقت گیلان به این مقام منصوب شد. دوران مدیریتی وی در مقام شهردار رشت (۱۳۶۸-۱۳۷۴) جز طولانی‌ترین دوره مدیریت شهری رشت محسوب می‌شود. در این دوره شهرداری رشت به گفته برخی از کارشناسان حوزه شهری تحولات عظیم زیر ساختی را تجربه کرد.

 

در مورد برخی از اقدامات مدیریتی الماسی زمانی که در مسند شهرداری رشت حضور داشت، می‌توان به؛ بازگشایی ۱۳ خیابان جدید (آیت‌الله ضیابری، رودباری، بلوار معلم، خیابان پرستار و..)، تأسیس پایانه‌های مسافری، ایجادتقسیم‌بندی شهرداری‌های مناطق، تأسیس سازمان‌های متشکل شهری از جمله؛ سازمان پارک‌ها و فضای سبز، سازمان آتش‌نشانی و تأسیس ایستگاه‌ها، سازمان آرامستان و…، مکانیزه‌کردن زباله‌ها و انتقال دپوی آن به بیرون شهر، ساماندهی بازارچه‌های محلی در خیابان‌های فلسطین و رازی، تأسیس میدان تره‌بار امام حسین و غیره اشاره کرد.

***

 

در یک سال ابتدایی آغاز به کار در این شهر بایستی به فکر نوسازی وضع موجود رشت بود. این شهر نیاز مبرم به نوسازی دارد و تا زمانی که این نوسازی انجام نشود، نباید به فکر پروژه‌های بزرگ‌تر بود.

اگر زمان برمی‌گشت و این بار در برهه حساس کنونی به‌عنوان شهردار رشت انتخاب می‌شدید، امروزه برای شهر رشت که به فراخور آن زمان بسیار بسط و گسترش‌یافته چه اقدامی را دستور کار عمرانی بدنه اجرایی مدیریت شهری قرار می‌دادید؟

 

– البته الان با سن و سالی که دارم، دیگر توان آن‌چنانی ندارم که بتوانم از پس این مسئولیت برآیم. اما باتوجه ‌به سؤال جنابعالی، به نظرم اگر در شرایط کنونی شهردار بودم، تا یک سال اول کار خاصی انجام نمی‌دادم و تا می‌توانستم شهر را جارو می‌کردم تا شهر تمیز و مرتب شود.

 

شما هم فکر می‌کنید شهر رشت به نسبت پیشینه‌اش دیگر آن رشت تمیز و پاکیزه گذشته نیست؟

– منظورم این است؛ در یک سال ابتدایی آغاز به کار در این شهر بایستی به فکر نوسازی وضع موجود رشت بود. این شهر نیاز مبرم به نوسازی دارد و تا زمانی که این نوسازی انجام نشود، نباید به فکر پروژه‌های بزرگ‌تر بود. بایستی تا یک سال به قول شهرداران؛ به جان این شهر اُفتاد و سرمایه‌های از نفس افتاده این شهر را نفس و جانی تازه بخشید. هر سرمایه‌ای از این شهر که در حال از بین‌رفتن است را باید نوسازی و اصلاح کرد.

 

در مورد نوسازی وضع موجود رشت و چگونگی این امر بیشتر توضیح بفرمایید؟

– ببینید؛ هر شهر دارای مجموعه‌ای سرمایه است، اگر قرار است؛ شهر سرمایه‌پذیر شود، بنابراین بایستی در وضعیت موجود سرمایه‌های این شهر دست‌برده و به نحوی انقلاب نوسازی در وضعیت موجود این شهر راه بیفتد. خیابان‌ها، بلوارها، کمربندی‌ها، پارک‌ها، پیاده‌راه‌ها، کوچه‌ها و….. سرمایه شهرها هستند، آیا امروزه وضعیت سرمایه‌های شهر رشت مطلوب هستند؟ خیر! سرمایه‌های شهر رشت از بزرگ تا کوچک‌ترین جز آن نیاز به بازسازی و نوسازی دارند.

باید قبول کنیم که سرمایه‌های فعلی شهر رشت فرسوده بوده و در حال از بین‌رفتن هستند. اگر این را قبول کنیم؛ برای اینکه رشت به شهری سرمایه‌پذیر بدل گردد و طبق معمول همیشه سرمایه‌گذار از این شهر فرار نکند، بایستی برای سرمایه‌های فعلی این شهر چاره‌ای بیندیشیم و سرمایه‌های موجود این شهر را به ریل نوسازی بسپاریم.

 

این‌طور که به نظر می‌رسد؛ شما از وضعیت موجود سیمای شهری رشت ناراضی بوده و عدم سرمایه‌پذیری در شهر رشت و فرار سرمایه‌گذاران را به این موضوع پیوند می‌دهید؟

– باید قبول کنیم، ورودی شهر و وضعیت سیمای شهری در رشت اصلاً در شأن رشت نیست. به‌عنوان‌مثال: از میدان ولیعصر تا فرودگاه که جز منطقه آزاد تجاری هم شده را نگاه بیندازید؛ با انبوهی از ناسازگاری و ناهماهنگی مواجهیم. یک‌سری مغازه‌دار را مشاهده می‌کنیم که ماشین‌های اوراقی را در بالا پشت‌بام مغازه‌هایشان قرار داده‌اند که چهره آن مسیر مخدوش شده. آنجا نزدیک فرودگاه بوده و مسیر برون‌شهری به‌سوی منطقه آزاد کاسپین و سایر شهرهای مهم استان، یعنی درست در نقطه‌ای که ترددها بسیار زیاد و در واقع جز نقاط کانونی شهر است.

 

البته این یک نمونه بود که مثال زده‌ام، از این موارد در سیمای شهری رشت به‌وفور وجود دارد. به این خاطر چنین نیاز مبرمی حس می‌شود؛ بایستی در وضعیت سیمای شهری، ورودی‌های شهر، سرمایه‌های شهر و وضعیت موجود این شهر چاره‌ای اساسی اندیشید تا از فرسودگی رها شده و نوسازی شوند تا رشت متناسب با ظرفیت و سرمایه‌های موجود فعلی، سرمایه‌های جدیدی خلق کند و به شهری سرمایه‌پذیر تبدیل شود.

برخی از کارشناسان علت فرار سرمایه‌گذاران از شهر رشت را به فعالیت جزیره‌ای سازمان شهرداری رشت و مدیران و معاونان سایر نیروهای این سازمان مرتبط دانسته‌اند، باتوجه‌به سابقه طولانی شما به‌عنوان مقام اول اجرایی مدیریت شهری در رشت این موضوع تا چه حد صحت داشته؟ و نقش شهردار در این مورد را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

-این را اضافه کنم، در شهر رشت علاوه بر اینکه نیازمند نوسازی در وضعیت موجود هستیم، به نوسازی اداری در بخش‌های مختلف سازمان شهرداری رشت هم نیازمندیم. در طی سال‌های اخیر چندین و چند بار در اخبار حضور سرمایه‌گذاران در رشت را شاهد بوده‌ایم که همیشه در جلسات نخست با استقبال خوبی همراه بوده و قول و وعده‌های زیادی را شنیده‌ایم، اما به فراخور زمان وقتی به شهر رشت بادقت نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که در این شهر سرمایه‌گذاری بزرگی انجام نشده است! چرا؟ چون هرکدام از بخش‌های اداری و مدیریتی و معاونت‌ها در شهرداری رشت به‌صورت جزیره‌ای و منفک از هم عمل می‌کنند.

 

بدین‌ طریق این‌قدر سرمایه‌گذار را سر می‌دوانند که سرمایه‌گذار فرار می‌کند. در این باره حتی شده یک سرمایه‌گذار پس از جلسات مختلف با مدیران رده‌بالایی که روال آن طبیعی طی شده بود، اسیر کارمند اداری یکی از مناطق شده است. این پاسخ پرسش شما بود. دقیقاً در بخش‌های مختلف شهرداری رشت شاهد عملکردی منفک از هم بوده که هر کدام از معاونت‌ها و سازمان‌ها به‌صورت جزیره‌ای عمل می‌کنند.

 

بروکراسی اداری در شهرداری با مشکلاتی مواجه بوده که باید هر چه زودتر برطرف شود. در پاسخ بخش دوم سؤالتان باید خدمتتان عرض کنم؛ شهردار باید به‌صورت قاطع و با جدیت از طریق معاونین، مدیران، کارمندان و سایرین پیگیر سرمایه‌گذار باشد و نیروهای شهرداری متوجه پیگیری مدیر مافوق خود از ماجرا باشند. حتی اگر در این مسیر تهمت‌هایی زده شود.

 

 

می‌دانید که در یک سال و اندی گذشته، شهرداری و شورای شهر با اجرای طرحی موسوم به میثاق و در پی آن احداث چندین پل روگذر و زیر گذر سعی دارد با روان‌سازی گره‌های ترافیکی رشت به حل این درد کهنه در شهر بپردازد. به نظر شما آیا احداث روگذر و زیرگذرها که جز برجسته‌ترین پروژه‌های عملیاتی و عمرانی شهرداری است، در روان‌سازی جریان ترافیک رشت مؤثر هستند؟

 

– من همچون شما معتقدم که این پل‌ها مشکل ترافیک رشت را حل نخواهند کرد. بلوار امام را در نظر بگیرید که در تقاطع شهید باهنر روگذری احداث شده است، در شرایطی اجرای این پل ماشین‌رو صحیح خواهد بود که تمام گره‌های ترافیکی بلوار امام در تقاطع شهید باهنر بوده باشند، اینجاست که می‌توانیم در این گره چنین روگذری را اجرا کنیم.

 

جریان ترافیک در رشت، دقیقاً همچون شلنگ آب است که یک زایده‌ای مسیر این شلنگ را مسدود کرده، وقتی ما این زایده را برمی‌داریم، بلافاصله مسیر شلنگ باز می‌شود و آب جریان پیدا خواهد کرد. اما مسأله ترافیک رشت این‌گونه نیست! در واقع بخش‌های زیادی از کل جریان مسیر این شلنگ، مسدود است.

 

اما مگر ما به‌ غیر از این محدوده در بلوار امام گره ترافیکی دیگری نداریم؟! خودروهایی که به جنوب شهر در مسیر (جاده تهران) در حرکت هستند، روی این پل بتنی می‌روند و ماشین‌هایی که می‌خواهند ۹۰ درجه به سمت باهنر بروند، باید از زیر پل استفاده کنند. این در صورتی است که در رشت در ساعات پیک ترافیکی از میدان توشیبا به سمت بلوار امام قفل بوده و از سمت سه‌راه حشمت روبروی سازمان برنامه‌ و بودجه هم گره‌های شدیدی در این ساعات وجود دارند؛ بنابراین با احداث این روگذرها همه این خودروها پس از عبور از توشیبا در این تقاطع گیر خواهند کرد. همین مسأله را در صابرین پس از احداث آن پل طولانی نیز مشاهده کرده‌ایم.

 

به نظر شما در حل معضل ترافیک رشت که درد کهنه این شهر بوده، چه اقداماتی بایستی در دستور کار قرار گیرد؟

– جریان ترافیک در رشت را اگر با یک مثال ساده توضیح بدهم؛ دقیقاً همچون شلنگ آب است که یک زایده‌ای مسیر این شلنگ را مسدود کرده، وقتی ما این زایده را برمی‌داریم، بلافاصله مسیر شلنگ باز می‌شود و آب جریان پیدا خواهد کرد. اما مسأله ترافیک رشت این‌گونه نیست! در واقع بخش‌های زیادی از کل جریان مسیر این شلنگ مسدود است.

 

ما یک زایده را از شلنگ برمی‌داریم تا آب جریان پیدا کند، اما به دلیل بسته‌بودن مسیر در جریانی جلوتر یا پیشین، سایر گره‌ها نیز در این مسیر خود را نشان خواهند داد؛ بنابراین احداث این روگذرها و زیرگذرها در جریان اصلی ترافیک رشت و روان‌سازی گره‌های ترافیکی این شهر آن‌چنان مؤثر نخواهند بود و تنها به‌صورت مقطعی و کوتاه‌مدت جریان ترافیک را از نقطه‌ای به نقطه‌ای دیگر منتقل می‌سازند.

 

بنظر شما اقدامات عملیاتی مناسب در رفع گره‌های ترافیکی برای این شهر چیست؟

– ببینید؛ برای حل معضلات هر شهری به یکسری مطالعات چندوجهیِ عمیق نیاز داریم و همچنین کارهای اجرایی در سطوح شهر به صورت کارشناسی انجام شود. متأسفانه ما درشهر رشت مطالعه تئوری کرده و عملیاتی وارد نمی‌شویم. اگر روزانه و در طی هفته‌ها در سطح شهر پیاده‌روی کنیم، مشکلات این شهر را به‌وضوح خواهیم دید.

 

خاطرم هست زمانی که در شهرداری بودم، نانوایی در خیابان امام یک مانعی را در مقابل مغازه‌اش نهاده بود تا ماشین حمل آرد به راحتی بتواند مقابل نانوایی پارک کرده و آردها را خالی کند. در شهر که دور می‌زدم با این صحنه مواجه شدم، بلافاصله برداشتن این مانع از جلوی درب این نانوایی را از طریق مأمورین شهرداری پیگیری کردم.

 

منظورم این است؛ بایستی در مسأله ترافیکی شهر رشت سایر موضوعات را در دستور کار قرار داد، موضوعاتی از قبیل؛ ایجاد پارکینگ، اصلاح هندسی، رویکرد فرهنگی در ترافیک و همچنین اجرای طرح‌های زوج و فرد و از همه مهم‌تر گسترش حمل‌ونقل عمومی توسط مدیریت شهری بایستی در دستور کار قرار بگیرد.

 

 

در آخرین سؤال، به نظر شما رحیم شوقی شهردار وقت رشت با حجم وسیعی از پروژه‌های عمرانی که در دست اجرا دارد، شهرداری موفق بوده؟ به فراخور حجم پروژه‌های عمرانی دوره مدیریتی وی، آیا می‌توان رحیم شوقی را تکنوکرات خواند؟

 

– تا دیر نشده عرض کنم؛ در سوالات پیشین فرمودید: اگر شهردار بودم؟ باید بگویم، پاسخ بنده در رابطه با سوال شما بوده که فرمودید اگر شهردار بودم چه کار می کردم. مواردی را که عنوان کردم، به معنی نفی کارها و امور فعلی مدیریت شهری نیست. هرکسی روش خاصی برای اجرا دارد و صحبت‌های من در رد عملکرد فعلی نبوده و نخواهد بود.

 

به کارهای مدیریتی مهندس شوقی شناخت داشته و احترام خاصی برای او قائلم و می‌دانم که برای این شهر زحمت می‌کشند. امروزه آقای مهندس شوقی با شرایط سخت در حال فعالیت و زحمت است.

 

گفتگوی محمد صالح زاده با هادی الماسی(شهردار اسبق رشت) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۴ خرداد ۰۴ ، ۱۸:۴۹
محمد صالح زاده رشتی نژاد

یادداشتی از محمد صالح زاده:  

رشت، کارگاه روگذرسازی بتنی؛

آقای استاندار؛ دلمان خون است!

استاندار گیلان در تازه‌ترین دیدار خود با اعضای نظام‌مهندسی ساختمان استان مطرح کرد: احداث روگذر و زیرگذر در حل مشکل ترافیک این شهر بی‌اثر بوده و احداث این پل‌های بتنی تنها ترافیک را از نقطه‌ای به نقطه دیگر منتقل خواهند کرد.

 

وی در این نشست راه‌حل ترافیک شهر رشت را ایجاد تراموا شهری دانسته و عنوان کرد: می‌توان از میدان گیل تا میدان شهرداری، از خیابان سعدی تا فرودگاه یک خط تراموا ایجاد کرد و زمان جابه‌جایی مسافران و مردم را کاهش داد.

 

در بیش از یک سال و اندی از آغاز پروژه‌های طرح میثاق که با احداث پل‌های بتنی در رشت همراه بود و شهر را به کارگاه روگذرسازی بتنی تبدیل کرده است به فراخور زمان با نگارش گزارش‌های تحلیلی، فنی و کارشناسی و تهیه گفتگو با کارشناسان و اساتید دانشگاهی و مدیران اجرایی اسبق کشور و استان و همچنین فعالین حوزه‌های ترافیکی، توسعه شهری و زیست‌محیطی، بارها به این موضوعات اشاره کرده‌ایم.

 

معمولاً هر پروژه زیرساختی در کشور دارای پیوست‌های مطالعاتی است که توجیهات و دلایل کارشناسی ساخت آن سازه را تشریح می‌کند. از اصالت پروژه تا پیامدهای اجتماعی و اقتصادی و از اثرات محیط زیستی تا پیامدهای غیرقابل‌پیش‌بینی می‌تواند مورد توجه این گونه مطالعات باشد. تا به امروز در اجرای روگذرهای بهره‌برداری‌شده و در حال احداث رشت، هنوز مطالعات کارشناسی به چشم نمی‌خورد که دلایل جانمایی این روگذرها را تبیین کند.

 

آقای استاندار، اجرای روگذرهای رشت بیش از آنکه به این نوع عمق‌بخشی و قوام دهی پروژه‌ها توجه کرده باشد اغلب به بی‌اعتنایی مدیریت شهری به اسناد بالادستی انجامیده است. اسناد و مطالعاتی که در چارچوب طرح جامع حمل‌ونقل و ترافیک شهری تهیه و در سال ۱۳۹۴ مصوب شده است.

 

به‌عنوان نمونه در دوره اخیر احداث روگذرها، موضوع جانمایی آن یکی از نقصان‌های بزرگ طرح میثاق است. در یک مورد، احداث روگذر شهید باهنر دقیقاً در نقطه‌ای از شهر جانمایی شده که در مصوبه اسناد شورای‌عالی شهرسازی ایستگاه تراموا/ قطار شهری پیش‌بینی‌شده بود. خط تراموایی که از میدان گیل به سمت بافت مرکزی شهر امتدادیافته و از بافت مرکزی به سمت شمال شهر و در نهایت به فرودگاه سردار جنگل ختم می‌شود.

 

معضل جانمایی روگذرهای بتنی شهر که برخی از آنها یک‌طرفه طراحی شده و تناقض این پل‌ها با مصوبات شورای‌عالی شهرسازی کشور و انحراف از خط تراموای شهری که در طرح جامع حمل‌ونقل و ترافیک در نظر گرفته شده، اگر منحصر به یک نهاد و سازمان شهرداری بود شاید بتوان مرحمی بر این زخم‌ها نهاد.

 

اما واقعیت این است که طرح و اجرای چنین پروژه‌هایی از سوی چندین نهاد و سازمان به منصه ظهور رسیده و چشم‌پوشی یا حتی مسامحه دیگر نهادهای مسئول ما را با علامت سؤال بزرگی مواجه می‌سازد که آیا مدیریت سیستماتیک شهر واقعاً راهش را گم‌کرده است؟ و متولی و مسئول پاسخگویی ندارد؟

 

آقای استاندار، واقعیت این است؛ مدیریت شهری در این شهر به‌عنوان متولی و مسئول پاسخگو نه‌تنها پاسخگو نبوده؛ بلکه اطمینان می‌دهیم که مدیریت شهری در این شهر راهش را گم‌کرده و در بیراهه‌ها پرسه می‌زند. احداث این پل‌های بتنی در رشت بیش از آنکه محصول علم و دانش فنی و تخصصی بوده باشد اغلب به بی‌اعتنایی مدیریت شهری به اسناد بالادستی انجامیده است.

با این تفاسیر خط تراموا (قطار شهری) رشت که آن را در حل ترافیک این شهر اثرگذار دانسته‌اید و در طرح جامع حمل‌ونقل و ترافیک مصوب سال ۱۳۹۴ در افق بلندمدت تا سال ۱۴۱۰ نیز در نظر گرفته شده بود، با احداث پل بتنی یک‌طرفه باهنر در بلوار امام مسدود شده و تا به امروز هیچ پاسخ قانع‌کننده‌ای در این مورد از سوی مدیریت شهری و بازوان اجرایی آن مطرح نشده است.

 

در کمتر از دو ماه از بهره‌برداری پل بتنی باهنر که با بودجه ۷۹۰ میلیارد ریالی انجام گردیده نه‌تنها این روگذر در رفع گره ترافیکی آن محدوده از بلوار امام مؤثر نبوده؛ بلکه یک‌طرفه بودن این طرح آن هم در خلاف جهت تقاضای حداکثری تردد به سمت داخل شهر بیش از گذشته به فاصله ۱۰۰ الی ۲۰۰ متر جلوتر از این روگذر شاهد گره ترافیکی هستیم؛ بنابراین با احداث روگذر باهنر به‌وضوح تئوری انتقال گره ترافیکی از نقطه‌ای به نقطه دیگر با احداث این پل اثبات شده است.

 

اینها در شرایطی رقم خورده که برای برخی از پل‌های بتنی اجرایی در رشت اصلاً مصوبه شورای‌عالی ترافیک کشور اخذ نشده و برای اجرای آنها تنها به مصوبه شورای‌عالی ترافیک استان اکتفا کرده‌اند. اگر این پرونده به شورای‌عالی ترافیک کشور برود، اولین سؤالی که مطرح می‌شود، این است: شما در مسیر اولیه قطار شهری رشت، روگذری را افتتاح کرده‌اید که تأیید مصوبه احداث این روگذر از شورای‌عالی ترافیک کشور اخذ نشده است؟

 

همین بی‌اعتماد سازی‌ها باعث خواهد شد کلان‌شهرهای دیگر در هماهنگی با وزارت کشور و شورای‌عالی با جدیت پیگیر حمل‌ونقل عمومی شهرهای خود شده و بسیار هم جلوتر از رشت هستند. اما مدیران شهری در این شهر به این اکتفا می‌کنند که کلان‌شهر تبریز پس از راه‌اندازی مترو به این نتیجه رسیده که تقاضا برای استفاده از مترو در این شهر بسیار اندک بوده و این تقاضای پایین متناسب با هزینه‌های بالای تعمیر و نگهداری مترو نبوده و از قول مدیران شهری تبریز می‌گویند: خوش به حالتان که در رشت مترو ندارید!

 

ابداع و اجتهاد شخصی از دانش مهندسی سازه در اجرای این پروژه‌های منسوخ شده بتنی در رشت یکی از نادرترین تجربه احداث روگذرهای شهری را در کشور رقم زده است. تا جایی که مطلعیم برخی از اساتید دانشگاه‌های کشور در حین تدریس به تجربه اشتباه این پل‌های بتنی در رشت که در تضاد کامل شهر انسان‌محور بوده، روگذرهای اجرایی شهر رشت را به دانشجویان مثال می‌زنند.

 

واقعیت این است؛ اقدام اخیر شهرداری در احداث دومینووار روگذرهای شهری، آن‌هم یکی پس از دیگری، بیش از آنکه تأمین‌کننده منافع عامه مردم و استراتژی شهری انسان‌محور و روان‌سازی گره‌های ترافیکی باشد بیشتر یک فرار رو به جلوست تا در هماهنگی با شورا نشینان، به عمر مدیران ارشد کنونی بدنه اجرایی مدیریت شهری رشت بینجامد.

 

آقای استاندار، در دهه‌های گذشته این نخستین‌بار نیست که شهرداری متولی پروژه‌هایی است که در آن گمانه‌هایی از کژتابی پروژه‌ها و مدیران شهری آن بر سرزبان‌هاست. از یک‌سو برگزاری مناقصه‌های غیراستاندارد و حاشیه‌های انتخاب مناقصه‌گر و در نهایت مجریان طرح. از سوی دیگر، جانمایی غیرکارشناسی روگذرها در چهارگوشه شهر تا بی‌اعتنایی به اسناد بالادستی از جمله مهم‌ترین این کژتابی‌هاست.

 

آقای استاندار، نه از مهر و نه از کین می‌نویسم، نه از کفر و نه از دین می‌نویسم، دلم خون است، می‌دانی برادر، دلم خون است، از این می‌نویسم.

 

نویسنده: محمد صالح زاده(روزنامه نگار و پژوهشگر مسایل شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۲۴ فروردین ۱۴۰۴

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ ارديبهشت ۰۴ ، ۱۳:۵۷
محمد صالح زاده رشتی نژاد

 

اتلاف منابع به شرط بقا به سبک شورای ششم

اظهارات ریاست کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر رشت در دفاع از عملکرد مدیریت شهری در رابطه‌ با احداث روگذرها بیش‌ از پیش بیانگر این است؛ حالا که زیرساخت احداث قطار شهری در رشت وجود ندارد، بجای اینکه ابرو را درست کنیم، چشم را هم کور می‌کنیم.

 

پل‌ها بتنی – خودرویی که علی‌رغم همه انتقادات و هشدارهای به‌زعم کارشناسی شده با محوریت رفع معضل ترافیک رشت، طی بیش از یک سال و اندی در دستور کار مدیریت شهری قرار گرفته و برخی از آنها با عدم مصوبه شورای‌عالی ترافیک کشور به بهره‌برداری رسیده‌اند.

 

روگذرهایی که اساساً ناهماهنگ با اسناد بالادستی از جمله طرح جامع حمل‌ و نقل و ترافیک بوده و با هزینه‌ای بیش از یک هزارمیلیاردی نیمی از بودجه سالانه شهرداری رشت را بلعیده و حمل‌ و نقل انبوه بَر رشت را منحرف کرده است.

 

مسعود عباس‌نژاد، رئیس کمیسیون شهرسازی و معماری شورای ششم رشت در نشست خبری مدیریت شهری رشت در هفته گذشته در پاسخ به سؤال خبرنگار مرور در رابطه‌ با مسدودشدن خط قطار شهری با احداث پل یک‌طرفه باهنر عنوان کرد: واقع‌بینانه نگاه کنیم، قطار شهری در رشت قابلیت اجرایی ندارد.

 

دوستان ما در دوره‌های گذشته چون عملکرد قابل دفاعی نداشتند، چنین مباحثی را مطرح می‌کردند. فرض کنیم که قطار شهری در رشت احداث شد، اصلاً ۲۰۰۰ مسافر از میدان گیل به میدان شهرداری داریم؟ آیا جمعیت شهری و خیابان‌های ما در رشت به‌گونه‌ای است که در بلوار امام بیش از ۲۰۰۰ مسافر را جابه‌جا کنیم؟

احداث روگذر شهید باهنر دقیقاً در نقطه‌ای از شهر جانمایی شده که در مصوبه اسناد شورای‌عالی شهرسازی ایستگاه تراموا/ قطار شهری پیش‌بینی‌شده بود. خط تراموایی که از میدان گیل به سمت بافت مرکزی شهر امتداد یافته و از بافت مرکزی به سمت شمال شهر و در نهایت به فرودگاه سردار جنگل ختم می‌شود.

 

بی‌اعتنایی مدیریت شهری رشت به اسناد بالادستی به نحوی است که انگارنه‌انگار در این شهر سال‌ها پیش‌تر طرح جامع حمل‌ونقل و ترافیک تهیه و تصویب شده و پس از آن برای اجرای طرح قطار شهری نیز در سال‌های اخیر مطالعاتی صورت‌گرفته است.

 

باتوجه‌به نوع نگاه و نگرش این دوره مدیریت شهری که با یک مبانی نظری متفاوت و منسوخ شده تمام هزینه‌های انجام شده برای تهیه طرح‌های توسعه‌ای این شهر را به فراموشی می‌سپارد تا مادام به شهروندان بقبولانند در دوره‌های پیشین در این شهر کاری انجام نشده و تنها شورای ششم برای حل معضل ترافیک رشت روگذرهایی را احداث کرده است.

 

پر بیراه نیست بگوییم؛ احداث دومینووار روگذرهای شهری در شهر متراکم رشت که با فقدان حمل‌ونقل عمومی مواجه بوده، بیش از آنکه تأمین‌کننده منافع عامه شهروندان این شهر و رویکرد شهری انسان‌محور بوده باشد، بیشتر شباهت به یک خواست مدیریتی داشته تا در کارنامه سازی مدیران شهری و اثربخشی عملکردی این دوره شورایی اثرگذار باشد. اتلاف منابع به سبک بقا را در این میان نباید فراموش کرد حتی با چاشنی استراتژی اشتباه و منسوخ شده!

 

نویسنده: محمد صالح زاده (روزنامه نگار و کارشناس حوزه شهری) 

منبع: پایگاه خبری و تحلیلی مرور گیلان 

انتشار در تاریخ ۲۹ اسفند ۱۴۰۳

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰ ۰۱ ارديبهشت ۰۴ ، ۱۳:۵۴
محمد صالح زاده رشتی نژاد